Zilver op de Yonex Dutch Open: dankzij of ondanks nieuw scoringssysteem?

Maak kennis met Esmeralda van Drunen!

Het werd een mooi toernooi dat, met name in het weekend, gelukkig veel publiek trok dat zorgde voor een enthousiaste en zo nu en dan uitbundige sfeer. Een aantrekkelijke en stimulerende omgeving voor de spelers om de beste prestaties neer te zetten. Een extra pluspunt was de manier waarop de wedstrijden in beeld werden gebracht voor Badminton Europe TV en voor miljoenen kijkers in vooral Azië.

Vorig jaar waren Samantha en ik er door blessureleed niet bij, dit jaar wel en als zevende geplaatst. Het gemengddubbel toernooi was behoorlijk sterk ingeschreven, een aantal top 25 mixen en een grote delegatie uit badmintonmekka Indonesië.

In de eerste rondes was er bij ons sprake van een zich opbouwend niveau. Desondanks wisten we de eerste twee rondes in respectievelijk 5 en 4 games te winnen. Op vrijdag speelden we de kwartfinale en hadden we de eerste echte confrontatie.

Onze tegenstanders waren Yun Lung Chan en Ying Suet Tse uit Hong Kong, de nummers 4 van de plaatsingslijst. Dit koppel heeft dit jaar goed gepresteerd en staat momenteel 25e op de wereldranglijst. Zij haalden onder andere de halve finale op de Korea Open Premier Super Serie waarin ze bijvoorbeeld wonnen van het echtpaar Adcock uit Engeland dat momenteel 5e staat in de ranking. In vijf games wisten we deze partij uiteindelijk in winst om te zetten en dat was een voorbeeld van een mentale overwinning, een aspect dat in het nieuwe scoringssysteem heel belangrijk is. Nadat we de eerste game met 11-10 wonnen, verloren we game 2 en 3 met 4-11 en kregen we in de vierde game een matchpoint tegen. In die rally stonden we diep in de verdediging maar, met wat geluk, konden we toch het winnende punt scoren. In game 5 konden we tenslotte doordrukken en wonnen we met 11-3.

In de halve eindstrijd op Super Saturday stonden twee bekenden tegenover ons. De Russen Durkin en Vislova. In de kwartfinale van het Europees Kampioenschap in Rusland speelden we tegen ditzelfde koppel om een EK medaille. Toen wonnen we in een lange wedstrijd van 3 games tot 21 en ging het Russische dak eraf. Nu wonnen we weer in drie games, alleen was de wedstrijd nu veel korter, slechts 26 minuten, en minder spannend. Maar het betekende wel een finaleplaats en er was alle reden om uit ons dak te gaan.

Zondag, de finaledag van de Dutch Open. De sfeer in het topsportcentrum zit er goed in mede aangejaagd door de Indonesiërs in het publiek die in 4 wedstrijden landgenoten vertegenwoordigd zien.

Na een goede voorbespreking en analyse met onze coach Kim beginnen we aan de warming-up. We zijn de tweede finale van de dag. Na de damesenkelfinale worden we opgeroepen en onder luid applaus betreden we de arena.

Lees de rest van dit artikel op de website van Jorrit de Ruiter.