De Olympische denkfout

Maak kennis met Brian Wassink!

De Olympische Spelen als sociale media van de sport

Zijn de spelen niet gewoon de sociale media van vroeger? Je gaat er heen omdat iedereen dat wil en omdat alle anderen het zo belangrijk vinden.

Je gaat er niet heen omdat het het beste en meest sterk bezette toernooi is, want dat is het natuurlijk niet. Daar komt dat sociale aspect om de hoek kijken, want iedereen zou mee moeten kunnen doen ook al kan je helemaal niet mee draaien met de wereldtop.

Door dit kromme principe zie je bobsleeërs uit Jamaica, tafeltennissers uit landen waar ze thuis nog niet eens een tafel hebben, laat staan een tafeltennistafel.

Zo worden de Olympische Spelen eigenlijk al een beetje paralympics, omdat er héél veel spelers thuiszitten die véél beter zijn dan hetgeen er aanwezig is.

Voor de echte toppers is het een relaxtoernooi, want de tegenstand is al flink uitgedund en dat zorgt er dan weer voor dat er maar weinig verrassingen zijn.

Het meedoen is belangrijker dan het winnen roepen de zwakke broeders en zusters dan ook in koor. Maar in werkelijkheid haalt het de sport naar beneden.

Voor elke sporter zou het doel altijd moeten zijn om wereldkampioen te worden. Daar doen namelijk wel altijd de besten van de aarde aan mee en daar heeft iedereen de kans om naar toe te kunnen gaan.

Elke keer als ik een interview lees van jonge badmintonners, dan staat er als kop: ik wil naar de spelen, alles opzij voor de spelen of meer van zulke dingen. Eigenlijk zou er moeten staan: ik wil de beste worden, want dat heeft als bijkomstigheid dat je naar de Spelen mag als een soort sociale beloning.

Het malle circus van vandaag gaat om het halen van een minimaal aantal punten, zodat je mee mag doen en vooral hopen dat er niet een of andere speler uit een door god verlaten land een soort troost toegangskaartje krijgt ten koste van jou. We hebben het dan ook over de geschoonde lijst. De vieze prestatiekop is afgeroomd en weggegooid, zodat de nog mindere ook een kans hebben om een keer te voelen hoe het is om een stadion binnen te komen net als de sporters die er normaal zouden moeten staan.

Ze hebben natuurlijk groot gelijk dat ze mee doen, wat kan jou het schelen dat er anderen zijn die beter zijn. Jij bent er geweest en zij niet en daar gaat het om. Na jarenlang hard te hebben moeten rekenen is het fijn genieten van een welverdiende vakantie in het Olympisch dorp.

Wil ik dat het gaat veranderen? Nee hoor, je moet ook sociale toernooien hebben en de Spelen zijn net als Facebook niet meer weg te denken uit deze wereld. Maar het is goed om je als sporter af te vragen hoeveel de Spelen je mogen afleiden van je werkelijke doel om gewoon de beste te worden in je sport en te gaan voor het WK.