Almere-Duinwijck: een spannende halve finale!

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Hoe de Almeerders tot deze speeldag gekomen zijn is in nevelen gehuld, maar het kwam ons niet zo slecht uit, omdat we op andere dagen in de week onze Finse held Iikka hadden moeten missen wegens verplichte examens op Fins grondgebied. Voor degenen die na 3 dagen NK het badminton en Almere nog niet moe waren en in de hal aanwezig konden zijn, ontspon zich een prachtige wedstrijd.

Veruit de verstandigste man in de hal was onze fysio Martin ter Plegt. Net voor de line-up en de spelersaankondigingen deed hij zijn van huis meegebrachte oordoppen in. Daar werd wat lacherig op gereageerd, maar zijn actie kon met de minuut op meer begrip rekenen. Naast de bij Duinwijck gebruikelijke handklappers en diverse varianten op de scheepstoeter had onze sponsor/academy-baas Ronald op zolder nog allerlei spullen gevonden die herrie konden maken. Er is wat extra ruimte op zolder ontstaan in huize Van Ingen, want geen van deze spullen heeft de avond overleefd; zo fanatiek werd er aangemoedigd door de meegereisde Duinwijck-supporters. Hulde en grote dank aan de tientallen Duinwijckers die meegereisd waren naar Almere! Het is dat DKC de term 'D-side' al geclaimd heeft, maar we gaan op zoek naar een goede naam voor deze luidruchtige, enthousiaste groep. Het heeft de spelers enorm gesteund en een grote bijdrage geleverd aan de uitstekende sfeer in de hal. Een verademing na de traditionele 3-daagse matte vertoning in het Topsportcentrum.

Omdat de uitslagen min of meer voor zich spreken ga ik daar weinig over zeggen. Het was in ieder geval nagelbijtend spannend. Zes van de acht wedstrijden gingen over drie spannende games. Interessanter dan de einduitslagen is soms de manier waarop ze tot stand komen. De single van Dorien Lups tegen Tamara van der Hoeven bijvoorbeeld was er één met veel ups en downs en zenuwen over en weer. Dorien was in set 2 de gelukkigste en had daarna haar zenuwen het beste in bedwang. Ook vermeldens- en bewonderenswaardig was Iikka Heino die tegen Stephan Branderhorst in de derde set een schijnbaar onoverbrugbare 18-12 achterstand nog om boog in een overwinning. Iikka is niet gezegend met slagen die een rally snel kunnen beëindigen, maar geeft nooit op en die vechtlust betaalde zich in deze wedstrijd uit.

De single van Anton Kaisti (die een dag eerder Fins kampioen was geworden door Ville Lang te verslaan; met tal van aaneengesloten nationale titels 'de Finse Eric Pang') was er ook één om in te lijsten. Tegenstander Justin Teeuwen ging af en toe wel wat over de schreef met provocaties en grote gebaren, maar er is heel veel meer nodig om Anton van zijn stuk te krijgen. Qua badminton was het voornamelijk Anton die het spel maakte, Justin pareerde, en dat resulteerde in een mooie botsing van stijlen, waarin Anton uiteindelijk de bovenliggende partij was en beloond werd voor het initiatief dat hij nam. Akvile ondertussen, deed wat ze eigenlijk al jaren doet: de punten voor Duinwijck binnenslaan. Na een mooie, lange damesdubbel met Alexandra Langley tegen Manon Sibbald en de afscheid nemende Yvonne Sie winnend te hebben afgesloten, zorgde ze met 21-4 voor de enige eenzijdige set van de avond in haar single tegen Manon. In de tweede was veel meer strijd, maar Akvile kwam nooit in gevaar.

Een eervolle vermelding in deze wedstrijd dient ook te gaan naar Dave Khodabux, die -ondanks wat minder trainingsuren- zich nog uitstekend op kan peppen voor dit soort wedstrijden en echt voorop ging in de Almeerse strijd. Het blijft een genot om naar zijn energieke spel te kijken, en hij won zijn beide partijen voor Almere. En dat was maar goed ook, want na een 1-5 tussenstand voor Duinwijck dreigde even een grote uitslag en dat zou, hoewel erg gunstig voor Duinwijck, de krachtsverhoudingen niet goed hebben weergegeven.

Omdat in de kakafonie van lawaai overleg tussen scheidrechter en spelers en/of coaches en lijnrechters vrijwel onmogelijk was, ontstond er nog wel eens verwarring. Daarbij kwam nog dat de score-techniek soms haperde en daarom niet in de pas liep met de werkelijkheid. Lastige omstandigheden voor scheids- en lijnrechters, die bovendien bij iedere disuctabele beslissing kunnen rekenen op felle reacties van de vermeend benadeelde spelers, coaches en publiek. 'In' of 'uit' zal altijd een factor in onze sport blijven en zelfs het gerenommeerde Hawk-eye systeem dat bij tennis zo gerespecteerd wordt, blijkt niet toegesneden te zijn op het snelle badmintonspel. Ik ga ervan uit dat iedere lijnrechter naar eer en geweten handelt en zich daarin heus wel eens zal vergissen. Aan het eind van de rit net zo vaak in je voor- als nadeel. Wij zijn in ieder geval erg blij dat er mensen zijn die hun verantwoordelijkheid durven nemen en er gaan zitten, wetende dat iedere call die je maakt ergens tot een verhoogde hartslag zal leiden.

Dank aan BV Almere voor het faciliteren van een prachtige badmintonavond, dank aan alle spelers voor het vertoonde spel, dank aan de supporters die er zo'n feest van maakten, dank aan de leiding die het uiteindelijk met 1 gele kaart af kon. Laten we hopen dat aanstaande zaterdag net zo'n mooie wedstrijd wordt; iedereen is van harte uitgenodigd op 7 februari om 19.00u in de Duinwijckhal in Haarlem.