WK Badminton 2018: Europa verliest steeds meer terrein aan de rest van de wereld

Maak kennis met Liam Birahy!

Enorm lange rally's met onvoorstelbare actie en reddingen. Zowel bij de dames als bij de heren en in alle onderdelen.

Je moet van zeer goede huize komen om door de absolute top heen te breken. De top is breder geworden. Het pieken op het juiste moment is ook een kunst, specialisme op zich en niet eenvoudig.

De Nederlandse inbreng heeft hier en daar enig niveau laten zien en dat was in vergelijk met de wereldtoppers teleurstellend. Wel kan worden gezegd, dat de Nederlanders bij de loting weinig geluk hadden om in het schema verder te komen dan de tweede ronde.

De fabuleuze Carolina Marin uit Spanje

Met stijgende verbazing heb ik gekeken naar de fabuleuze Carolina Marin, die absoluut de sterkste dame was. Wat een kracht en energie heeft zij in haar lijf. Hoe zij over de baan loopt is niet normaal.

Ongelofelijke fysieke actie en dat het lichaam dit vol houdt is onvoorstelbaar en gelijk mooi om te zien. Hoe zij in een achterwaartse sprong (backhand hoek) haar lichaam en rechterbeen naar achter gooit om haar landing voor te bereiden en tevens de afzet van haar rechter been moet komen.

Als je dat in slow motion ziet is het goed te zien wat voor krachten er op de gewrichten, pezen en spieren komen te staan. Het gaat ook wel eens verkeerd, wat ook gebeurde tijdens de finalepartij en bij de landing haar voet weg gleed. Zij is een genot om naar te kijken.

Zij heeft alles wat een top-badmintonner moet hebben. Niet één zwak punt bij de vier prestatiebepalende factoren: fysiek, mentaal, technisch en tactisch. Het is ook een uitzonderlijk talent en ze heeft een lang traject afgelegd met haar privétrainers en de hele badmintonwereld versteld laten staan.

En toch kan dit land (Spanje) zo'n geweldige atlete voortbrengen.

Waar blijven de Denen, Engelsen, Duitsers, Fransen, Russen en de Nederlanders?

Opvallend is wel dat de Denen behoorlijk terrein hebben verloren. Met herenenkel een kwartfinale, herendubbel een kwartfinale, gemengddubbel een kwartfinale is wel heel mager. Heel Europa heeft totaal vijf kwartfinales gehaald, dat is wel teleurstellend.

De Nederlandse inbreng was ook niet om over naar huis te schrijven

Één ronde verder, was het resultaat. De technische staf heeft iets om achter hun oren te krabben en te analyseren wat te doen. Hoe gaan we dat gat kleiner maken? Harder trainen, betere individueel geplande trainingen, betere en strengere selectie? Dat zullen zeker vragen zijn die gaan komen en daar zal de technische staf oplossingen en antwoorden op moeten vinden.

Ik ben benieuwd!

Maar het is niet alleen bij Nederland matig, er zijn meer landen die het niet waar kunnen maken bij het WK Badminton. Ook zeer opvallend is dat Zuid-Korea helemaal weg is op het hoogste niveau. Enkele jaren geleden bij de wereldjeugdkampioenschappen in Japan en Taiwan, waren ze met een zeer grote groep jonge talenten aanwezig. Die zouden volgens de insiders zeker de top gaan halen, maar niets van dat alles.

China die ook enkele onderdelen matig presteerde, met name de damesdubbel. Geen enkelspel titel meer, maar wel een zeer sterke lichting in het gemengddubbel met een 'clean sweep' (plaats 1, 2 en 3) en bij de herendubbel plaats 1 en 3.

De Japanners hebben de damesdubbel overgenomen van China met ook hier een 'Clean Sweep'. En wat te denken van de nieuwe wereldkampioen: de geweldige Kento Momota in de herenenkel. Japan is een land wat aansluiting heeft gekregen bij de absolute wereldtop.

Zo zie je maar weer... er zullen altijd verschuivingen plaats gaan vinden en elk land zal eens supertalenten voortbrengen. Maar de kunst is zo'n supertalent te ontwikkelen met goede trainers en met individuele begeleiding.

Een goed voorbeeld daarvan is de nieuwe wereldkampioene Carolina Marin.