Heldendom in badminton: ook bestemd voor dubbelaars?

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Helden maken zichzelf omdat het tot de verbeelding spreekt van de breedte. Helden zijn ook geen koppels of teams, het zijn personen. Koppels bestaan bijna altijd uit een held en een anti-held. De Stan Laurel en Oliver Hardy zijn wellicht de meest bekende. Maar ook in de sport worden niet de teams gehuldigd, het zijn enkelingen in een team die de held zijn. Wie kan nog een andere naam noemen uit de teams van de drie wereldkampioenschappen die Pele won?

De geschiedenis van het Nederlandse herenenkelkampioenschappen, daar kunnen we ons een aantal namen van herinneren. Maar hoeveel kunnen zich een heren-, dames- en gemengddubbel van een paar jaar terug herinneren?

Nu spreek ik tegen lezers die een meer dan normale belangstelling hebben voor de badmintonsport en dan is het al lastig. Voor de badmintonners uit de breedtesport is dat totaal onmogelijk. Ze weten het totaal niet.

De iconen waar Paul Kleijn het over had in zijn stukje waren Mia Audina, Lotte Jonathans en Yao Jie. Twee daarvan zijn geen Nederlanders en enkelspelers. Lotte is wellicht de enige dubbelspeler die tot de verbeelding spreekt, want ze kan zich goed verwoorden en is daarnaast ook nog eens een hele goede dubbelspeler. Als er iemand mist in dat rijtje dan is dat Judith. Dat was een echt Nederlands product en net als Lotte goed in de communicatie.

De huidige nationale top hoort nog niet in zo'n rijtje thuis. Het feit alleen dat ze er zelf op moeten wijzen dat ze vinden dat zij daar ook hadden moeten staat geeft dat al aan. Als je hier in Azië zegt dat je uit Holland komt (dat begrijpen ze al niet zo goed, want ik kom toch uit Denemarken zeggen ze dan) dan is het eerste wat ik te horen krijg dat Nederland goed is met voetballen gelijk gevolgd door nummer 14, de naam die ze daar aan verbinden kan ik niet herkennen als Cruijff.

Als ik dan vraag naar Nederlandse badmintonspelers dan kennen ze Dicky en Eric. Als ik de naam van Jie zeg dan zeggen ze China en bij die van Mia Indonesië. Dubbelkoppels uit het verleden en het heden kennen ze niet. Dat geldt trouwens ook voor koppels uit Denemarken met uitzondering voor het herendubbel. Ze hebben ze het enkel en alleen over Peter Gade. Zelfs Viktor Axelsen en Jan O Jorgensen worden maar zelden genoemd.

De dubbels in onze sport zijn veel mooier om te zien dan de dubbels in het tennis, maar net als in deze sport zal je nooit helden halen uit deze onderdelen. Dubbels blijft iets voor de insiders en natuurlijk is er even belangstelling als een dubbel in de finale van het WK, All England of de Spelen staan maar alles daarvoor heeft van weinig tot geen belangstelling.

Een nationale coach van Denemarken zei eens op de vraag "wat is een goede dubbelspeler?" als antwoord: iemand die geen enkel kan spelen. En zo wordt het ook een beetje gezien in Denemarken. Het is ook niet voor niets dat veel top dubbelspelers pas op latere leeftijd doorbreken als topper.

Ik begrijp de doelstelling van Badminton Nederland wel dat ze weer in de warmte willen komen van het NOC*NSF door zich te plaatsen voor de Spelen met dubbels. Maar ik ben van mening dat dit niet goed is voor de ontwikkeling van de sport in ons land. Het is korte termijn denken en zelfs daar ben ik niet op tegen als er ook maar een lange termijn strategie achter ligt en die is er niet.

De enige strategie is: hoe komen we zo snel mogelijk aan het geld van NOC*NSF?