De morele budgetoverschrijding bij Badminton Nederland

Ken je BV Sinar '75 al?

Het feit is dat ik geen cijfers heb. Deze had ik wel gevraagd aan Tamara Jille van de Financiële Commissie, maar daar kreeg ik nooit een antwoord op. Totdat ik me kandidaat stelde voor het voorzitterschap en er wél snel een verklaring kwam waarom er geen informatie werd gegeven. Ook toen kreeg ik geen inzicht in de budgetten voor topsport. Dat zijn we nu eenmaal zo gewoon binnen Badminton Nederland: wij zijn namelijk privébezit van de technisch directeur (TD) en je gaat niet kijken in een andermans geldzaken.

Je hoeft alleen maar een paar dingen die je ziet bij elkaar op te tellen en je weet dat er iets niet klopt. Sterker nog: het kan niet anders dan dat het helemaal fout zit met het topsportbudget. Iedereen die wel eens naar Azië gaat, weet zo'n beetje wel wat dat kost. Ik reis zelf vrij somber en vlieg - nadat ik voor mijn werk ben gestopt met vliegen - nooit meer business class. (Wel jammer trouwens ;-) Ik verblijf ook vrijwel nooit in luxe hotels en kan zelfs goed bij vrienden thuis slapen, gewoon op de bamboemat. Met eten ben ik nog makkelijker, want ik eet gewoon op straat net als de locale bevolking. (Stef en Erik Meijs kunnen hierover meepraten.)

En toch kost een reis naar Azië me al gauw tussen de twee- en drieduizend euro. Dat geeft ook niets: ik betaal het zelf en heb er alleen mezelf maar mee. Iets wat niet je eigen geld is, dat geef je makkelijk uit. Ik heb me al eens afgevraagd of de Badminton Nederland spelers zelf ook zoveel over zouden hebben voor hun Olympisch droom. Zou de droom nog steeds zo nat zijn als ze voor hun eigen budget zouden moeten zorgen?

Op de vorige bondsvergadering kwam het er nog niet uit, maar dit keer zullen ze er niet om heen kunnen. De Olympische ambitie van vadertje TD zou Badminton Nederland wel eens heel erg duur kunnen komen te staan. Het zou mij niet verbazen als het budget niet alleen op zou zijn voor de rest van het jaar, maar dat ze er al met meer dan 100% overheen zitten.

We weten al dat de TD zich als een soort badmintongod gedraagt en zoals elke aardse figuur die het in de bol is geslagen verrijken ze zich en zijn bezig elke vorm van oppositie de kop in te drukken. Net als in het echte leven omringen zulke mensen zich met mensen die roepen hoe mooi de kleren van de keizer wel niet zijn en hoe goed alles hem staat en hoe geweldig hij het doet. Misschien zijn ze bij de BWF blind, maar hier in Nederland is geen gezond nadenkend persoon die hem een lintje of beloning zal geven. Hij gaat de geschiedenis in als de grootste ramp voor de badmintonsport ook en volkomen terecht.

Als de geruchten in de wandelgangen juist zijn - en ik heb helemaal geen reden om aan te nemen dat dit niet het geval is - dan staan we niet alleen met nog een dag te gaan voor de uitspraak over het Yonex-contract ook nog eens op de vooravond van het om zeep brengen van het kleine beetje topsport dat er nog over is in ons land. Als deze zeepbel die de TD tijdens het bellenblazen achter de rug van alles en iedereen om uit elkaar spat, dan zou wel eens kunnen blijken dat juist hij verantwoordelijk is voor het niet halen van Londen omdat hij stiekem alle snoepjes heeft opgegeten die de kinderen hadden gekregen van Mr. Yonex.

Van het eten van zoveel snoepjes word je natuurlijk ziek en kom je in de ziektewet en later in de AOW. Jarenlang heeft hij geprobeerd zijn ziektebeeld te verbergen door het maken van de zogenaamde 'snoep'-reisjes. Deze reisjes zijn bedoeld om je niet langer misselijk te voelen door even een paar dagen in andere landen heel belangrijk te zijn. Dat werkt verslavend en je moet het steeds vaker doen om hetzelfde gevoel te behouden. Dat zie je bij elke junkie of het nu gaat over drugs of macht: het werkt allemaal hetzelfde.

Nu is hij door de nieuwe wind aan een cold turkey gezet en het bibberen is begonnen zoals je mag verwachten. Je bent de controle kwijt, niet alleen over jezelf maar ook over het budget dat je heerlijk lang ongecontroleerd hebt kunnen beheersen. Nog erger: het zal straks ook nog eens blijken dat je moet terugbetalen, want het zonder toestemming overschrijden van een budget is hetzelfde als graaien in de kas, zeker als zou blijken dat je ook nog eens alles hebt gedaan het zo onzichtbaar mogelijk te maken door het schuiven met verschillende budgetten. We kunnen het dan een moordzaak noemen op Badminton Nederland, met voorbedachte rade.

Ron Daniëls

Elke gelijkenis met een bestaande situatie berust op toeval en kan alleen maar worden toegeschreven aan de fantasie van de auteur.