Erik Meijs: 'Uitwedstrijd tegen Victoria eindigt op de hartbewaking'

Maak kennis met Nina Bage!

Na een dagje sightseeing en nog een laatste diner en goed gesprek met Mr. Kim ben ik dinsdagmiddag vertrokken richting Nederland. Na bijna 11 uur vliegen kwam ik veilig aan en kon heerlijk naar huis om vervolgens meteen mijn nest in te duiken.

De rest van de week heb ik elk dag een training afgewerkt om op deze manier wat sneller over de jetlag heen te komen en mijn benen goed soepel te houden. Het kost een aantal dagen om weer te wennen aan het tijdverschil van 8 uur. Op vrijdagavond ben ik nog even gezellig langs gegaan bij BC Hillegom. Ik had namelijk beloofd om een tijdje mee te doen aan het kersttoernooi. Zeker 80 Hillegom-spelers deden mee aan het toernooi en iedereen had er enorm lol in. Ik ben een stuk eerder weggegaan en kreeg helaas later te horen dat het team waarin ik had meegedraaid uiteindelijk laatste was geworden.. hier moet natuurlijk vals gespeeld zijn, want voordat ik wegging stonden we nog dik voor met dit sterrenteam!

Zaterdag was het tijd voor de competitiewedstrijd in Hoensbroek tegen Victoria.

Zoals sommigen van jullie misschien al hebben gelezen op facebook en twitter is het daar niet helemaal goed gegaan met mij. Ik was al een stuk eerder in Limburg aangekomen bij familie, maar toen we naar Hoensbroek reden kreeg ik opeens een flinke steek in de hartstreek wat mij erg deed denken aan januari toen ik ook al zoiets had.

Aan het begin van het jaar was het erg pijnlijk en bleef het de hele tijd, deze keer kwam het opzetten en verdween het weer. Hierdoor dacht ik zelf dat er niet zoveel aan de hand was en dat ik gewoon kon spelen. Tijdens de warming up, het stilzitten, wat inslaan, merkte ik echter dat het nog steeds op en af ging. Ik bleef erg rustig eronder, omdat ik nog steeds geloofde dat het eerder een spier of zoiets was, want het bleef niet aanhouden zoals toen. Tijdens de wedstrijd was ik echter steeds meer hiermee bezig, omdat het bleef doorzetten en mijn benen ook langzaam wat begonnen te trillen. Ik deed wat ik kon om toch gewoon relaxed te kunnen spelen, maar met een ervaring als begin januari in je achterhoofd is dat toch moeilijk. Ik kwam dan ook helemaal niet in mijn spel en verloor in 2 sets van een goed spelende Robert Kwee.

Ik ben vrij snel daarna met onze fysio Martin gaan overleggen. Ik werd door hem onder handen genomen en vervolgens ook door een arts die toevallig aanwezig was. Op het eerste gezicht konden ze niks vinden, maar gezien de voorgeschiedenis hebben we besloten geen risico te nemen en in elk geval niet meer te spelen en naar de huisartsenpost te gaan in Heerlen om het beter te laten onderzoeken.

Lees het hele verhaal op de website van Erik Meijs.