De rol van de eredivisie volgens Henri Vervoort

Maak kennis met Olaf Hermus!

In de oplossing om spelers in twee competities te laten spelen zie ik niet heel veel. Het is een wanhoopsdaad en zal meer geld wegtrekken uit de budgetten van de clubs, en om onze toppers te zien spelen die het vooral zullen doen om hun carrière te bevorderen (iets wat ik verder best kan begrijpen).

Persoonlijk om alles in een groter plaatje te zien: ons badminton zit in het slop. Er zijn beperkte middelen zowel bij de bond als bij de clubs. Je kunt een cent maar 1 keer uitgeven. Hoe je het ook draait, de opbrengsten voor clubs uit eredivisiedeelnamen wegen niet op tegen de kosten. Het is dus voornamelijk een erekwestie. Ook sponsoren: natuurlijk willen ze een landskampioenschap, maar levert dit hun nu werkelijk extra inkomsten op?

Als de eredivisieclubs en andere clubs hun middelen zouden investeren in voornamelijk de ontwikkeling van talent en deze faciliteren. Ook in een topland als DK zijn de kosten voor trainers vaak vele male hoger dan spelers, dit simpelweg omdat de ontwikkeling van talent de toekomst is van de clubs. Veel te lang is dit een bijzaak geweest in mijn ogen van de belangrijkste clubs en te weinig een hoofddoel en lang niet altijd zijn hier voldoende middelen in geïnvesteerd door de bond d.m.v. kwalitatieve opleidingen van trainers, bijscholingen enzovoorts. Ook de trainers hebben vaak weinig met elkaar gecommuniceerd om ervaring en kennis uit te wisselen... dit en vele andere dingen hebben ervoor gezorgd dat we in de situatie zitten waar we ons in bevinden. Er zijn positieve tekenen, maar er moet nog veel gebeuren.

De paar honderd mensen die jaarlijks de eredivisie bezoeken, zijn helaas geen goede reden om als clubs echte topspelers aan te trekken. Natuurlijk is het prachtig om Eric Pang hier te hebben, als speler/boegbeeld en als trainer aangezien hij ook een behoorlijke opleiding heeft als coach (World Coaching Academy), maar niet alle clubs hebben die middelen en ook bij BCA zou ik me afvragen of je voor dezelfde middelen niet meer trainingsuren en trainers in dienst zou kunnen nemen (dit is een vraag, geen kritiek op hun keuzes. Die mogen ze natuurlijk volledig zelf maken en ze geven de badmintonliefhebbers die komen kijken natuurlijk het genot van 't zien van Eric Pang.)

Als je een serieus format aanbiedt, met ook grotendeels zelf opgeleide spelers dan zul je langzamerhand door de inzet van deze beperkte middelen in de talentontwikkeling (dit kan van goede trainers, bijscholingen coaches, extra training, subsidie individuele training, kampen voor spelers, shuttlekanonnen, enz. enz. zijn) een hoger niveau krijgen ook bij de niet-toppers. De echte toppers zullen nu eenmaal altijd voor het geld kiezen en ik heb liever dat ze in het buitenland veel geld hierin stoppen, want dat geld kunnen ze dan minder in ontwikkeling stoppen... Bovendien is het ook echt nuttiger voor onze toppers om zich door te ontwikkelen in DK en Duitsland i.p.v. nederland, sorry Nederland. Het geld dat het ons zou kosten om een goede competitie aan te bieden aan de echte toppers, zodat ze geen tijd verspillen, is veel beter te investeren in opleiding.

Enkele jaren terug op de 25-augustus-vergadering zat ik met inmiddels ex-TD Martijn van Dooremalen en ex-bondsdirecteur Geert Jan Venekamp in een groep, ook Ilse Vaesen en Wim Top zaten hierbij en de consensus was toch wel dat het niet nuttig was voor spelers om veel tijd en energie kwijt te zijn aan middelmatige competitie maar dat het letterlijk broodnodig was.

Samenvattend: stop de beperkte middelen in het aanbieden van een serieus format voor de eredivisie, laat daarin eigen opgeleide spelers spelen. Dit zal enkele jaren duren voordat de in deze opleiding gestopte middelen die deels voortkomen uit vergoedingen voor "toppers" zullen zorgen voor het verhogen van het niveau. De echte kenners kunnen in de tussentijd de ontwikkeling van het talent volgen, de niet kenners zullen weinig verschil "waarnemen".

Je gaat spelers krijgen met passie en clubliefde, wat ook weer meer betrokkenheid gaat scheppen.

Ikzelf kom uit Friesland. Jaren terug zag ik een toernooi van het LCAT-circuit (voorloper van de Satellites e.d. waar Tjitte Weistra speelde, een Fries, en destijds nog een "talent"... Dit schepte al veel interesse). Badminton was mooi om te zien, omdat er veel meer spelers waren en er een behoorlijk niveau was, zonder dat dit prof-spelers waren. De tijden zijn veranderd natuurlijk maar de weg omhoog moet wel weer gevonden worden d.m.v. toernooiformaten met meer poules en wedstrijden om de reistijden en kosten te verantwoorden.

We moeten de weg omhoog vinden, ik heb hier vrij duidelijke ideeën over, ook met betrekking tot opleiding, trainersopleiding, talentontwikkeling e.d. Ik vind dat mijn ideeën hierover dienen samen te hangen, anders werkt het NIET. Als bond kun je niet ergens voor geel kiezen en elders voor rood. Je ideeën zullen compleet moeten zijn en samenhangen.

Ik zal hier snel meer over schrijven, want als ik het ergens wel mee eens ben is dat de eredivisie een speciale plaats moet hebben binnen ons badminton, maar persoonlijk zie ik het vooral als een opleidingscentrum voor onze talenten, waarbij de clubs veel middelen hierin steken.