Samantha Barning blikt terug op de Swedish International

Ken je BV 't Vennewater al?

Op het laatste moment is er besloten dat ik daar alleen de damesdubbel zou spelen. Dit had te maken met het feit dat ik vanaf de Irish International amper nog getraind had in verband met een voetblessure. Even terugkomend op dat ben ik gelijk na de Irish International naar het ziekenhuis geweest om foto's te laten maken van mijn voet. Daaruit kwam dat ik een stressfractuur had opgelopen, dit betekend dat ik een klein scheurtje had in mijn bot. Een tegenvaller dus net nu het allemaal zo goed ging en ik mij fit voelde. Niks aan te doen en rust werd mij voorgeschreven. Na zo'n 4 weken rust kreeg ik het teken dat ik het weer rustig mocht gaan proberen. Dit viel niet tegen en langzaam aan heb ik de trainingen weer hervat, maar was dus niet fit genoeg om twee onderdelen in Zweden te spelen.

De loting was inmiddels bekend en in de eerste ronde namen we het op tegen een Deens koppel. Dit koppel kenden we wel maar niet goed. De eerste set was dus ook even wennen aan de hal en de shuttles, maar ook aan de tegenstanders. Deze wedstrijd konden we goed controleren en wonnen vrij eenvoudig in twee sets. Ronde nummer twee stond gepland voor de avond waarin ons een Frans/Spaanse combinatie te wachten stond. Deze hebben we zien spelen in Noorwegen en wisten hoe we moesten spelen. Vanaf het begin speelden we hoog tempo en dit konden onze tegenstanders niet bijbenen. Ook deze wedstrijd wonnen we makkelijk in twee sets. De kwartfinale was bereikt, die gespeeld werd op zaterdag. Onze tegenstanders dit keer kwamen uit Azie, Japan om precies te zijn. Het komt niet vaak voor dat je dit soort spelers tegen komt op Challenge toernooien. Een mooie graadmeter hoe we er precies voorstonden als combinatie zijnde maar ook als individu.

Voor de rest van het verhaal bekijk je de website van Samantha Barning.