Martine Kortlandt naar het WK Veteranen in Turkije

Maak kennis met Martin Pho!

De Wereld kampioenschappen badminton voor Veteranen, met ruim 900 deelnemers die in diverse leeftijdsklassen spelen, werd dit jaar in het Ankara Spor Salunu Stadiumen gehouden. Voor mij de eerste keer om met zo'n groot evenement mee te doen. Met 10 spelers (Jessy Havelaar, Sandra Kroon, Rick Paap, Marjan Ridder, Rob Ridder, Uun Santosa, Andy Tan, Micky van Asdonck en Jeannette van der Werff) wat supporters en de fysiotherapeut, vertrokken we zaterdag om 17.00 vanaf Schiphol.

Zondagochtend konden we meteen gedurende 2 uur ons voorbereiden op de komende wedstrijden. Dat was ook nodig voor mij. Door de hoogte van de hal (20 meter hoog?), wordt het een heel ander spelletje badminton; er kan geen gebruik gemaakt worden van het plafond als referentiepunt, waardoor het zicht op shuttle en de timing heel moeilijk is. Verder was er een windstroom zodat je ook wind mee kon hebben en er werd gespeeld met hele snelle shuttles (ja, ja, zelfs ik sloeg af en toe uit).

Op maandag 9:00 uur begon het toernooi en moest ik meteen mijn eerste partij GD met Michael Huber (Duitsland) spelen. Met Sandra Kroon als coach, en de andere Nederlanders als supporters wonnen we makkelijk van onze Indiase tegenstanders. Helaas was dit ook mijn enige overwinning. Mijn single tegen de Japanse Noriko Yamamoto was wel een ervaring op zich. Elke keer als mijn tegenstandster op het punt stond te serveren, kwam er een Japanse kreet. Ook als ze punt scoorde volgde een Japanse term. De lijnrechters en scheidsrechters kregen geregeld een buiginkje/knikje bijvoorbeeld als ik de shuttle had uitgeslagen. Na afloop van de wedstijd werden er kleine kadootjes aan iedereen uitgereikt. Ook dit schijnt bij de Japanners een gewoonte te zijn.

De dagen erop heb ik nog een dubbel en mix gespeeld en vooral veel mooie partijen gekeken waarbij vaak oud (wereld)kampioenen aan meededen. Nederland heeft goed gepresteerd met het behalen van zilver door Jeannette van der Werff (DE 50+) en Marjan Ridder (DD 55+) .

Behalve het badmintonnen heb ik natuurlijk ook zoveel mogelijk van Ankara, een nog echt Turkse stad, bekeken. Al met al was deze week zeer de moeite waard.