Een mooie jonge vrouw waarbij je tong op je schoenen valt

Maak kennis met Pim van Veghel!

Personeel van deze softe organisatie zouden zich dit eens moeten afvragen. Ik verwacht van een sportorganisatie dat ze een prestatie willen leveren en niet naar hun werk gaan omdat de huur nu eenmaal moet worden betaald. Ik zie saaie oude mannen met dan wel lang haar dat grijs wordt of een biljartbal. Ik zie ze op vergaderingen en denk... Fuck! Zo wil ik nooit worden. Zeg het tegen mijn dokter, ik wil dat hij me een spuitje geeft als het zover is.

We hebben een directeur bij onze bond die zo saai en zo weinig uitstraling heeft dat de shuttle achteruit gaat vliegen als ze de man ziet aankomen.

Hij is ook het bewijs dat God niet bestaat... Want god heeft alles bedacht en hij heeft gezegd: "Ik hou van badminton." (Volgens Bart-Jan den Hollander tenminste.)

Dan zet je toch geen vent met een kale kop neer die niet kan lachen als bloot hoofd van een organisatie die energie moet uitstralen en jonge mensen moet aantrekken.

Badminton Nederland zou beter af zijn met mooie jonge vrouw waarbij je tong op je schoenen valt en je struikelt over je voetenwerk. Geef me een meid als Marloes van Heteren die directeur wordt, waardoor alles en iedereen weer eens gaat kijken naar onze sport. Ze zal trouwens niet de zelfde blunders begaan die onze huidige, onbenullige directeur heeft gemaakt. (Daarover later meer.)

Nee, medesportbeoefenaars, we hebben een goed voorbeeld in onze directeur over hoe het niet moet. Ik weet wel dat je er niets aan kan doen hoe je eruit ziet, maar het minste wat je kan doen is laten zien dat je dit werk leuk vindt en dat je het niet alleen doet voor het geld.

Als Marloes van Heteren een fout zou maken (ze kan niet dezelfde fouten maken als de directeur, want ze heeft nu eenmaal een studie gedaan en daarmee geniet ze enige vorm van intelligentie) dan zou iedereen zeggen: "Oh, laat dat meisje nou toch met rust." Maar als onze nietsnut zo'n fout maakt, dan zeggen ze: "Had je wat anders verwacht?" En ja, daar kan ik me wel in vinden. Ik verwacht helemaal niets van iemand zoals deze man en kan alleen maar hopen dat de fouten beperkt blijven.

Waarom? Het gevoel van succes heeft namelijk niets te maken met hoe anderen jou zien door je titel... maar heeft alles te maken met het gevoel dat je hebt als je naar bed gaat en de slaap niet kan vatten. Het spookt door je hoofd: hoe hou ik dit vol? ik kan niets en niemand neemt me serieus behalve mijn moeder.

Deze man is het voorbeeld van hoe het NIET moet. Hij is het ultieme voorbeeld van anti-sport en is zo saai dat je op voorhand al geen lid wil zijn van deze club.

Hij zet ook gelijk de standaard voor de hele organisatie. Ik ben knetter gek van badminton maar wil helemaal niets te maken hebben met Badminton Nederland in de vorm die het nu aanneemt. Iedereen die in dat web komt raakt het spinnewiel aan en valt in slaap. Zowel intellectueel als op prestatiegebied.

Aan de andere kant moet ik deze man ook wat credit geven. Hij is ook het gezicht van de doorsnee topsporter in Nederland. Lekker blijven zitten genieten van het reizen en de status. Hoerastemming creëren over toernooien die weinig of niets voorstellen.

Op 25 augustus hebben we gesproken over het halen van de wereld top of minstens aansluiting daarbij, maar laten we eerlijk zijn. Het is alleen maar gelul, want er is letterlijk niemand na Dicky en Judith die er echt alles voor over hebben om dat te halen. Natuurlijk zijn er spelers die zeggen dat ze het willen, maar als het puntje bij paaltje komt dan is de inzet totaal onvolledig en vervallen ze in middelmatigheid.

Kom op spelers!

We hebben het over het halen van de wereldtop. Dat heeft iets extra's nodig. Jullie zouden de bond moeten dwingen trainers in dienst te nemen die vele malen beter zijn dan Martijn, zodat jullie echt iets kunnen leren. Badminton Nederland heeft één echt kenmerk en dat is dat ze nog NOOIT in staat zijn geweest mensen in dienst te nemen die MEER wisten.

Het zijn altijd mensen die volgen en luisteren. Shit, hoeveel saaier kan een sport worden!? Geen wonder dat het slecht gaat met het badminton in ons land. Ik daag elke Nederlandse topspeler uit naar Oro te komen en als je echt vindt dat wat ik aan training doe of je vertel bullshit is, dan hoef je ook nog eens niets te betalen. Maar jullie doen het niet, want het is veel te moeilijk en veel te hard.

Waarom hebben zoveel mensen moeite met eerlijkheid? Ik hou van deze sport en of ik iets te eten heb of niet maakt me niet uit. Ik vraag niet hoeveel het loon is of wat de voorwaarden zijn. Ik wil dat Nederland mee gaat tellen en of ik er wat mee verdien is niet belangrijk. Maar dit soort denken is een gevaar voor kaalwordend Nederland. Mensen die geen succes hebben gekend in hun leven en dus door moeten gaan met centjes binnenschrapen tot dat ze niet meer kunnen en als ze daarvoor hun idealen moeten verraden dan gebeurt dat ook.

I pity you Badminton Nnederland... Want bestuur, organisatie en topsportafdeling zullen nooit de middelmatigheid verlaten. Gewoon omdat jullie het zelf zijn.