Rene Sehr over ORO, COE, SL-3 en meer

Maak kennis met Senna van den Beukel!

Ik zal daar niet inhoudelijk op in gaan, maar in mijn opinie zal je verder moeten kijken dan Nederland om echt een goede trainer te worden. Althans een trainer die enig verschil kan maken. Gisteren ben ik weer aanwezig geweest bij een training van Ron Daniëls in de Duinwijck-hal Ron liet mij vandaag het bewuste boek zien dat hij noemde in zijn reactie n.a.v. het stuk van Ronald over SL3 en dan word je er keihard mee geconfronteerd dat er in de theorie zeer weinig is veranderd tussen 1939 en nu.

Als je jarenlang iets als waarheid aanneemt is het moeilijk om dat even opzij te zetten, zeker als je denkt dat het halen van een papiertje voldoende is voor je verdere carrière. Wil je een goede trainer zijn, zal je echt meer moeten doen. Stilstand is in badminton altijd achteruitgang. Hoe kan je met de huidige jeugd omgaan, als je je daarin niet kunt of wilt verdiepen. Snappen zal je de hedendaagse jeugd toch niet als ouwe knar, maar je kunt ze wel proberen te begrijpen en er rekening mee moeten houden dat ze anders zijn.

In mijn optiek is Ron Daniëls een geweldige trainer en één waarvan je ontzettend veel kan leren; je moet er echt wel voor durven open te staan. Teveel mensen doen aannames, zonder dat ze ooit iets hebben ervaren of gezien. Bezie dit artikel ook s.v.p. niet als een pro Ron Daniëls artikel; probeer wel te begrijpen hoe ik het ervaar.

Oro

Eerst een stapje terug. Toen ik vorig jaar naar Oro ging was ik verschrikkelijk onzeker. Ik had net besloten dat het geven van trainingen wel leuk was en dankzij 'mijn' talentvolle 12 jarige pupil (Imke vd Aar) raakte alles een beetje in een stroomversnelling. Ik kon mij een beetje optrekken aan haar vooruitgang, maar om nu direct naar Denemarken te gaan?

Eerst wilde ik het maar voorbij laten gaan, maar ja Ron bleef maar volhouden dat hij mijn gebrek aan kennis niet belangrijk vond en dat het zelfs een voordeel was om onbevangen aan iets te beginnen. Ook zou ik Imke beter kunnen begeleiden als ik zou gaan begrijpen hoe hij het in Denemarken deed. Ik snap nu precies wat hij toen bedoelde, maar toen zag ik de achterliggende redenen niet, maar Ron hakt natuurlijk al veel langer met dit bijltje.

Ik kon in Oro zonder enige ballast alle nieuwe kennis absorberen en ik speel lang genoeg badminton om te kunnen herkennen wat het waard was. Niet dat ik dit als nieuwe waarheid moest accepteren natuurlijk, maar ik kreeg een aardig referentiekader aangereikt.

First impressions never lie

Na slechts een uur in Oro had ik al spijt dat ik slechts 5 dagen had geboekt.Het voelde goed om hier te zijn en instinctmatig wist ik dat dit de manier was om vooruitgang te boeken. In al mijn jaren (30 jaar actieve speler) had ik dit nooit zo meegemaakt.

Nooit is mij zo direct iets verteld over voetenwerk, schijn, verkorte slagen, grips etc en nu kreeg ik binnen een dag een stortvloed van kennis over mij heen en ik kon er de verdere week ‘s nachts niet van slapen, maar om 07.00 stond ik gewoon weer fit naast mijn luchtbed. Het ging niet echt om de feitelijke kennis die ik kreeg aangereikt; het was het verschil in benadering van het spel die de meeste indruk maakte. Na Oro is het ook niet meer weggegaan en ik lijk positief gehersenspoeld. Inmiddels bekijk ik badminton met heel andere ogen en zie ik dat het spelletje heel anders in elkaar zit dan ik ooit beseft heb. Badminton is een denksport, zowel voor de trainer als voor de speler. Wat ik ook zie is dat we met het volhouden van groepstrainingen nooit iets gaan bereiken, maar dat is weer een ander verhaal.

COE

Vorige week nog even het stuk door zitten lezen van Ron over COE (Chain of Events) en het landen en doorstarten en de houding van het hoofd in deze. En wat zie ik als ik tijdens de Dutch Junior Open de hal binnenloop: een jonge Maleisiër die dit perfect uitvoert en direct valt het hele COE stuk op zijn plaats. Ik vraag me af of er iemand hier überhaupt op gelet heeft en dat is opgevallen.

Ook viel mij direct de speelwijze van de Finnen op, maar niemand was er om dit op video vast te leggen. Ik bedoel dan van de Nederlandse trainers. Dit zou verplichte kost moeten zijn voor de Nederlandse trainers. Dit is de manier om kennis te vergaren of uit te breiden. Ja, de Duitsers en Engelsen deden het en ik hoorde ze uitgebreid erover praten.

Hetzelfde op het EK landenteams. Denen en Duitsers en Russen die alles aan het opnemen waren, maar geen Nederlandse videocamera te zien (behoudens die van mij). Wij Nederlanders weten het kennelijk allemaal al.

Maar goed, had die Daniëls toch weer gelijk over COE. (Nog een voorbeeld hoewel er meer zijn. Hij had ook gelijk over core stability. Ga je jeugdspelers maar eens laten bokkiespringen, ze weten niet eens wat dat is).

Afgelopen week met Imke getraind o.l.v. Ron en samen met Ronald en Roel. Vier trainers op één meisje van 13…. Luxe? Ja misschien, maar ook noodzakelijk voor trainers en spelers. Op het moment dat Imke de hal binnenkomt, ziet Ron direct een verandering in haar bekkenstand t.o.v. augustus 2010 (!). Het meisje wordt vrouw, maar ik heb daar nog nooit bij stilgestaan. Dit is kennis die belangrijk is en waar je rekening mee dient te houden als trainer.

Direct geeft hij aan dat haar manier van lopen is veranderd. Zelf wel eens op deze manier daarnaar gekeken? Enfin, drie trainers gaan aan de gang en Ron kijkt toe. Er wordt een analyse gemaakt en de probleempunten worden besproken. Op de Deense (Oro) manier vallen we het probleem aan. Wederom die COE erbij betrokken. Wat blijkt? Een van de sterke kanten van Imke wordt totaal geruïneerd door een fout die al eerder ergens wordt gemaakt. Combineer dat met een verkeerde voetenstand en een arm die net iets verkeerd wordt ingetrokken, die "brulaap" ziet het allemaal.

(Het leuke is dat ook Imke is beïnvloedt door Oro, want uiteraard heb ik haar dit eerst laten lezen en aan de hand van haar opmerkingen, het veranderd. Ze wilde liever niet hebben dat 'haar' zwakke kant hier werd vermeld. Ze wil er eerst aan werken! Slim hoor. Ook de spelers worden geleerd na te denken. De trainer heeft altijd gelijk? Niet dus!)

Ondanks dat hij zelf met Erik Meijs bezig is, ontgaat Ron helemaal niets. Door middel van samenwerking, waarbij we uiteraard ook Imke betrekken, lossen we het probleem op en maakt ze hopelijk weer letterlijk en figuurlijk een stap voorwaarts. Dat Ron later toch weer wat commentaar had, was te verwachten. (Lees commentaar als kritiek waarmee je iets kan.) Naar mijn idee zou je op deze wijze met elk talent aan de slag moeten. Nu modderen we maar te lang aan en laten we talenten verloren gaan.

Stille kracht

Ik geef dit voorbeeld niet om aan te geven hoe geweldig Ron is, maar om te laten zien dat badminton een ongelooflijk gecompliceerd spelletje en dat de oplossing niet ligt in het perfect uitvoeren van een bepaalde basisslag. Je moet durven kijken, maar je moet het ook zien. Je moet openstaan voor nieuwe impulsen en die weer toepassen en je moet ook kunnen samenwerken en vooral niet bang zijn om gewoon eens op je bek te gaan en je moet zeker geen gelijk willen hebben en dit is iets wat we in Nederland nog te veel tegenkomen.

Ron en de Deen Morten Christensen verschilden op Oro ook heftig van mening, maar werken wel nauw samen en het is aan jou om te bepalen wat lekkerder aanvoelt. Het is juist goed om niet op één lijn te zitten, want anders wordt het een saaie boel! Er is namelijk geen één waarheid. Wat voor de ene speler wel werkt, gaat voor de ander niet op. In die vijf dagen op Oro is dat voor mij allemaal in gang gezet.

Het zal misschien niet voor iedereen zo werken, maar iedereen die er geweest is, is op een bepaalde manier beïnvloed. De stille kracht van Oro zullen we maar zeggen.

Naar Oro dan maar?

In mijn optiek: ja; op dit moment is dat de enige mogelijkheid om je kennis op een zeer bijzondere wijze enorm te vergroten. Ik kan het iedereen aanraden, hoewel het volgens mij al helemaal vol zit deze zomer. Een tip is wel om dat alleen te doen als je volledig openstaat voor nieuwe impulsen, je bereid bent samen te werken en tegen (opbouwende) kritiek kan en niet allergisch bent voor Jochem Meijer (inside joke...). Het zou trouwens ook wel handig zijn als we dit ook eens in Nederland zouden kunnen realiseren.

SL-3

Ik ben dus nu ook bezig met SL-3, maar heb wel een heel andere insteek. Ik neem het gewoon aan als een soort basiskennis, maar ik trek uiteindelijk wel mijn eigen plan. Ik ga geen tijd verspillen en mij druk maken om dingen die toch niet veranderen. Er zijn zaken die je gewoon moet accepteren en het halen van het papiertje is er één van.

Ik ga er een gezellig jaar van maken en lekker met badminton bezig zijn en proberen mijn netwerk uit te breiden. Ook ik heb namelijk een visie, net als Ronald. Ook ik wil straks een trainer zijn die wezenlijk dingen kan veranderen. En dat alles dankzij vijf dagen Oro!

René Sehr