Winst voor Jie dichtbij maar ook weer ver weg

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Samen met haar man Eric en Dicky beetje samen trainen als voorbereiding op de Dutch Open. Deze topspelers worden door een wurgingscontract dat de bond heeft afgesloten met Yonex afgeserveerd in plaats deze spelers te koesteren. Maar deze spelers zijn wel het boegbeeld van badminton Nederland. Wel wordt Jie gebeld door een selectie speelster om met haar vriendin Shi Si die op dit moment bij Amersfoort speelt als sparringpartners de dubbel te trainen.

Maar goed dat er toch sponsors zijn die de hier bovengenoemde spelers op de been houden zoals Carlton en AA-drink. Hoe kan je in vredesnaam een contract tekenen met de bond die je geen cent betaald om aan je levensbehoefte te voldoen. Ook zij moeten gas, water, licht en huur of aflossing betalen. Maar de bond heeft hier geen boodschap aan, het is slikken of stikken. Jullie zijn oud en hebben vele mogelijkheden gehad en zullen het niet meer redden. Zo lijkt de bond te redeneren.

Ik kan er wel een boek over schrijven hoe de weg van Jie is geweest toen zij in 1999 voor het eerst door BCAmersfoort in Nederland is binnen gehaald. Het zou een boeiend verhaal worden met veel diepte en hoogte punten.

De weg naar de finale was heel moeilijk. De weg was zwaar en moeilijk, de eerste wedstrijd op woensdag tegen de goed spelende Carola Bott was het al raak. De donderdag tegen een Deense Karina Jorgensen die Jie tot wankele bracht in de 2e game. Met 26-24 toch door naar de ¼ finale. Vrijdag in 3 game`s tegen Larissa Griga naar de ½ finale. Op zaterdag tegen de sterke Japanse Ai Goto waar ze al 2 keer van had verloren. Met een sidderende 1e game 30-28 voor Jie was het Japanse verzet gebroken. En won de 2e game met 21-8. Voldaan en blij dat we waren na deze zeer zware wedstrijden dat we de finale hebben gehaald. Nu nog de finale tegen Juliane Schenk.

Hoe coach je Jie door de wedstrijden?

Op zich is dit niet zo moeilijk, je weet wat Jie kan en niet. Het spelletje van Jie is met uiterste precisie slagen en schijn de rally`s aan te gaan. Om zo de speler uit te spelen en tot fouten te dwingen. Dit houdt wel in dat je de rally`s fysiek moet volhouden en dat wordt soms moeilijker bij Jie. Maar Jie heeft het vermogen door de pijngrens heen te gaan. In al die jaren dat Jie op jonge leeftijd heeft getraind in de Chinese selectie. Meedogenloos en met lange trainingssessies en fysieke trainingen. Ik zie ook heel snel of Jie het gevoel in de wedstrijd heeft. Heeft ze dat niet, dan wordt het heel moeilijk en moet zij gaan vechten om tot de omekeer te komen. Het gevoel moet terug komen en dan is zij op haar best en dan kan zij topwedstrijden spelen. Dat hebben we gezien in afgelopen dagen bij de Dutch Open.

De finale tegen Juliane Schenk

De tactiek was niet anders dan anders, vastzetten in het achterveld maar op tijd de shuttle het voorveld in met scherpe netreturns. De tegenstander de diagonaal laten lopen die vervolgens de shuttle van de grond omhoog moest slaan. Hierbij was dat wel hoog maar niet altijd diep, waarop Jie de aanval zou kunnen nemen (met smash) of opnieuw de rally`s wilde aangaan. De keuze is op dat moment aan Jie hoe het gevoel was om de rally opnieuw aan te gaan of met een smash proberen tot scoren te komen. Jie heeft geen verwoestende smash die moet wel geplaatst zijn anders komen ze terug. 1e game: Snel kwam Jie op achterstand en het gevoel helemaal weg. Kreeg ook hiervoor de kans niet van Schenk. Met harde en snelle aanvallen werd Jie in de eerste fase van de 1e game weggespeeld. Aan het einde van de 1e game waren enkele rally`s het gevoel terug en Jie en ik kregen weer hoop op de 2e game.

Tweede game

Ook weer in het begin snel op achterstand met 9-5. Jie vechten, nu is het tijd om het tij te keren. Jie begon tempo te verhogen en wat sneller de aanval te pakken. Even iets anders dat ze gewend is. Ze kwam punt voor punt terug en Schenk werd midden in de partij weg gespeeld. Het gevoel was helemaal terug en Jie kon haar spel weer herpakken.

Derde game

Let op Jie, Schenk lijkt uitgeput maar dat is zij niet (intimidatie en show) pakt de partij op zoals is afgesproken. Jie ging goed met 9-5 voor en goed in haar specifieke spel, rally`s aan gaan. Op dat moment voelde zij zich even veilig en maakte in die fase enkele onnodige fouten. Bij de wissel met 11-9 zat Jie nog goed en voelde dat het er in zat om de partij te winnen. En dat was nu net de valkuil zo slim en ervaren als zij is, moet je hier niet aan denken. Maar toch overviel het haar met al haar ervaringen. Misschien toch wat ongewenste spanning van buiten af.

Ik heb dit eerder meegemaakt in Denemarken tegen Shou Mi tijdens een super serie. Dit maken alle topsporters wel eens mee. Nooit aan winnen denken lekker blijven spelen, punt voor punt en zolang mogelijk dat overwinningsgevoel uitstellen. Dat kon Jie gisteren helaas niet, ik had het haar zo gegund.

We hadden graag willen laten zien dat we ook kunnen presteren en winnen zonder de hulp van de bond. En dat je zo'n topper niet moet afserveren maar moet koesteren. Dat heeft het voltallige publiek in Almere zeker gedaan. De aaa's en de ooo's waren niet van de lucht zo mooi vonden zij de wedstrijden van Jie in deze Dutch Open. Maar misschien komt dat nog, Jie gaat door zolang zij nog op haar benen kan staan. Jie heeft een wilskracht waar menig topsporter een voorbeeld aan kan nemen. De tweede Olympische Spelen in Londen lonkt en ik hoop met haar als coach te zijn. Wij willen het publiek en de sponsors (Carlton en AA) bedanken voor de steun die wij hebben ontvangen.

Jie en Fred