Echte beginners

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Het is terug naar de basis en heel creatief zijn om je les zonder dat het saai wordt vol te maken. Als je een groepje hebt is het niet zo moeilijk, want de spelers vermaken zich wel met dingen die ze zelf bedenken. De uitdaging begint pas als jij als trainer ingrijpt in het spelletje waar ze mee bezig zijn om er iets leerzaams van te maken.

Een paar vuistregels:

• Het moet altijd leuk zijn wat je doet.
• Maak jezelf als trainer belachelijk door fouten te maken en dingen te laten mislukken.
• Niets is fout maar alles kan op verschillende manieren.
• Als de shuttle maar terug gaat over het net dan was niets fout.
• Ik bepaal niet wat we leren dat doen de spelers.

In letterlijk al mijn trainingen wil ik hebben dat er wordt gelachen en het doet er niet toe waarom of waarvoor als de stemming maar goed en gezellig wordt. Dat doen veel trainers als het gaat om nieuw startende spelers en heel veel trainers vergeten dat als de spelers beter worden.

Een trainer is ook een clown. Iedereen vindt het heel knap wat mensen doen in een circus, maar het is niet herkenbaar. Je kunt het zelf nooit nadoen. In datzelfde circus kijken alle mensen jong en oud uit naar de clown, want dat is juist heel erg herkenbaar.

Gebruik dus je kunde op het vlak van badminton in de vorm van een clown als je het wil aanleren aan jonge spelers. Ze moeten het gevoel hebben dat het heel makkelijk is en vooral leuk. Het moet zo zijn dat ze de trainer iets kunnen leren naar hun eigen gevoel. Ik vraag heel vaak aan spelers of ze iets nog eens voor willen doen. "Omdat ik het niet kan", zeg ik er dan bij. Laat spelers die iets doen waarvan jij vindt dat het niet echt perfect is maar wel grappig het voordoen voor de groep. Je onderbreekt de training en zegt: "Kom even bij elkaar, want ik heb nu iets gezien dat ik heel spannend vind."

Laat de speler zijn ding doen en geef hem/haar alle respect en credit die je maar kan bedenken en vraag vervolgens aan de groep of ze deze situatie kunnen verbeteren. Je zult zien dat er verschillende spelers zijn die met voorstellen komen. Laat het uitvoeren en gebruik de voorstellen die je graag terug ziet komen in je training. Maar het meest belangrijke is dat je de spelers zelf laat ervaren dat de slechte voorstellen niet bruikbaar zijn. Dan heb je echt veel gewonnen, want niemand wil iets doen wat de groep heeft afgekeurd. Je bent met deze tactiek af van veel dingen die niet graag ziet op de baan en hebt dit niet als autoriteit verteld en opgelegd maar de groep heeft het als norm ingevoerd.

Als je ergens heel erg goed in bent dan is het enorm moeilijk het op een geloofwaardige manier te laten mislukken en toch is dit een van de belangrijkste manieren om starters te laten geloven dat zij het ook kunnen leren. Mijn kracht is dat ik heel erg goed ben in techniek. Ik kan alles met een shuttle zolang ik maar niet hoeft te rennen. (115 kilo's, waarvan 30 onnodig die zorgen voor dit zelfgeschapen nadeel.) Het is heel erg moeilijk dit fout te doen en toch moet ik dit kunnen om mijn spelers te laten geloven en voelen dat het iets is wat je makkelijk kan leren.

Er zijn geen foute slagen of grips

Er zijn enkel en alleen maar verkeerde situaties waarin je deze slag of grip heb gebruikt. Deze ene zin veranderde mijn hele manier van training geven aan nieuw startende spelers. Het is een van die zinnen waar je een boek over kan schrijven als je er over gaat nadenken. Elke speler start met wat wij als vakidioten een verkeerde slag of grip vinden maar dat is helemaal niet waar. Ze spelen met een grip of slag die we zelf heel vaak gebruiken, maar alleen niet in deze situatie.

Wie is er nu eigenlijk dom? De speler die deze slag slaat of de trainer die niet verder kan kijken dan de situatie waar in hij zich bevindt? Het antwoord is natuurlijk de trainer. Deze is dom, want hij heeft niet verder gekeken dan dat zijn neus lang is. Draai een negatieve opmerking (dat is een verkeerde grip) om door tegen een speler te zeggen: "Zo kan jij zo'n moeilijk grip als de mattenkloppergrip nu al gebruiken? Dat is knap, want die kan ik alleen gebruiken als ik in het achterveld op mijn BH voorbij ben gespeeld. Als jij al met zo'n grip kan spelen dan is de universeel grip waarschijnlijk heel makkelijk voor jou om te leren." Dit is een goede methode om een situatie om te buigen naar een positieve belevenis.

We willen als trainers graag hebben dat spelers aan een bepaald beeld voldoen. Dat beeld is dan ook nog eens opgedeeld in hele kleine stukjes. Bijvoorbeeld de achter- en nazwaai van een slagbeweging/ Dit beeld is op zich misschien niet verkeerd, maar als je het in het grote geheel plaatst van een bepaalde speler zal je vaak zien dat het doodeenvoudig onzin dat je staat te verkopen.

In hoeveel meer situaties dan in een damesenkel servicesituatie heeft een speler de tijd om een volledige achterzwaai en nazwaai uit te voeren zoals die beschreven staat in de leer en oefenstof uit de boekjes van 20 tot 25 jaar geleden? Ik ben er van overtuigd dat wat men op trainersopleidingen basisslagen noemt, tegen het licht gehouden van het hedendaagse badminton totaal NIETS te maken heeft met basisslagen en in werkelijkheid incidentele speciaal technieken zijn die zelden voorkomen in wedstrijdverband.

Eigenlijk is het spel heel erg simpel. Je moet gewoon de shuttle als laatste over het net terugslaan en dan het liefst binnen de lijnen. Hoe je dat doet is van veel minder belang. Ik heb al eerder gezegd dat trainers arme stakkers zijn die altijd achter de feiten aanlopen. Trainers volgen wat spelers bedenken, analyseren dat en brengen dat in oefenstof terug op de training

Het is maar zelden dat je trainers meemaakt die zelf dingen bedenken die vervolgens door topspelers worden op gepikt en uitgevoerd. We zijn gewoon na-apers. Het enige verschil is of we na-apen van 20 jaar terug of van vorig jaar. Daar moet je het kwaliteitsverschil van trainers zoeken naar mijn mening.

Als laatste punt van dit stukje voor het trainen van beginnende spelers (maar eigenlijk alle spelers) is dat de spelers bepalen waar er aan wordt gewerkt. Ze bepalen dat door hun niveau maar ook hun werklust of hoe leuk ze het vinden wat er wordt aan geboden in de training. Veel te vaak worden trainingen thuis voorbereid van bijna minuut tot minuut. Dat is een manier van werken die bijna elke vorm van lol in de training kapot maakt. Je moet als trainer kunnen inspringen op dingen die gebeuren op de training en als je een probleem ziet, dan moet je in staat zijn langer of anders door te gaan met de training en niet zeggen: "Okay, de vijf min zijn voorbij, nu het volgende onderdeel."

Er is eigenlijk maar een echte regel en dat is dat de training leuk moet zijn. Er moet worden gelachen en lol gemaakt worden. Bij nieuwe starters is dat de enig reden waarom ze blijven komen, want spelen kunnen ze nog niet. Na een paar maanden of misschien wel een jaar kan je overschakelen naar een verdeling van gericht leren en het plezier maken, maar zelfs tot op het hoogste niveau moet het lachen en plezier hebben op een training een van de belangrijkste pilaren van je training zijn.

In het volgende stuk ga ik wat meer in op tips voor nieuw starters op je training.