Ik wil het niet begrijpen!

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Waarom moet je vriendelijk zijn tegen een man met een kale kop en snor? Omdat hij ook een familie heeft maar zijn werk niet goed doet?

Hoe kan ik begrip opbrengen voor spelers die niet het beste willen, maar gewoon onbezorgd willen reizen en hun rekeningen betaald willen hebben?

Ik weet het niet. Ik begrijpt het ook niet en sterker nog:

Ik wil het niet begrijpen!

Het ziek zijn van een bond is iets wat je niet kan begrijpen als je door de buitenwereld als kwakzalver wordt gezien omdat je aanpak niet hetzelfde is als wat er in het boekje staat. De situatie in Nederland is zo omdat de wetgeving het niet toe staat dét te doen wat nodig is om onze sport gezond te maken. We wonen in een land waar het enige mogelijk is actieve levensbeëindiging toe te passen op terminaal zieke mensen, maar het is niet mogelijk een doodziekbedrijf / organisatie te helpen een eind te maken aan het onnodig lijden.

Op 25 juni 2011 is er een nieuw bestuur gekozen. Dat is op drie maanden na twee jaar terug en er is nog NIETS gebeurd om een nieuw topsportbeleid van de grond te krijgen. Sterker nog: er zijn niet eens plannen die ook maar wijzen op enige verandering. Het nieuwe bestuur heeft heel lang veel kansen gehad om iets te doen, maar ze hebben de kansen niet benut. Hun flutplan werd afgeserveerd op de laatste bondsvergadering. Okay, ze hebben geprobeerd het leuk te verkopen dat ze bijna ten onder gingen, maar dat is niet gelukt. Want niet iedereen slaapt meer binnen onze bond. Er zijn mensen die waken bij het sterven van een medemens om ervoor te zorgen dat het op een waardige manier gebeurt.

Omdat ik iets wil wat niet makkelijk is (namelijk de wereldtop halen) wil dat niet zeggen dat ik me laat negeren. Ik kom naar de vergaderingen, hoor wat er wordt gezegd en zie hoe moeilijk het bestuur zich kan redden uit situaties waarin ze vroeger gewoon door heen rolden. De volgende vergadering zit ik niet meer stil te luisteren, maar ben ik actief met commentaar. Ik ga er heen om afgevaardigden bij te staan met antwoorden die ze niet kunnen verwoorden. Ik stel me op als kandidaatafgevaardigde, ik wil uit de vergadering worden gezet omdat ik de gang van zaken verstoor.

Deze showvergaderingen die het schijnproces van democratie moeten voorstellen zullen moeten gaan wennen aan het feit dat er mensen zijn die niet hun mond houden als iemand iets zegt wat ze niet bevalt. Als het aan mij ligt en enkele afgevaardigden, dan zal het karakter van de bondsvergaderingen radicaal gaan veranderen. Dan wordt er niet meer voorzichtig omgegaan met de mogelijkheid dat het bestuur opstapt. Laat maar opstappen, zou ik zeggen. Het maakt toch niets uit: het bondsbureau draait gewoon door en of ze nu wel of niet door een bestuur worden nagekeken: het heeft op hun handelswijze totaal geen invloed.

Het huidige bestuur bestaat uit mensen die bijna allemaal in mijn leven wel een betekenis hebben gespeeld. Daarom ben je aardiger, geef je meer tijd en geef je ze vooral meer krediet.

Die tijd is voorbij. Al zie ik ze nooit meer en praten zij en ik nooit meer over het verleden. Wat maakt het mij uit wat ze van me denken. De meesten staan het grote doel in de weg in hun streven naar middelmatigheid, politieke correctheid, gelijke kansen voor iedereen die wél aan het handje meeloopt. Twee kansen voor mensen die keer op keer falen in het uitvoeren van hun werk en nog veel meer onzin die niet in een topsport beleidsplan past.

Badminton Nederland is terminaal en in een laatste fase en het enige wat ze kunnen bedenken is een kort geding aanspannen tegen de dokter (NOC*NSF, -red.) die het heeft geconstateerd. Je bent ziek geworden door je eigen gedrag. Het is de onzin ten top dat je nu anderen gaat beschuldigen van moord, omdat jij je de laatste 25 jaar hebt verzuimd aan de toekomst te denken.

De subsidie had je best gekregen als er prestaties waren geweest of als de organisatie in orde zou zijn, maar beide is niet het geval. We hebben de talenten niet die aan de eisen voldoen en een organisatie die wordt geleid door een incapabele man. De enige manier die ze nu nog kunnen bedenken is dat de kaas terug wordt gebracht naar Nieuwegein. Ze zouden op zoek moeten zijn naar nieuwe kaas, maar zo ver gaat het denken bij onze Nederlandse badmintonbond niet. Voor iedereen die gewend is zijn geld te moeten verdienen in plaats van het gewoon elke maand te krijgen is het logische koek, maar niet voor een sportbond. Het geld was er altijd en nu niet: wie heeft het weggehaald? Laten we naar de rechter stappen om deze oneerlijke beslissing ongedaan te maken, want wij kunnen er toch niets aan doen?

En dan moet je bedenken dat deze mensen er voor moeten gaan zorgen dat we de wereldtop gaan halen. Als er iets is dat op voorhand is mislukt, dan moet je in zee gaan met deze verliezers van Badminton Nederland. Ik weet het wel, ik mag het niet zeggen en "een gewaarschuwd man telt voor twee" zoals onze voorzitter zegt. Maar beste voorzitter, dat geldt ook naar de andere kant toe. Want als ik nu gelijk heb en u heeft het bij het verkeerde eind, zegt u dan ook dat u niet was gewaarschuwd?

Het zou leuk zijn als badmintonline.nl een gokje zou opzetten op wie leden hun geld zouden inzetten en daar dan ook echt een uitbetaling aan verbinden. Wie zou er kiezen voor A) het plan van Badminton Nederland of B) het plan van Henry Vervoort, Harm van Schaik en mij als het gaat om wie de wereldtop gaat halen? Als Badminton Nederland en het bestuur 20% halen dan beschouw ik ons plan als mislukt, want ik verwacht minimaal 80% steun.

Wat ik mis bij deze stervende organisatie, dat zijn mensen met ballen die iets durven te doen om het beter te maken. Natuurlijk wordt er geroepen dat er veel is veranderd en ja, we kunnen zien dat er andere pleisters op de wonden worden gelegd. Maar van een nieuwe frisse wind is totaal geen sprake. Ik moet vaststellen dat er van af de verenigingen tot afgevaardigden tot bestuur NIEMAND is die iets durft te doen.

Sorry, maar ik denk dat we er goed aan doen om de respirator stop zetten om deze zooi uit zijn lijden te verlossen.