Bericht uit Fuzhou van Jorrit de Ruiter

Maak kennis met Quinn Jens!

Na een, weliswaar door veel turbulentie onrustige, maar toch wel vlotte reis komen we zaterdagochtend om 10.15 uur (03.15 uur Nederlandse tijd) aan in Fuzhou, een 'vrij kleine' Chinese stad met maar 6 miljoen inwoners. Ik zeg expres klein, want dat schijnt het te zijn alhoewel je er hier niets van merkt. Gigantische gebouwen, grote hotels en veel, héél erg veel verkeer. Je mag blij zijn dat we in Nederland verkeersregels hebben, want hier spelen ze een soort van Tetris maar dan in de auto, bus of tuk-tuk. Ze vinden het kleinste gaatje om door heen te crossen.

Elke rit van en naar de arena is iedere keer weer een hels karwei voor de chauffeur. Maar ja, hij is eraan gewend om door een zee van auto's te manoeuvreren. Gelukkig gaat dat steeds weer goed.

De arena waarin we spelen is net gebouwd en ruikt nog nieuw. Het is de grootste hal waarin ik in ieder geval ooit gespeeld heb. Ik schat dat hij zeker 50 meter hoog is. Samen met het feit dat de verlichting op de banen erg fel is maakt dat de omstandigheden niet bepaald makkelijk om in te badmintonnen. We krijgen de mogelijkheid om drie keer in de main hall te trainen en dat is een luxe positie bij zo'n groot evenement. Hierdoor kunnen we goed wennen aan de speelomstandigheden.

We hebben zowel hier als volgende week in Hong Kong in de eerste ronde dezelfde tegenstanders geloot. Het zijn Widianto en Dili uit Indonesië. Ongeveer een maand geleden waren zij onze opponenten in de finale van de Yonex Dutch Open. Toen verloren wij in 5 games met het experimentele puntensysteem 5x11. Dit keer spelen we weer volgens het vertrouwde 3x21. Vooraf analyseren we samen met coach Kim Nielsen onze finale van de YDO en we komen tot een aantal nieuwe aandachtspunten. Met die op zak betreden we de arena. We spelen op een van de zijbanen, wat een voordeel is omdat daar het licht wat minder fel is.

Lees de rest van dit artikel op de website van Jorrit de Ruiter.