Terugblik op WJK 2013 in Thailand: 'Weer stap verder in hun ontwikkeling'

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Het is zaterdagmiddag 2 november. Een directe vlucht vanuit Bangkok brengt ons na drie weken Azië weer terug naar Nederland. Ik heb als bondscoach van Badminton Nederland nog niet heel veel grote toernooien meegemaakt, maar ik bespeur toch elke keer enige vorm van droevigheid. Ongeveer vergelijkbaar met de dag na je vakantie. Ik ben dag en nacht met dit toernooi bezig geweest, dat is nu even voorbij. Het WJK van 2013 is geweest.

Het toernooi heeft niet gebracht waar ik vooraf op had gehoopt. Ik wilde een kwartfinale halen, dat was mijn doelstelling. Hoewel we de vorige editie twee plaatsen hadden bij de laatste 16, had ik het gevoel dat het deze keer echt had gekund. De voorbereidingen waren goed geweest. Hoge noteringen op de wereld junioren ranglijsten leverden ons maar liefst vier plaatsingen op, vorig jaar hadden we er slechts éé.

In een voorbeschouwing heb ik gezegd dat spelers moeten leren om het beste van zichzelf te laten zien op een groot toernooi. Het is de taak van de coach ervoor te zorgen dat ze staan te trappelen om te mogen spelen. Wat dat betreft is het trainingskamp in Jakarta erg goed geweest. Er is daar getraind en geleefd in omstandigheden die ik op Papendal nooit kan nabootsen. Veel trainingswedstrijden spelen tegen verschillende spelers was voor mij een belangrijke reden om vooraf in Jakarta te trainen, maar dat mijn spelers inzicht krijgen in de toewijding en mentaliteit van Aziatische spelers is natuurlijk van veel grotere waarde. Als de coach zegt dat om 07.00 's ochtends de training begint, staan de spelers uit zichzelf om 06.15 tegen de muur te tikken om hun racketvaardigheid te trainen.

Technische en/of tactische verbetering moet ook niet je verwachting zijn als je besluit om naar Azië af te reizen voor een trainingskamp. Spelers krijgen een spiegel voor hun neus en komen zichzelf meerdere malen tegen. Spelers leren zichzelf beter kennen onder deze omstandigheden.

In de wedstrijdhal van Bangkok stond heel veel wind. Vooral de buitenbanen waren erg lastig om te bespelen. Ruben Jille had pech en heeft twee van zijn drie wedstrijden op een buitenbaan moeten spelen. Hij heeft zijn niveau bij lange na niet kunnen halen en dat is zonde op zo'n groot toernooi. Datzelfde gold voor Justin Teeuwen. Ook twee wedstrijden op diezelfde buitenbaan, maar Justin is tweedejaars dus van hem had ik meer mogen verwachten. Alida Chen had een goede loting, maar strandde in de derde ronde. Alida is de afgelopen maanden vooral tactisch verbeterd en ik was tevreden over haar derde single. Over de resultaten van Mark Caljouw ben ik het meest teleurgesteld. Niet omdat hij het niet goed heeft gedaan, integendeel, maar omdat als ik een kwartfinale had willen halen, het van hem had moeten komen. Ik kon wel door de grond zakken na zijn verlies, maar zijn tegenstander was op dat moment beter. Mark werd te ongeduldig toen die Maleisiër gedurende de eerste game een antwoord kreeg op zijn aanval.

Uiteindelijk wint de speler die het beste om kan gaan met verandering. Dat geldt overigens voor elke tak van sport. Het WJK 2013 was weer een prooi voor Azië. In alle onderdelen slechts drie kwartfinales met Europeanen. Winnares in de vrouwenenkel komt uit Japan en is pas 16 jaar. Waar het niveau bij de jongens erg breed is, worden de talenten bij de meisjes steeds jonger en jonger. Alle top meisjes draaien al moeiteloos mee met de senioren.

Het zit erop. De kinderen zijn drie weken in Azië geweest en ik hoop dat deze trip ze weer een stuk verder brengt in hun ontwikkeling. Ik heb in ieder geval van ze genoten, zowel op als naast de baan. Komende week weer drukke en lange dagen op Papendal. Veel overleg en vergaderingen buiten de baantrainingen om en de dagelijkse gesprekken met de spelers.

Vanaf nu richt de Nationale Selectie zich op april 2014. Voor de Onder 19 dan het WJK in naar alle waarschijnlijkheid Maleisië, voor de senioren het EK in Rusland.

Rune Massing
Bondscoach Badminton Nederland