Gezocht: de Erik Meijs die goed kan badmintonnen

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Die goede Christ, altijd natuurlijk wachten op smeuïge verhalen waar dan lekker veel reacties op komen. Kan niks beloven Christ, maar zoals altijd, heb ik ook nu gewoon weer een blog geschreven, zoals jullie dat van mij gewend zijn.

Hoe is deze NK verlopen? In een woord K-U-T. Los van het feit dat ik in de halve finale van een geweldig spelende Nick Fransman heb verloren, die daarna ook bijna op weg was om Nederlands kampioen te worden, baal ik ontzettend van het getoonde spel in die halve finale.

Het toernooi begon zaterdag zoals ik had moeten beginnen, namelijk zowel mijn 1ste ronde tegen Joey Muns als vervolgens de kwartfinale tegen Saber Afif winnen in 2 sets. So far so good.

Fysiek was ik in orde, mijn slagen liepen goed en ik had zin in de halve finale, omdat Nick en ik nu beide weer eens lekker tegen elkaar konden spelen, waar we altijd naar uit kijken. Dan de wedstrijd zelf. Die verliep dus volstrekt anders dan wat ik me had voorgenomen en had verwacht. Voor de mensen die het gezien hebben is het vrij duidelijk. Nick begon ijzersterk en hield dit de gehele wedstrijd vast. Daardoor kwam ik elke keer veel te veel op achterstand en moest ik teveel risico nemen om terug te komen. Tegen een Nick in deze vorm had ik echter weinig kans en was de Erik die goed kan badmintonnen in geen velden of wegen te bekennen.

Lees de rest van dit artikel op de website van Erik Meijs.