Fysio Britt Dorrestein ging mee naar het WK Badminton: ga eens bij een topwedstrijd kijken!

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Een topsporter op de behandelbank vind ik altijd interessant. Hoe deelt iemand zijn dag in, hoe vaak wordt er getraind, hoe erg ben je met voeding en je werk-rust verhouding bezig, hoe ga je om met blessures. Wat er precies gebeurt tijdens een trainingskamp of toernooi, blijft altijd een beetje een ongrijpbaar gebeuren. Van collega's die on the road zijn mee geweest heb ik al veel verhalen gehoord, zelf was ik nog niet in de positie gekomen om als medische begeleiding mee te gaan met een sportbond.

Totdat de vraag kwam of ik interesse had om met de Nederlandse badmintontop mee te reizen naar het wereldkampioenschap in Jakarta. Sinds april 2014 maak ik deel uit van het medische team van badmintonners die op Papendal trainen. Ik hoefde niet lang na te denken en zei volmondig ja, niet wetende wat er precies op me af zou komen. Gedurende de weken richting ons vertrek op 5 augustus hoorde ik van steeds meer kanten dat ik mij op moest maken voor een gekkenhuis, een heksenketel en overenthousiaste Indonesiërs. Badminton is dé sport in Indonesië en de supporters gaan helemaal uit hun dak als de wereldtop op bezoek komt. Tijdens de Indonesian Open, twee maanden geleden, schijnt het ook al een spektakel te zijn.

Niets was minder waar. Alhoewel er geruchten gingen dat de Istora Senayan Sport Arena -welke in 1962 is gebouwd voor de Asian Games- volledig was uitverkocht, zaten de houten bankjes die plaats bieden voor 15.000 toeschouwers voor nog geen kwart vol. Maar dat mocht niets van de pret drukken, deze Indonesische badmintonliefhebbers en trouwe supporters wisten kabaal te maken voor drie volle voetbalstadions! Onder leiding van drumstellen, trommels, toeters en al het andere materiaal waar je veel lawaai mee kunt maken, gingen de zangkoren over en weer van de ene kant van de hal naar de andere. Sporters werden uitgejoeld met een liefdevol 'boe' tijdens elke slag in hun wedstrijd tegen een Indo, waar juist de return werd aangemoedigd met een 'yeah', met een snelheid soms nog sneller dan een badmintonshuttle. En als je geluk had en je speelde niet tegen een Indo, dan kon je soms ook rekenen op net zo veel support. Waanzinnig om naar te kijken, soms betrapte ik mezelf erop dat ik langer naar het publiek aan het staren was dan naar de wedstrijden voor mijn neus. Absoluut een trip om nooit meer te vergeten.

Ik heb overigens tijdens een van de laatste trainingen ook zelf even mogen proberen te spelen. De beelden hiervan blijven goed bewaakt in privébezit, maar een ding is zeker. Mij zal je niet als badmintonster treffen tijdens een van de volgende toernooien. Zelfs na enkele dagen fulltime topbadminton kijken, en het analyseren van de sport en de lichaamsvaardigheden, koste het me alle moeite van de wereld een fatsoenlijke pass naar de overkant van het net te geven. Respect!

Het is oprecht jammer dat de sport zo klein is in Nederland, en dat het denk ik nog veel te vaak wordt geassocieerd als een campingsport met een stoffig imago. Ik als leek durf na deze ervaring oprecht te zeggen dat het een razendsnel en dynamisch spel kan zijn, en absoluut een aanrader om eens een topwedstrijd te gaan bekijken!