Badminton Nederland is jeugdonvriendelijk

Ken je BV MatchPoint al?

Om iets te kunnen zeggen over een website moet je weten wie waar komt. Ik spreek veel jeugdspelers en die hebben vooral via Facebook veel onderling contact. Aan sommige van deze spelers heb ik gevraagd eens te kijken waar de jeugd heen gaat voor informatie. Ze komen nagenoeg nooit op de site van de bond. Iets wat ik zelf ook heb trouwens, het is lastig iets te vinden en als je het hebt gevonden staat er niet de helft van wat je nodig hebt.

Voor meer informatie heb ik in het verleden wel contact opgenomen met het bondsbureau, maar daar kwam ik ook niet verder mee.

In elk verslag van de roadshow staat dat ze moeite hebben de jeugd vast te houden. Maar als je als bond geen band hebt met de jeugd, dan moet je ook niet verwachten dat ze komen of blijven. De sportbond is ouderwets en kind- / jeugdonvriendelijk. Zelfs de selectie jeugdspelers die ik heb gesproken komen nagenoeg nooit op de site van Badminton Nederland. (Er is wel een aparte jeugdwebsite. -red.) De bond zou er goed aan doen een jeugdvriendelijk beleid te gaan voeren en af te stappen van het oubollige imago dat het nu heeft.

In een aantal verslagen kom je deze wens ook tegen. Dan gaat het niet alleen over de jeugd maar wel over 'Denken in problemen / vasthouden aan oude en gedateerde principes'. Het is dan ook mijn mening dat de mensen die iets tot stand hebben gebracht niet degenen moeten zijn die dit moeten veranderen. Ik ben er van overtuigd dat de medewerkers van Badminton Nederland allemaal denken dat ze een geweldig product hebben en dat ze het zelfs goed vinden gaan op veel vlakken. In werkelijkheid staat het innovatieproces al jaren stil en zullen er radicale veranderingen moeten komen. De veranderingen gaan er niet komen als je de koppen niet verandert.

Iets wat je ook in alle verslagen leest, is het feit dat iedereen schreeuwt om goed opgeleide trainers. Badminton Nederland kan er niet omheen dat dit een punt is waar in het verleden grote fouten zijn gemaakt en waar is gekozen voor een catastrofale beleidsfout. In 2012 is dit aan de orde geweest en is besloten dat het anders zou moeten. Het is nu bijna 2014 en er is nog geen zicht op enige verbetering.

En toch is het heel eenvoudig. Een betere opleiding is iets wat je gewoon start. Daar is geen overleg van jaren voor nodig, want het is een dynamisch proces dat je elke keer weer bijstelt en verbetert. We hebben op Oro een heel simpel begin gemaakt met het verbeteren van de kwaliteit en kennis van trainers van elk niveau. Het resultaat is dat er een groep trainers is opgestaan die allemaal bijdragen aan een hoger niveau van het trainerschap in ons land. Het feit dat deze kennis niet te verkrijgen is in eigen land zorgt er voor dat deze trainers ook nog eens keer op keer terug komen naar Oro voor meer kennis.

Maak binnen Badminton Nederland een deeldiploma voor trainers en noem die bijvoorbeeld SL-3+. De plus staat dan voor een bijscholing of cursus in het buitenland. Laat de organisatie van de bijscholing of cursus een beschrijving geven van de inhoud en erken dat via een SL+ diploma. Op dit moment werkt Badminton Nederland het alleen maar tegen door juist niet over te gaan tot het erkennen van bijscholingen anders dan die van de bond zelf.

De verslagen hebben het allemaal over kennisdelen. Niets is makkelijker dan het delen van kennis maar het is juist Badminton Nederland die dat nooit doet. Wij als vrijwilligers die er niets voor betaald krijgen delen alle kennis die we maar hebben.

Het is doodeenvoudig voor een sportbond om in je trainersprofiel / jobbeschrijving van je werknemers op te nemen dat het tot je taak behoort kennis actief te delen en dat de kennis eigendom is van de bond zolang ze door deze bond worden betaald. Zolang dit niet gebeurt neemt Badminton Nederland zijn taak niet serieus, want ze dienen volgens de statuten de badmintonsport in alle opzichten te promoten en kennisdeling is daar een groot onderdeel van.

Nog geen anderhalf jaar terug heb ik samen met een aantal andere personen voorgesteld het topsportgedeelte niet langer in eigen beheer te laten plaatsvinden, maar gewoon uit te besteden. Ook dat lees je terug in de verslagen. Er is een roep om minder focus op topsport. De clubs willen meer aandacht van de bond op breedtesport en jeugd. De voorstellen zijn nooit serieus besproken, er is zelfs niet eens een terugkoppeling gekomen op de zeer uitgebreide rapporten (drie in totaal) die er toen zijn geschreven.

Alles duidt er op dat Badminton Nederland innovatie alleen maar met de mond belijdt en niet met het hart. Anders denkenden worden niet serieus genomen en gewoon terzijde geschoven. Maar goed, Badminton Nederland zal wel tot een hele andere conclusie zijn gekomen over deze roadshows.