Besturen zonder richtingsgevoel

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Vandaag de dag zal er geprobeerd moeten worden om specialisten bij elkaar te krijgen die ieder op hun gebied een enorm stuk werk zullen moeten verrichten om dat segment dat we delen (de badmintonsport) weer in de juiste richting te krijgen.

We zijn de gewone leden kwijtgeraakt en het is niet eens duidelijk wat die leden verlangen van een bond. Bestuur na bestuur gist ernaar en zegt bij elke nieuwe periode dat het ledental moet gaan stijgen. Hoe? Dat moet hoor of zie je nergens.

Paul kwam er nog het dichtst bij toen hij zei dat we wel nieuwe leden krijgen, maar dat we ze niet vast kunnen houden. Ik ben zelf geen lid meer van Badminton Nederland. Niet omdat ik dat niet wil, maar gewoon omdat het lastig is. Ik moet lid zijn van een club terwijl ik helemaal geen badminton speel. Ik ben gewoon trainer die geen enkele wedstrijd speelt en dat al meer dan 25 jaar niet doet. Er is altijd wel een club geweest die mij op de ledenlijst wilde zetten zonder dat ik contributie hoefde te betalen en zo heb ik toch nog een aantal jaren mijn bijdrage geleverd aan onze bond want de contibutie wil ik wel betalen.

Waarom kan ik niet gewoon rechtstreeks lid worden bij Badminton Nederland? Dus we draaien het systeem om en zeggen: als je lid wordt van Badminton Nederland, dan kan je lid worden van een club en badminton gaan spelen. Beloon de clubs die aan zo'n systeem meewerken door het aantal leden dat ze via de bond hebben om te zetten in gratis trainersopleidingen voor de eerste opvang training / introductie die nieuwe leden krijgen in de club.

Nieuwe leden krijgen een acceptgiro-kaart van de club met daarop alle gegevens van Badminton Nederland en het bedrag. Dat betalen ze en als ze dat gedaan hebben, krijgen ze van de club een paar introductietrainingen als ze dat willen en dat doe je elk jaar weer als de leden hun contributie aan de bond hebben voldaan, zodat leden van de bond iets krijgen voor het geld dat ze aan de bond betalen. Moet dat bedrag voor iedereen hetzelfde zijn? Nee, dat denk ik niet. Geef de leden een keuze. Wil je elite-lid zijn dan betaal je 25 euro per jaar (en krijgt ook meer). Wil je A-lid zijn betaal je 15 euro per jaar (je krijgt iets minder) of wil je B-lid zijn dan krijg je het minimumpakket en betaal je 10 euro per jaar. Zonder lidmaatschap van de bond kan je geen lid zijn van een club.

Een ander groot probleem is de verhouding tussen de trainers van Badminton Nederland en de spelers / ouders. Je mag als trainer NOOIT vergeten dat je dit werk kan doen, omdat er mensen zijn die hun tijd, geld en kinderen ter beschikking willen stellen uit liefde voor dit spelletje.

Iets eisen heeft nog nooit gewerkt zonder dat er een prijskaartje aan hangt. Bijvoorbeeld: Ik wil naar de Olympische Spelen, maar kan daarna bijna een jaar niet spelen. Als je volwassen bent, dan mag je die keuze maken. Daar heb ik geen problemen mee. Voor kinderen is dat niet het geval: de sport moet op de eerste plaats leuk zijn. Dat je er ook dingen voor moet doen, dat ontdek je vanzelf wel als je meer wil.

Vier jaar terug heb ik het huidige bestuur gewaarschuwd tegen een trend van arrogantie bij trainers die van een veel te laag niveau waren om nationaal coach te worden / zijn. Het bestuur kon mijn mening niet herkennen en vond dat ik fout zat. Vandaag zitten we met een angstcultuur als gevolg van deze incompetente trainers en zijn anderen handig in dit domme gat gesprongen.

Ik verwijd het aan gebrek aan kennis, visie en inzicht.

Een ander gevolg van deze onkunde op technisch gebied is de paniek aanstelling van het Deense leger. Het nieuwe bestuur heeft iemand nodig die weet waar hij / zij het over heeft op technisch gebied en niet iemand die zich maar wat laat aanpraten. Nederland heeft zeer goede trainers voortgebracht in het verleden met als gevolg dat we goed mee konden aan de top van Europa. Die cultuur is door het beleid van vóór dit bestuur om zeep geholpen en het niveau van de trainers is achteruit gegaan. Slechts een handjevol trainers heeft zich in het buitenland op eigen kosten ontwikkeld. Breng deze mensen bij elkaar en je heb zo verschrikkelijk veel potentie dat je er bang van wordt. Maar op de een of andere manier ontbreekt het aan lef om zoiets tot stand te brengen. Dit is echter wel het soort lef wat ik van een nieuw bestuur verwacht.

Voor de nationale (senioren)selectie zou er een totaal ander systeem moeten komen. Je krijgt een persoonsgebonden budget van de bond. Dat budget is verbonden aan je status / plaats op de wereldranglijst en aan de te verwachte ontwikkeling. Nu hebben we drie dure trainers in dienst. Dat loon zou ik liever zien gaan naar spelers die hun eigen weg kiezen in samenspraak met de bond. Ben je goed genoeg, dan kom je zelf binnen bij het NSF*NOC en verhoog je zelf je budget, want het geld gaat niet voor 100% naar de bond maar voor misschien 90% naar jou en jij bepaalt waar je gaat trainen en met wie en niet de bond.

Voor jong talent is er een budget voor ontwikkeling. Voldoe je aan het ontwikkelingsplan dan krijg je het volgend jaar weer. Sta je stil dan gaat het budget omlaag, stijg je dan gaat het omhoog. De meeste spelers spelen al in het buitenland en kunnen in de club vaak net zo goede of betere training krijgen dan op het nationaal trainingscentrum Papendal, dus waarom tijd verspillen aan onnodig reizen?

Voor het komen tot een nieuw bestuur is een hele andere aanpak nodig. Een aanpak waarbij de bond zichzelf moet herontdekken en vooral de rol die ze daar in wil / kan spelen ter discussie moet durven stellen. We moeten misschien wel gaan denken aan beroepsbestuurders, want het is al lang geen vrijwilligersjob meer. Er worden wel keiharde eisen gesteld aan deze vrijwilligers, wat niet altijd eerlijk is.