Barning en De Ruiter: altijd weer Widianto en Dili!

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Zaterdagochtend kwamen we aan in Fuzhou, een vrij kleine Chinese stad met maar 6 miljoen inwoners. Ik zeg expres klein, want dat schijnt het te zijn alhoewel je er hier niks van merkt. Gigantische gebouwen, hotels en veel verkeer, heel erg veel verkeer. Wat zijn wij blij dat we verkeersregels hebben in Nederland, hier spelen ze een soort van Tetris maar dan in de auto, bus of tuk-tuk. Ze vinden het kleinste gaatje om door te crossen. Iedere keer is het weer een hels karwei om naar de arena te komen en ons door een zee van auto's te manoeuvreren. Gelukkig gaat dat wel telkens goed. De arena waarin we spelen is net gebouwd en ruikt nog nieuw. Het is de grootste hal waarin we ooit gespeeld hebben. We schatten dat hij zeker 50 meter hoog is, niet bepaald makkelijke omstandigheden om in te badmintonnen. We hebben de mogelijkheid gehad om 3 keer in de main hall te trainen, een luxepositie voor zo'n groot evenement. Hierdoor konden we wel aan de speelomstandigheden wennen.

We hebben zowel hier als volgende week in Hong Kong dezelfde tegenstanders geloot in de eerste ronde. Het zijn Widianto en Dili uit Indonesië, ongeveer een maand geleden onze opponenten in de finale van de Yonex Dutch Open. Toen verloren wij in 5 games met het experimentele puntensysteem 5x11. Gisteren speelden we weer volgens het vertrouwde 3x21. Vooraf hadden we onze finale van de YDO samen met coach Kim Nielsen geanalyseerd en we kwamen tot een aantal nieuwe aandachtspunten.

Met die op zak betraden we de arena. We speelden op een van de zijbanen. Vanaf punt een in de eerste game konden we het spel spelen wat we vooraf besproken hadden. Samantha speelde heel goed aan het net en durfde iedere keer de strijd met Dili aan te gaan en hierdoor kon Jorrit het veld compact houden en meerdere malen succesvol doorstappen vanuit half veld naar het net. In de meerdere erg lange slagenwisselingen was het zaak om geduldig te blijven.

Deze arena is vanwege de hoogte erg langzaam en de Li-Ning shuttles werken er niet bepaald aan mee om het spel wat sneller te maken. Tot aan het einde van de game bleven we dichtbij elkaar. Op 21-20 konden we ons tweede gamepoint verzilveren. In de tweede game gingen we sterk verder met ons aanvallende, geduldige spel. De Indo's werden steeds onzekerder en gingen daardoor fouten maken. Twee series van respectievelijk 7 en 4 punten op rij zorgden ervoor dat we ruim voor kwamen en met 21-10 de wedstrijd in ons voordeel beslisten. Uiteraard waren we erg blij met deze revanche winst en ook Kim was happy!

Vandaag stonden we in de tweede ronde tegenover de nummers 4 van de plaatsingslijst, voormalig wereldkampioenen Ahmad en Natsir uit Indonesië. Lilyana Natsir draagt deze mix. We durven oprecht te zeggen dat zij de allerbeste gemengddubbel dame is. Sinds 2005 staat zij onafgebroken aan de wereldtop en waarschijnlijk kan ze het aantal Super Series overwinningen geen eens meer tellen.

Ahmad is de gelukkige uitverkorene om met haar te mogen spelen en doet zijn ding uiteraard heel erg goed. Een keer eerder speelden we al tegen elkaar tijdens de Swiss Open van 2013 en toen hadden we geen kans. Vandaag was niet anders. We probeerden van alles, maar ze hadden op alles een antwoord. Met 21-11 en 21-11 verloren we de wedstrijd. De servicesituatie van deze mix en het uitschuiven van Natsir op haar overhead kant maken deze mix absolute wereldklasse.

Het toernooi zit er voor ons op. De komende dagen trainen we hier verder en zondag vliegen we door naar Hong Kong voor het volgende Super Series toernooi. Woensdag ontmoeten we daar weer... Widianto en Dili!

Groeten uit Fuzhou,
Samantha & Jorrit