Ilse van de Burgwal over haar herkeuring

› alles over het Badminton Festival!

Niks was zo belangrijk als deze dag. Belangrijk omdat we van sporten houden, belangrijk voor je eigen waarde want hoe kan het nu dat je staand moet gaan spelen terwijl dat absoluut niet mogelijk is. En vooral belangrijk omdat ik me door badminton een veel beter mens ben gaan voelen, lekkerder in mijn vel zit en een uitlaatklep heb. En niet te vergeten alle leuke contacten die ik heb opgedaan de afgelopen 2 jaar.

Vandaag was de grote dag. Om 12 uur werd volgens het schema het Nederlands team geclassificeerd. Uiteraard liep het niet op schema en waren we pas anderhalf uur later aan de beurt. Anderhalf uur, de tijd ging zo langzaam. Toen we eindelijk aan de beurt waren moest het ook nog eens in een bepaalde volgorde. Jammer!

Eerst was Leen aan de beurt, die kwam er makkelijk doorheen. Vervolgens Inge. Dat was natuurlijk spannend. Met het WK nog op ons netvlies hadden we beide geen illusie om door de keuring te komen. Deze illusie werd ook werkelijkheid. Toen Inge na drie kwartier buiten kwam bleek dat zij gekeurd is voor een staande categorie, terwijl staand niet voor haar mogelijk is.

Toen Inge binnen zat heb ik alvast een aantal papieren in moeten vullen. Sylvia, de hoofd van het classifiers team, vond mijn medische gegevens (een hele grote map) heel interessant. Tijdens het WK had ze mijn rugproblemen opgeschreven, maar niet over mijn been. Nu lagen er allemaal feiten van mijn benen op tafel en dat is natuurlijk heel verrassend.

Vervolgens mocht ik naar binnen. Ik ben minimaal een uur binnen geweest.

Allerlei testen werden gedaan, vervolgens werd er weer overlegd met de classifiers. Ze zagen dat ik niet staand kon spelen, maar ik viel niet binnen de kaders. Daarna werd er nog meer getest, gepraat, getest en nog veel meer gepraat. Er werd echt gekeken hoe onderbouwd kon worden dat ik in een rolstoel kan spelen.

Dat ik nu een helse pijn in mijn linkerbeen heb lijkt me duidelijk. De testen waren niet prettig en er werd flink in mijn benen geprikt, maar het was het waard.

Lees de rest van Ilses verslag op haar website.