Rune Massing blikt terug op de Yonex Dutch Open 2014

Maak kennis met Quinn Jens!

Toevallig had hij me nog twee weken geleden gebeld over een stukje dat ik ergens had geschreven.

De Dutch Open 2014 is geweest. Met goud, zilver en uitzendingen op het NOS Sportjournaal kan ik niet anders zeggen dan dat het voor Badminton Nederland een hele succesvolle editie was.

Dat het zo mooi zou eindigen had ik eerlijk gezegd na de woensdag niet durven denken. Eric en Jacco/Selena al zo vroeg uit het toernooi. Dat was een harde klap en ik was er flink chagrijnig van. Na die woensdag hadden Kim en ik besloten om in de tactische voorbesprekingen met onze spelers de focus weer wat meer op onszelf te leggen in plaats van op onze tegenstanders. Dit trucje hadden we eerder dit jaar op het EK in Rusland ook gedaan, toen met een fantastische afloop. Claus zei later tegen me dat topsport alleen maar draait om de zondag van het toernooi. Daar heeft hij achteraf gezien flink gelijk in gehad.

Over het toernooi zelf heb ik op de training twee opmerkingen gemaakt naar de spelersgroep toe. Ik vind dat we zeker bij een voorsprong veel te ongeduldig hebben gespeeld. We moeten sneller kunnen inschatten wat een echte scoringskans is en wat een 50/50 kans is of zelfs lager. Play the winner, not make the winner zoals Kim dat altijd zegt.

Bovendien levert een ongeduldige fout in je eigen aanval meestal nog grotere schade op dan dat ene directe punt. De rally's erna gaan namelijk ook vaak verloren. Daarop inhakend kom ik meteen op mijn tweede opmerking die ik naar de spelersgroep heb gemaakt. Het is ons opgevallen dat als een speler een voorsprong van een paar puntjes heeft opgebouwd, maar wordt bijgehaald door de tegenstander, die tegenstander bijna altijd ook de winst pakt in die set. Blijkbaar blijft de teleurstelling iets te lang meespelen. Mocht deze puntentelling doorgezet worden door de BWF, dan is dit zeker iets waar we als coaches op moeten anticiperen.

Jorrit en Samantha speelden een fantastische finale. Zoals voorspeld werd het een voorveld halfveld gevecht om de lift af te dwingen. Ik heb Jorrit en Samantha nog nooit zo sterk zien spelen. Helaas dreunde de teleurstelling van de verloren vierde set te lang door, maar we mogen trots zijn op het vertoonde niveau.

De finale van Selena en Eefje begon erg onrustig. De punten bij beide partijen kwamen vooral door eigen gemaakte fouten dus was het misschien voor het publiek zeker in het begin geen denderende wedstrijd. De tactiek was er vooral op gericht om Vita Marissa zo veel mogelijk buitenspel te zetten. Later in de wedstrijd kwamen er meer rally's en groeide daardoor ook het zelfvertrouwen. Selena en Eefje waren beter en pakten hun zoveelste toernooiwinst in de korte tijd dat ze samen gezet zijn.

De Dutch Open is weer voorbij. Voor mij is dit een energieverslindend toernooi geweest met veel vergaderingen, gesprekken en verplichtingen tussen de wedstrijden door. Veel tijd om bij te komen hebben we niet. De trein dendert gewoon door en stopt maar heel even op de tussenliggende stations.

Deze week de Danish Open, de week erop de French Open, de week daarop zowel de Bittburger- als de Hongarije Open, daarna China en Hong Kong voor de ene groep en de kwalificatiepoule voor het EK mixed teams voor de andere groep. Als laatste station in de rit de Scottish Open. Dan is het al weer bijna december en is het jaar voor mijn gevoel in een zucht voorbij gevlogen.

Rune Massing
Bondscoach