Het topsport jeugdbeleid van Badminton Nederland is perfect

Jij het nieuws, wij een tikkie!

De misschien wel laatste actie van technisch directeur Eline Coene was om de selecties kleiner te maken en een nieuwe term van 'beloftegroep' in het leven te roepen. Heel erg nagedacht over deze handeling en de gevolgen ervan was er niet, want het niet meer deel uitmaken van een nationale selectie verandert voor veel spelers de status die ze bijvoorbeeld op school hebben.

Deze status is belangrijk voor een aangepast rooster op (de loot)school en de mogelijkheden om aan internationale evenementen mee te doen met toestemming van de school. Er zijn nog veel meer dingen mis met de manier waar Badminton Nederland omgaat met de selectiespelers, maar dat zou gewoon veel te veel zijn om in zo'n kort stukje te behandelen en ik moet nu eenmaal meer positief schrijven vinden sommige mensen dus dat doe ik dan ook.

Het is heel moeilijk om op jonge leeftijd te bepalen wat een talent is. Bij sommigen is het heel duidelijk maar bij veruit de meesten is het niet zichtbaar dat ze de werkelijke uitschieters zijn. De supertalenten waar je het makkelijk van kan zien hebben in 99% van de gevallen een ding gemeen: ze zijn lui. Dat is een heel natuurlijk iets als je makkelijk kan winnen, dan maakt het niet uit of je met 21-8 of 21-19 wint, je wint toch wel.

Op de training is dat min of meer ook zo. Ze hebben niet dezelfde motivatie om ergens heel hard aan te werken, want ze denken: ik win zo ook makkelijk dus waarom zou ik keihard gaan werken aan iets wat al heel erg goed is.

Talenten zijn mentaal ook vaak veel minder gehard. Ze zijn gewend om te winnen en zolang dat gebeurt gaat het nog wel redelijk goed. Maar de harde werkers met minder talent lopen langzaam maar zeker in op de talenten en er komt een tijd dat ook talenten gaan verliezen. Als dat gaat gebeuren zie je talenten afvallen en belangstelling verliezen. Ze hebben niet geleerd een trainingsbeest te worden en zijn mentaal niet voorbereid op verliezen.

Er zullen heel veel mensen zijn die dit beeld wat ik nu schets herkennen en iedereen kent wel zo'n sporter in welke sport dan ook. Gedoodverfde kampioenen die het niet worden. Dan heb je de spelers die altijd tegen de talenten hebben moeten op boksen en jaren hebben gewerkt met een mentaliteit van: als ik daar wat meer aan werk dan kan ik ze verslaan! En dan toch vaak WEER een verlies te verwerken kregen maar niet opgaven. Dat zijn de spelers waar je echt wat aan hebt. Ze willen en kunnen hard werken en zijn in staat om tegenvallers op te vangen en er sterker uit te komen.

De kans dat je een fout maakt bij het selecteren van je talenten op jonge leeftijd is erg groot en je moet vaak kijken naar elementen waarvan je zou denken dat ze niet zo belangrijk zijn. De elementen die ik belangrijk vind zijn bijna altijd punten die de bond en de technische staf veel minder belangrijk vinden, want we hebben verschillende belangen.

De bond wil mooie cijfers zien met de jeugdspelers en op het podium staan en ik wil graag goede spelers maken die zich kunnen ontwikkelen waarbij de winst van vandaag veel minder belangrijk is. De twee of drie toppers van morgen zitten dus zeer waarschijnlijk in de groep die Eline Coene UIT de selectie heeft gezet.

Ouders en spelers die zulke tegenslagen krijgen zijn creatiever en meer bereid iets extra's te doen voor hun sport. Het beleid van Badminton Nederland heeft er dan ook toe geleid dat een aantal spelers en/of hun ouders contact hebben gezocht om te kijken of ik de begeleiding op me kon nemen. Zonder dat Badminton Nederland het wil helpt ze met haar beleid mij een nog stevigere positie te krijgen in Nederland.