Soms zit het mee, soms zit het tegen

Maak kennis met Nina Bage!

In principe is dat de afgelopen maanden al gedaan door de medewerkers van het Bondsbureau maar in dit veranderproces is het belangrijk dat ook het bestuur daar grondig over nadenkt. Het vertrekpunt was dan ook het canvas model dat reeds gemaakt is door het bondsbureau en daar gingen wij als bestuur nader op in.

We werden door Ton in twee groepen verdeeld die afzonderlijk van elkaar de verschillende bouwstenen gingen bespreken en invullen. En natuurlijk werden we daar door Barbara en Ton mee geholpen en hadden we het ontwerp van het Bondsbureau als leidraad.



Het levert dan leuke discussies op waardoor je goed nadenkt over hoe je de organisatie neer wilt zetten en waar je naar toe wilt. Mooi is de verschillende inzichten die we hebben en de wegen die we er naar toe willen laten leiden. Uiteindelijk komt daar dan iets uit en dat hebben we met elkaar nog nader besproken. Van beide groepen hun bevindingen tegen elkaar gelegd en elkaar dat toe laten lichten. En natuurlijk is het voorwerk door het bondsbureau goed geweest en kregen we daar weinig meer aan toegevoegd. Wel is het voor ons nu ook duidelijk hoe dit proces werkt en belangrijker nog, hoe gaan we dit borgen en gaan we zorgen dat dit model meegroeit met de ontwikkelingen die we door maken. Het borgen zit wel snor, en wij als bestuur zullen een frequentie moeten afspreken waarin we dit model onder de loep nemen en bijsturen waar gewenst. De afgevaardigden hebben het model reeds ontvangen ter voorbereiding op de bondsvergadering van 27 juni a.s.

20 januari 2015, mijn schoonvader van 72 jaar gaat als een jonge vent op pad voor zijn grote passie: paarden. Zijn hele leven zijn paarden zijn passie. Zelf heeft hij twee paarden en hij rijdt met grote regelmaat voor een manege om paarden van A naar B te brengen, zo ook deze ochtend. Samen met de manege-eigenaar naar Essen net over de grens onder Roosendaal. Echter liep het verladen van paarden ditmaal anders dan al die voorgaande jaren. Het paard begon te bokken, iets wat wel vaker gebeurd als ze op transport gaan. Echter sloeg het paard met zijn hoofd tegen het hoofd van mijn schoonvader die daardoor achterover viel en met zijn hoofd op de grond kwam. Hij verloor zijn bewustzijn. Snel handelen van zijn bijrijder, de eigenaar van de manege, maakte dat snel een ambulance aanwezig was en hij naar het UZA in Antwerpen kon.

Weken van onzekerheid braken aan, want hersenletsel is niet te voorspellen hoe dat en of dat hersteld. Stapje voorwaarts werd gevolgd door een stap terug. In het begin was er nog de hoop dat hij er uit zo komen, hij werd in een kunstmatige coma gehouden, maar naarmate de tijd vorderde won het realisme het van de hoop. Hij zou hier altijd blijvende schade aan over houden. Na acht weken mocht hij naar het Jeroen Bosch Ziekenhuis in 's-Hertogenbosch en dat gaf ons allen wat meer rust, want het op en neer rijden naar Antwerpen was daarmee voorbij.

Langs de ene kant werd er samen met de zorgverlener naar een locatie gezocht alwaar mijn schoonvader aan herstel kon werken middels therapie, en langs de andere kant kreeg hij steeds te maken met longontstekingen waardoor hij alsmaar zwakker werd. Afgelopen dinsdag werd hij uiteindelijk over gebracht naar De Hazelaar in Tilburg omdat ze hem daar middels therapie mogelijk nog stappen konden laten maken. Na één dag daar gelegen te hebben kregen we wederom het bericht dat hij een longontsteking had. Helaas is hem dat fataal geworden en is mijn schoonvader op 28 mei j.l. rond de klok van 20.30 uur gestorven in de leeftijd van 73 jaar. Zijn passie is hem fataal geworden.

Het leven is betrekkelijk en dan word je weer even met de neus op de feiten gedrukt. Je moet iedere dag genieten van het mooie leven. Tegenslagen verwerken en weer vooruit. Valt zeker niet altijd mee dat realiseer ik me terdege. Badminton is een spelletje, een sport, een sport die op hoog niveau gespeeld wordt en waar enorme belangen spelen. Maar uiteindelijk blijft het een spelletje waarbij de ene wint en de andere verliest.

En gelukkig zijn er velen onder ons die dit spelletje, deze gave sport een warm hart toedragen en daar zo ook hun mening en visie over hebben. Daarvan zijn er ook weer een heleboel die hun gedachten willen delen met anderen.

Het zal alleen altijd zo zijn dat er een spanningsveld is omdat de gedachten niet op elkaar aansluiten. Respect hebben voor de andere gedachte is dan een pre en wellicht is de ander met goede argumenten te overtuigen. Met een positieve insteek zal men altijd meer bereiken.

Elkaar zwart maken levert helemaal niets, roept bij de ander alleen maar meer weerstand op. Je bereikt meer met een druppel olie dan met een liter azijn. Het leven is betrekkelijk, zit vol tegenslagen maar zeker ook supervette mooie momenten. Laten we er met z'n allen dan ook op een respectvolle manier aan werken om onze sport waar we zo van houden weer te doen floreren. Met ons aller wijsheid moet dat te doen zijn, met onze ontembare passie.