Andy Cremers reageert op opiniestuk John Silvertand

Ken je BC Weert'67 al?

Door auteur John Silvertand (ervaren freelance correspondent voor onder andere L1 en het Limburgs Dagblad) wordt daar al direct in de openingsalinea een statement neergezet dat in de volgende alinea verder wordt uitgelegd. Silvertand is al jaren onderdeel van de wedstrijdleiding tijdens de LSK en schrijft daarnaast steeds, op persoonlijke titel, de verslagen voor deze kampioenschappen. Het artikel is dus geschreven door iemand met ervaring in de journalistiek, tevens veel badmintonwedstrijden bekijkt (bij Roosterse en Victoria) maar altijd vanaf de zijlijn en in dit geval zelfs van achter het glas, tussen het omroepen door, in een kamertje hoog en droog in de sporthal. De artikelen van Silvertand zijn altijd sappig en makkelijk te lezen, maar gaan ook (te) vaak over de randzaken (gezellige sfeer en dergelijke) op zo'n toernooi, waarbij de winnaars meestal (te) weinig aandacht krijgen.

Laat ik mij even voorstellen: Andy Cremers, speler en één van de betrokken clubtrainers maar tevens een privétrainer van de genoemde speelster in de eerste alinea van het artikel. Inderdaad, ik ben die trainer waar naar verwezen wordt. Ik durf van mijzelf te zeggen dat ik veel ervaring (ruim 10 jaar) heb op (bijna) alle niveaus met een diploma op zak (voor wat het waard is...), ondanks dat ik met mijn 31 jaar nog lang niet ben uitgeleerd. De tweede trainer, zoals vermeld in de tekst, was er niet... Of ja, de hoofdtrainer van BC Trilan is zestig seconden (gedeelte pauze 11 tweede set) even komen buurten om de plan van aanpak te bevestigen. Vanwege het feit dat ik ook een privétrainer van de speelster ben, nam ik de coaching voor mijn rekening. De LSK is in de jaarplanning ook geen echt piekmoment, meer een meetpunt om de ontwikkeling tot dusver te bekijken. Ik kan ook met enige zekerheid zeggen dat er voor de speelster voorlopig maar één ding echt belangrijk is: de kleine blessures en overbelasting zoals ze die de voorgaande jaren heeft gehad, voorkómen en een lekker en blessurevrij seizoen spelen. Na de bewuste wedstrijd was er geen frustratie, hooguit besef van wat in de toekomst mogelijk moet kunnen zijn.

Het is natuurlijk makkelijk scoren met zo'n sappig artikel, door bewust een naam te noemen die sneller door het grotere publiek (dus ook buiten Limburg) zal worden opgepikt. Echter, wanneer iemand zo'n negatief statement landelijk (Clear en dus logischerwijs ook website badmintonline) neer zet, mag je er als lezer toch op rekenen dat alle details dubbel worden gecheckt. De gebruikte term 'kapot gecoached' (is het niet gecoacht?) lijkt me bewust gekozen, doel is dus om iemand neer te halen. En dat terwijl ik toch altijd dacht dat journalisten (of freelance correspondenten) objectief zouden moeten schrijven zonder inbreng van de eigen mening. Grootste punt van ergernis is dat er een speelster en trainer uitgelicht en uiteindelijk enigszins negatief worden beschreven, zonder dat navraag is gedaan of hetgene wordt geschreven, ook daadwerkelijk in de buurt van de waarheid komt. De auteur kent de betrokkenen persoonlijk, dat was dus een kleine moeite geweest. Overigens, ook in het verleden zijn artikelen van zijn hand verschenen waarbij niet eens de moeite is genomen om de betreffende situatie van alle kanten te bekijken. Noem je iemand met naam en toenaam, neem dan in ieder geval de moeite om te kijken hoe een geschreven tekst op buitenstaanders kan overkomen!

Buiten de onwaarheden is met het artikel op zichzelf weinig mis, al zou ik het zelf niet zo hebben geschreven. Het 'weghalen van plezier' bij jeugdspelers is natuurlijk ook complete onzin. Ze kiezen er zelf voor om deel te nemen en zo ervaring op te bouwen, de oude rotten daarentegen kunnen juist terug vallen op hun ervaring wanneer het spannend wordt. Dat is toch waar zo'n kampioenschap om gaat? Spanning, sensatie en proberen te verrassen?!

Oh ja, ter afsluiting: voor Anne was deze wedstrijd een geweldige ervaring. Niet zo zeer vanwege de tegenstandster, maar vanwege het vertoonde spel. Vooraf gaf zij zich weinig kansen tegen de internationaal ervaren Mireille van Daal. De tactiek werkte goed in de eerste set: ze was de baas in de rally en alleen het gebrek aan ervaring op dit niveau brak haar aan het einde van de set op, ze forceerde de rally misschien net op het verkeerde moment. De tweede set was inderdaad een ander verhaal. Op basis van ervaring schakelde haar tegenstander (nu wel continue bijgestaan door haar coach; misschien vertrouwende hij te weinig op een goede afloop?) naar een iets andere aanpak, waar Anne moeilijk op kon anticiperen. Met andere woorden: een terechte winst voor de als twee geplaatste speelster, maar vanuit Anne's kant weer een mooi leermoment met voldoende aandachtspunten voor de toekomst. Anne, top gespeeld en vooral doorgaan!

Hopelijk stopt hiermee de hele ophef. Dat verdient onze mooie sport niet, en zeker niet spelers en trainers die wekelijks of dagelijks vol overgave op een positieve manier proberen onze sport vooruit te helpen. Iemand van buitenaf kan het proberen te saboteren maar in ons geval gaan wij morgen weer vrolijk op het ingeslagen pad verder!