Europa versus Azië

Maak kennis met Jareth van der Weijden!

Het begon vorige week vrijdag met een lange reis vanaf Amsterdam via Frankfurt en vervolgens in één keer door naar Seoul. Op de luchthaven werd ik opgewacht, niet door één, maar door 3 Koreanen. Leuk dacht ik, kan ik meteen wat kletsen, maar dat viel tegen want ze spraken geen woord Engels. Ik werd in een bus gedropt en weg waren ze. Na een eindeloze busrit kwam ik na 5 uur eindelijk aan in Jeonju, waar ik wederom werd opgewacht door een Koreaan die mij naar het hotel bracht en uiteindelijk gelukkig 'overdroeg' aan iemand die wel redelijk goed Engels sprak, dus dat was erg fijn. Na enige omzwervingen kon ik eindelijk aan mijn eerste Koreaanse diner beginnen waar ik gek op ben. Geen idee wat ik had besteld, maar het bleek veel meer te zijn dan ik dacht en ook scherper. Na een uurtje eten rolde ik mezelf terug naar het hotel om heerlijk te gaan slapen. Na een training op maandag en ook nog even namens Nederland naar de managersmeeting kon ik mij vervolgens voorbereiden voor de wedstrijd van dinsdag. Ik had een Maleisiër Wei Sheng Loh geloot. Vooral een speler die veel toernooien in Azië speelt, dus meteen een leuke test hoe je tegen zo'n speler uit de voeten kan komen.

Omdat het erg koud in de hal was heb ik een meer intensievere warming up gedaan, zodat ik meteen vanaf 0-0 vol erin kon gaan om op die manier mijn tegenstander te overrompelen. Dit werkte in eerste instantie heel goed. Ik begon als een komeet en stond binnen no time met 9-3 voor. Hierna kwam er snel een coach aangerend bij de Maleisiër die zag dat er iets niet helemaal goed was bij zijn speler en vervolgens kwam hij ook beter in zijn spel en werd het vanaf dat moment pas een echte wedstrijd. Bij de 11 was mijn voorsprong al verminderd naar 11-8. Na de 11 werden de rally's steeds langer en begon hij het net steeds beter over te nemen en maakte geen fouten meer. Ik moest werkelijk bijna de shuttle op zijn neus rammen om er zeker van te weten dat ik een punt had. Na de geslaagde overrompeling in het begin, was hij uiteindelijk helemaal bij de les en werd het een eerste spannende en mooie set. Tot 17-17 bleef het gelijk opgaan en ook in de laatste rally's waren heel spannend, maar uiteindelijk ging hij toch met de winst er van door. Daar baalde ik flink van, want dit had mijn set moeten zijn. Toch wel met een mentaal tikje ga je dan de tweede set in. Hierin merkte ik al snel dat ik niet meer zo fris was als ervoor. De rally's werden nog langer. Ik bleef van alles proberen en nam iets meer risico, want dat was de enige manier om er door heen te komen. Echter, ook kleine foutjes werden meteen afgestraft en ik was simpelweg niet goed genoeg in deze set om kansen af te maken, dus moest ik uiteindelijk mijn meerdere erkennen. Balen dat ik na één wedstrijd al klaar was, zeker na die prima eerste set, maar er zat niet meer in.

Lees de rest van dit artikel op de website van Erik Meijs.