Van Sudirman naar Down Under

Ken je BC Weert'67 al?

Ik verbaas mij er nog steeds over hoe makkelijk hij onze sport eruit kan laten zien. Zijn voetenwerk, bewegingen over de baan en zijn zeldzaam effectieve speelwijze zijn ongeëvenaard. Een genot om naar te kijken en stiekem om erg jaloers van te worden!

Ook het speciaal voor de Sudirman Cup gebouwde stadion was een genot om in te spelen. Dongguan is een stad waar badminton nog net wat meer gespeeld wordt dan in andere Chinese steden, heb ik mij laten vertellen door onze tolk en begeleidster, en de wedstrijden werden dan ook goed bezocht. Overigens liepen er 1.100 vrijwilligers in en om het stadion waarvan 600 inwoners en 500 studenten uit Dongguan. Voor hen was dit toernooi een wereldervaring aangezien zij uit vele gegadigden waren gekozen om dit toernooi mee te mogen maken. Ze waren enthousiast en ontzettend vriendelijk op elk moment van de dag.

Onze eigen wedstrijden in de 2e groep verliepen goed. In de poule wedstrijden versloegen wij achtereenvolgens Canada, Spanje en Singapore. Na een valse start in de mix tegen Canada konden Samantha en ik tegen Singapore onze revanche nemen. We speelden tegen het voormalige top 10 koppel en de huidige nummers 16 van de wereld, Chrisnanta en Neo. We controleerden de wedstrijd goed en konden, ondanks een onrustig begin van de tweede game, onze tactiek goed uit blijven voeren. Hierdoor wonnen wij in twee games, een goede winst voor ons en bovendien een 4-1 winst in de laatste groepswedstrijd. De wedstrijd werd uitgezonden en kan je hier terug kijken.

De groepswinst betekende een strijd om de 13e plaats tegen Hong Kong. Als je in groep 2 zit kan je hooguit 13e worden en dat is natuurlijk op voorhand een rare gedachte omdat je altijd wil spelen voor het winnen van een toernooi. De komende jaren zullen we als land hard moeten werken aan onze ranking in alle onderdelen zodat we misschien over een jaar of vier wel in de kampioensgroep kunnen komen. Als het landen als Rusland, Engeland en Duitsland lukt, waarom dan ons niet? Overigens werd de wedstrijd tegen Hong Kong met 1-3 verloren en hoefden Samantha en ik in de laatste partij niet meer in actie te komen.

Lees de rest van dit artikel op de website van Jorrit de Ruiter.