Europa rond in een week

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Ik had al een paar keer beloofd dat ik bij Henri Vervoort zou langs gaan, maar kon er de tijd maar niet voor vinden. Als je bij Henri langsgaat dan weet je op voorhand al dat het ook in de vakantie over badminton zal gaan.

We hadden veel dingen die we wilden bespreken met betrekking tot de Oro 2015 zomerstage en het is wel zo lekker om dat onder het genot van een goed glas wijn te doen als je tegenover elkaar zit en niet van achter de computer.

De 1.780 km gingen vlot en dinsdagmiddag waren we in Acqui Terme. Iets te vroeg voor Henri want die was nog aan het werk, dus zijn we een restaurant in gegaan en hebben daar twee uur tijd gedood voor we naar het huis van Henri gingen. Gezellig bijgepraat diezelfde avond nog en de volgende dag tijdens de lunch verder gesproken. Kortom veel nieuwe ideeën voor de volgende zomerstage. In de avond was het natuurlijk badmintonnen, dat kan niet anders, maar overdag wat rond kijken in de omgeving en de toerist uithangen.

Rondom het huis van Henri zijn wijngaarden en hij heeft een redelijk grote tuin met fruitbomen, dat is ook iets wat mijn belangstelling heeft. Wel uitkijken voor de slangen zei Henri lachend. De opmerking was niet als grap bedoeld merkte ik later, want in het hoge gras hing er een aan mijn trainingsbroek. Ik heb het overleefd maar de slang had maar beter uit mijn buurt kunnen blijven want die had minder geluk.

Nu we er toch waren konden we net zo goed meegaan naar een toernooi in Frankrijk in Aix en Provence helemaal in het zuiden. Huynh kon meedoen in alle drie de onderdelen dus ze kreeg ook nog eens de nodige wedstrijdtraining.

Erg leuk om eens achter de baan te zitten van Henri en hem te coachen net als zijn andere spelers trouwens. Ook in deze plaats op meer dan 2.000 km afstand van mijn eiland is Oro bekend en word ik aangesproken door verschillende mensen die ervan gehoord hebben of er geweest zijn zoals Mr. What Nicolai, maar ook Aix badmintonclub wil spelers sturen voor de zomerstage samen met een trainer voor de opleiding.

Een toernooi met honderden deelnemers is hier niet ongewoon en de organisatie verontschuldigt zich dan ook dat het dit jaar niet echt groot is met maar 600 deelnemers. De voorwaarden zijn ook goed, het hotel is op drie minuten loopafstand van de hal en van uitstekende kwaliteit. De hal is warm want het is nog steeds 26 graden buiten, maar het is lang niet zo warm als tijdens het WK in Ballerup. In de hal zijn vrijwilligers van Aix badmintonclub de hele dag bezig met het klaarmaken van zeer betaalbaar eten. De spelers zijn gemoedelijk en de toppers van de club Indra Bagus en Lianne Tan zijn voor iedereen bereikbaar en hebben tijd voor een praatje met spelers op elk niveau. Ik heb het hele weekend geen ruzie over wat dan ook gezien. Het deed me denken aan het badminton van de begintijd van VELO in de veilinghallen van Kwintsheul alleen was het niveau vele malen hoger.

Het spel van de Fransen zit echt in de lift al is het wel zo dat de heren verder zijn dan de dames en de dubbels achter liggen op het enkelspel. Tactisch gezien moet er nog veel gebeuren en ook technisch is het nog lang niet op het Deense niveau, maar er zijn heel veel spelers. Want met 350.000 bondsleden staat Frankrijk er heel goed voor in Europa en de schattingen zijn dat de leden maar 10% uit maken van de in totaal aantal badmintonspelers in dit land. Er is in Aix veel belangstelling voor de kennis van buiten af en nadat Henri er al jaren komt hebben ze nu ook mij gevraagd terug te komen en uitwisselingen tot stand te brengen. Ik zie mezelf samen met spelers uit de omgeving van Oro wel vaker teruggaan naar zowel Henri in Italië en naar het niet echt ver daar vandaan liggende Aix en Provence. Want alleen vakantie is toch niet zo leuk als dat je ook wat aan badminton kan doen terwijl je door Europa reist.

Zondag rond 13.00 uur hebben we afscheid genomen van Henri, zijn spelers en de organisatie, zijn we in de auto gestapt om 20 uur en 1.863 km later de ferry van Oro op te rijden. Het klinkt niet echt leuk dat je binnen acht dagen 4.000 km door vijf verschillende landen reist, maar met iemand in de auto waarvoor het de eerste en waarschijnlijk ook de enige keer is dat ze door Europa trekt is het heel leuk. Huynh Nhut Duong heeft genoten van de autotrip en wat is het leuk om te zien en horen welke dingen haar opvallen waar wij helemaal niet bij stil staan of normaal vinden.

Henri, bedankt voor je geweldige gastvrijheid en kennis van de goede restaurants en wijnen rondom je woonplaats. Het was niet de eerste keer dat ik er was en ik hoop dat het zeker niet de laatste was.