De delayed clear

Ken je BC Mariken al?

Desalniettemin leek het me een goed idee om misschien iets simpelere stukken te schrijven over een specifieke slag. Natuurlijk doe je iedere slag onrecht aan om hem niet te plaatsen in een compleet plaatje.

De discussies volgende over wat basisslagen zijn, welnu, dit is een slag die volgens badminton guru Kenneth Larsen reeds bij de technische bagage van een onder-9 speler zou dienen worden aangeleerd. Wat is nu deze slag? De vertraagde clear, of in het engels the delayed clear, is een aanvallende slag die gebruik maakt van schijn. We laten aan de tegenstander een dropshot zien, maar vervolgens slaan we een clear. Om het heel simpel te zeggen is het een aanvallende clear die geslagen wordt op een moment dat de tegenstander “vaststaat” of iets naar voren beweegt, of op zijn minst de ideeën verwart. Dit laatste probeert de speler te provoceren met schijn.

Nu zijn er verschillende manieren om deze clear te slaan, maar allen hebben gemeen dat vlak voor het raakmoment een explosieve versnelling van de onderarm de snelheid aan de shuttle meegeeft. Iets wat vaak ook in een normale clear, zij het vaak iets minder explosief, aanwezig is.

Het voetenwerk naar de shuttle toe, en de situatie waarin deze slag geslagen wordt heeft ook invloed op de specifieke techniek van de slag. Er zijn namelijk in grote lijnen twee manieren in de voorbereidende fase op de slag, met een uitstappas naar de forehandkant (eventueel ook mogelijk met een China jump), of uit een wisselopsprong / hogeservicereturn situatie, al is het natuurlijk mogelijk ook deze slagen met elkaar te vermengen.

De eerste variant

Laten we beginnen uit te leggen dat het een slag is die op vrijwel ieder niveau wel gebruikt wordt. Lin Dan slaat zo nu en dan een zeer gecamoufleerde clear die als een soort hoge school delayed clear gezien kan worden. Er zit vaak geen body rotation in, vooral mogelijk als je de shuttle niet achter je slaat, en de slag zelf komt op het laatste moment voort uit een voorarm beweging. Maar niet alleen Lin Dan, vele spelers maken vaker of minder vaak gebruik van deze slag of een variant hierop. Dus de youtubers onder ons zullen geen moeite hebben hem te vinden.

Maar vooral op jeugdniveau is het erg belangrijk dat kinderen deze slag al vroeg aanleren. Kinderen en op latere leeftijd dames, hebben minder kracht om alsnog een correctie toe te passen en deze slag agressief te kunnen beantwoorden. Vooral van de forehand kant is het een zeer gevaarlijke slag omdat het vertrek van de tegenstander wordt gesaboteerd zal het zeer moeilijk zijn om met de around the head, achter de shuttle te komen.

Om de schijn te verhogen slaan we deze slag het liefst uit een vrij open stance, dat wil zeggen erg weinig lichaamsrotatie, dit geeft namelijk meer de indruk dat er een zachtere slag volgt.

De slag zelf

De gebruikte grip is een lichte forehandgrip, die nog opener wordt naarmate de shuttle iets voor het lichaam geraakt kan worden.

In de uitgangspositie zal het racket recht omhoog wijzen, iets voor het lichaam en ongeveer 40-50 cm rechts naast het lichaam. De backswing begint met een supinatie van de onderarm en het buigen van de elleboog zodat het racket naar achteren en m.n. het rackethoofd naar beneden beweegt. Terwijl dit gebeurd bewegen we de elleboog een beetje naar voren en omhoog. Wanneer op deze manier het racket bijna horizontaal is en naar achteren wijst, maken we een kleine pauze in de beweging, wat betekent dat het racket praktisch stil blijft in deze positie, iets wat de tegenstander doet denken aan een zachte slag, een drop shot.

Gelijk na deze kleine pauze, doet de speler een voorzwaai met het uitstrekken van de elleboog en een sterke pronatie in de onderarm, zo snel mogelijk, zodat het racket richting de shuttle beweegt. Het moment van impact is ietsjes voor het lichaam en ongeveer een halve meter aan de rechterkant. In de follow through gaat de pronatie door totdat het rackethoofd parallel is aan de zijlijn, terwijl de elleboog nog vrijwel op schouderhoogte is, waarna het racket in een soort curve met supinatie voor het lichaam komt in een hoog racketherstel. Want als de slag goed uitgevoerd wordt, is het waarschijnlijk dat er een korte slag komt, of aan het net of een korte clear, in beide gevallen zouden we graag hoge racketvoering hebben om deze gecreëerde kans zo goed mogelijk uit te buiten.

Twee veel voorkomende problemen is dat de speler zijn elleboog in de achterzwaai veel te ver naar achteren brengt en dus de schouders erg ver indraait, dit komt een precieze impact zeker niet ten goede. Een tweede probleem is dat direct na de impact de hele arm naar beneden wordt getrokken en dus het gewicht van die schouder als het ware naar achteren valt, wat zowel de slag als het herstel richting voorveld niet helpt.

Het voetenwerk is een onderwerp op zich bij deze slag. Wanneer we hem uitvoeren op een hoge service zullen we de tijd hebben om goed af te zetten met onze rechtervoet in de slag. Maar vaak in een rally zal de slag gespeeld worden met een soort step out naar achteren toe, ook omdat de slag geen lichaamsrotatie nodig heeft in op deze manier kan dat zeer goed. Het is alleen belangrijk dat de rechtervoet neergezet wordt gelijk NA het slaan van de shuttle, het is verkeerd bij het naar achter stappen om de rechtervoet eerder neer te zetten. Ten dele omdat de preloading van de spieren verloren gaat, en ten dele omdat het lastiger wordt om een goede positie te kiezen t.o.v. de shuttle. Vaak zal het voetenwerk beginnen met een stap van de rechtervoet naar achteren, linkervoet die achterlangs kruist (voorlangs zou het lichaam te veel doen indraaien, maar het is wel mogelijk als je de tweede variant uitvoert), met de linkervoet zetten we af ook omhoog als nodig, slaan en landen op de binnenkant van de rechtervoet. Al is landen verkeerd gekozen hier, het is eigenlijk de start gelijk richting het onze nieuwe positie. We bieden dus gelijk weerstand bij het neerzetten van de voet en weg, rechts weer voor links langs, links bijsluiten. Maar hierop zijn diverse varianten mogelijk.

Nu bestaat er een tweede variant op deze slag die ook met een wisselopsprong uitgevoerd kan worden, maar ook op precies dezelfde manier als hierboven beschreven. In grote lijnen is de slag hetzelfde. We maken geen grote achterzwaai of voorzwaai en de power komt vooral uit het strekken van de elleboog en pronatie van de voorarm. Maar het grote verschil is de manier waarop we de schijn erin leggen. Waar in de eerste optie gekozen wordt voor een echt moment van “STOP”, daar kiezen we in deze optie voor een “Slow motion achterzwaai en voorzwaai”, misschien iets langer dan in de eerste variant, maar zonder echt stopmoment, gewoon rustig en langzaam, om vervolgens op het laatst te versnellen. Deze slag is makkelijker uit te voeren in een wisselopsprong naar achteren omdat het makkelijker te coördineren is met lichaamsrotatie.

Tactische gevolgen

Als de slag in beide varianten goed uitgevoerd wordt zal de tegenstander in vele gevallen te vroeg een PLM jump maken (voorspanningsprong of stap) en dus moeilijker een goede start kunnen maken. Soms zal de tegenstander zelf al een stap naar voren zetten in anticipatie van een drop, die vervolgens niet komt. Het zal hoe dan ook lastig worden voor de tegenstander om de slag aan te kunnen vallen. Dit houdt in dat onze speler zelf weinig rekening hoeft te houden voor een aanvallende slag naar beneden of een goede clear. Wat ons de optie geeft om hoog te blijven zitten in het voetenwerk en dus makkelijker en met minder moeite naar voren te bewegen. We zullen meer tijd hebben (onze tegenstander minder natuurlijk nadat zijn start is misgegaan) en we zullen minder ruimte hoeven af te dekken, en enkele hoeken zeker minder snel. Dit geeft ons de mogelijkheid om onze basis meer naar voren te verplaatsen en te proberen het net aan te vallen. Een eventuele clear terug zal hoog en verdedigend zijn, waarna we het initiatief kunnen doorzetten uit een goede positie.

Het is niet echt handig om deze slag te slaan vanaf een ¾ of half veld positie, omdat de tegenstander vaak een smash anticipeert (logischerwijs) en dan zijn basis al ietsjes naar achteren aanpast, en dus al dichter bij de clear staat.

Deze slag is in een herendubbel misschien niet de beste oplossing, al zal hij tot onder 15 niveau heel goed kunnen functioneren. In een damesdubbel echter is het een aanrader op vele niveaus. Immers dames hebben vaak dezelfde reflexen als heren maar ongeveer 20-25% minder maximale kracht. Dus de smash zal minder doorkomen en de verdediging zal op een zeer hoog niveau kunnen zijn, gevolg onze dames worden erg moe zonder veel resultaat. Een van de vele oplossingen hiervoor (veel kan ook uit een goede organisatie en samenwerken worden opgelost) is om dus meer schijn te gebruiken en het feit uit te buiten dat dames op een goede delayed clear een zwakkere return zullen slaan en lastiger weer in positie zullen komen dan heren. We scheppen tijd en ruimte voor onszelf en halen dit weg bij de tegenstandsters. Iets wat een damesdubbel tot tactisch technisch veel interessanter maakt dan een herendubbel waar het vaak wordt opgelost met van dik hout zaagt men planken. Erg spectaculair, maar vaak wel iets minder “ingenieus”. Zoals een aantal lezers waarschijnlijk al weten zijn er in het damesdubbel vier situaties in de aanvallende voor achter positie, terwijl in een herendubbel dit er drie zijn. Dit wordt natuurlijk weer gecreëerd door de eerder genoemde verschillen in power. Maar het maakt een damesdubbel tactisch gezien interessanter, al kan ik me goed voorstellen dat het kijkspel in de ogen van vele heren nu niet bepaald optimaal is. Misschien een leuk onderwerp voor iemand anders, of anders de volgende keer.

Praktisch: in mijn optiek zou het niet verkeerd zijn kinderen deze slag aan te leren met redelijk snelle shuttles, anders gaan ze teveel kracht erin leggen wat de technische uitvoering niet ten goede komt.