Het totale falen van Badminton Nederland

Maak kennis met Senna van den Beukel!

Het bondsbureau heeft geen controle over de uitgaven en heeft de uitspraken van de bondsvergadering gewoon naast zich neer gelegd. Geeft geen inzicht in de warboel van onderlinge afspraken die er worden gemaakt en heeft er belang bij zo min mogelijk transparant te zijn.

Geert Jan Venekamp

De directe verantwoordelijke is de bondsdirecteur en hij heeft niet alleen gefaald, maar heeft zich ook incapabel getoond in deze baan. In elk gezond bedrijf zou hij ontslagen worden en zijn aanblijven toont ook aan dat de bedrijfscultuur op het bondsbureau zeer discutabel is.

Het technisch beleid van de bond is er een dat wordt getekend door een algeheel gebrek aan visie en dobbert alleen nog wat rond op successen uit een lang vervlogen verleden.

Een man heeft gewoon ongecontroleerd zijn gang kunnen gaan. Wanprestaties, eenzijdige beslissingen en zelfs corruptie werd oogluikend toegestaan, achteraf goedgekeurd of met de mantel der liefde bedekt. De technisch directeur heeft fijn een aantal jaren zijn hobby en reizen op de kosten van de bond (en daarmee het geld van alle badmintonspelers) kunnen genieten en heeft verzuimd te handelen in het belang van de sport.

Het Yonex-verhaal past helemaal in dit verhaal en is een goed voorbeeld van wanbeleid op letterlijk alle onderdelen. Je zet je beste spelers - die het paradepaardje zijn van ons land - aan de kant. Onder het mom van 'anders hebben we geen topsportbadminton meer" moest er een nieuwe groep topspelers komen, zodat we weer op de Olympische Spelen zouden staan. De huidige toppers waren te oud.

Nu is inmiddels duidelijk dat al de stellingen van de technisch directeur en het hele Badminton Nederland beleid volledig onzin zijn en waren. De huidige technische staf is niet in staat gebleken de doelstellingen te halen. Ondanks deze staf over letterlijk 100% van het budget heeft beschikt wat het topsportbeleid zou moeten waarborgen kunnen we concluderen dat de spelers - die geen pak met geld hadden en al te oud waren - veel meer kans hadden om de doelstellingen te halen dan de spelers van de nationale selectie.

De ouwe troep was niet de spelers, maar de technische staf en het bondsbeleid. Hoe ziek moet een organisatie zijn om gewoon verder te mogen gaan met wanprestaties, nadat ze fout op fout heeft gemaakt?

De bondsbesturen van de afgelopen jaren hebben ook boter op hun hoofd. Problemen zijn niet aangepakt en verantwoordelijkheid is niet genomen. Achtereenvolgende besturen hebben grove fouten gemaakt en de bond opgezadeld met een monster als erfenis. Ze hebben altijd gekozen voor de weg van de minste weerstand en dat is NOOIT in het voordeel van de sport geweest.

Ook de afgevaardigden hebben hun macht als hoogste controlerend orgaan niet gebruikt om wantoestanden aan de kaak te stellen of om onrechtmatige handelingen terug te fluiten. Veel te vaak zijn ze achteraf akkoord gegaan met handelingen van de directeuren binnen de bond waarvoor ze gaan toestemming hadden en ook hadden kunnen weten dat dit niet door een bondsvergadering zou worden goed gekeurd.

Daarmee hebben de afgevaardigden bijgedragen aan het verslechteren van de cultuur binnen de bond en hebben ze zichzelf buitenspel gezet als het gaat om het uitvoeren van hun controlerende taak.

Het bestuur heeft niet GESTUURD en de afgevaardigde hebben niet GECONTROLEERD. Hierdoor hebben de directeuren ongestoord hun gang kunnen gaan en een wanbeleid kunnen voeren op andermans kosten.

Als medewerkers willens en wetens handelingen uitvoeren die niet in het belang zijn van of tegen de wens / het beleid van de werkgever ingaan, dan is dat een strafbaar feit. Als dat meerdere malen gebeurt dan zou er zelfs sprake kunnen zijn van witteboordencriminaliteit.

Juist als er sprake is van een organisatie die geen winstoogmerk heeft en die van veel vrijwilligers afhankelijk is, zouden de medewerkers zich veel meer verantwoordelijk op moeten stellen en extra transparant moeten zijn.

De bond is op een absoluut dieptepunt, zowel organisatorisch als prestatief. Er zouden dus conclusies moeten worden getrokken en het mag niet zo zijn dat dit zonder gevolgen kan blijven.

Verantwoordelijken dienen op te stappen of de laan uit worden gestuurd. Medewerkers dienen te worden afgerekend op hun (wan)prestatie en het al dan niet halen van doelstellingen.

De voorzitter is al opgestapt en het dagelijks bestuur heeft laten zien dat het krachtig en doortastend kan optreden en verdient alle steun.

De bondsvergadering zou het bestuur vergaande mogelijkheden moeten geven om schoon schip te maken. Om de bond klaar te maken voor de toekomst en te verlossen.