Denmark Open Inside: zaterdag 17 oktober 2015

Ken je BV Unicum al?

Ik zag een man van boven de 60 nog onderste boven vallen in een uiterste poging de shuttle toch nog te halen. Sommige veteranen hadden nog een techniek waar menig divisie speler jaloers op zou worden. En de ernst waarmee ze sport nog benaderen zou voor veel jeugdspelers een voorbeeld kunnen zijn. Maar om het zitvlak niet te veel te belasten met het zitten in de sporthal zo vroeg op de dag heb ik daarna een wandeling gemaakt door Odense.

Daarna weer terug naar de hal, want daar stond het toernooi op het punt van beginnen. Het prinsesje, Ma Jin, moest het in de halve finale van het damesdubbel opnemen tegen twee landgenoten van haar. Net als op de vrijdag in het gemengd dubbel werd haar partner uitgespeeld door de tegenstanders. Het prinsesje laat teveel aan haar partners over en in deze tegenwoordige tijd kan dat niet meer en werden Ma Jin en haar partner gemakkelijk uitgeschakeld.

Een finale dag in de sprookjes stand van H.C. Andersen zonder een prinsesje, dat zal een vreemde gewaarwording zijn. Ook een dag zonder Europese deelname.

De eerste Europese en Deense hoop was Viktor Axelsen. De overtuigende overwinning van de vrijdag op Lin Dan had een groot verwachtingspatroon gewekt. De hal was weer bijzonder goed gevuld, het aanmoedingsapplaus was net zo goed als op de vrijdag en Viktor begon net zo goed als op de vrijdag aan de wedstrijd, Chen Long werd vanaf het begin onder druk gezet. Viktor liet aan aantal mooie schijnslagen van zijn racket komen en verraste Chen Long een aantal keer. Hij won de set met 21-16 tot grote vreugde van zijn vader die vlak voor mij zat.

In de 2e game kreeg Chen Long meer grip op de wedstrijd en begon de wedstrijd langzaam te kantelen. Chen Long wint de set met 21-17. In de 3e game ging Viktor voortvarend van start en komt voor met 12-8, maar dan trekt Chen Long de wedstrijd naar zich toe, hij gaat iets sneller spelen, zet iets meer druk en komt van 12-08 in een keer op 19-12. Achteraf gaf Viktor aan het een combinatie van mentale vermoeidheid, het niet maximaal meer kunnen concentreren en lichamelijke vermoeidheid was die er voor zorgde dat hij de wedstrijd heeft verloren.

Hij gaf aan dat hij blij was dat hij gewonnen had van een speler die lang in de wereldtop gestaan heeft en daar pas net uit is of eigenlijk nog hoort (Lin Dan) en dan de andere dag een goede wedstrijd kan speler tegen de absolute wereldtop. Hij vond dat hij zijn beste badminton gespeeld heeft en dat hij verloren had van een tegenstander die beter was.

Daar kan hij goed mee leven. Iemand die zeker niet haar beste badminton gespeeld heeft was Carolina Marin. Ze speelde in haar halve finale tegen P.V. Sindu uit India. In de eerste game speelde Carlina onrustig en verloor de game. Tussen de games kreeg haar coach haar weer rustig en Carolina won de 2e game. In de 3e game ging het lang gelijk op, op een gegeven moment versnelde Carolina en kwam ze op voorsprong, een voorsprong waarvan ik dacht dat ze die niet meer zou weggeven. P.V vocht zich echter terug. Er ontstond zelfs discussie tussen Carolina en haar coach. Daar waar ze normaal gesproken luistert en uitvoert was er nu verschil van mening over de te volgen tactiek. Hij vertelde iets en zij voerde uit, dat mislukte dan en dan keek hem aan met een blik van "dat heb je ervan als ik uitvoer wat je zegt" en hij keek haar dan weer aan met een blik van "ik had gezegd dat je dat juist NIET moest doen".

En P.V maakte daar goed gebruik van. Na afloop bleek dat de coach van Carolina een microfoon droeg voor de televisie. Ik ben benieuwd voor welke zender dat was en wat de coach allemaal gezegd. Aan zijn houding tijdens het coachen te zien heeft daar misschien wel een klein vloekje tussen gezeten. Na de wedstrijd wilde Carolina gelijk weg van de baan, maar dat werd verhinderd door de strenge, maar rechtvaardige service rechter Erik. Het protocol schrijft immers voor dat de spelers samen met de scheidsrechter, de servicerechter en de lijnrechters het veld verlaten en zich melden bij de pers. En het protocol moet uiteraard gevolgd worden.

De een na laatste hoop van Denemarken en de rest van Europa op een finaleplaats was het gemengddubbel van Joachim Fisher en Christinna Pederesen. Die haalde niet het nivo van voorgaande wedstrijden. Zelf gaven zelf aan dat ze niet het energie nivo haalden dat nodig is voor de agressiviteit die nodig voor hun spel.

De laatste Deense en Europese hoop was gevestigd op het herendubbel van Carsten Mogensen en Mathias Boe in de herendubbel. Ook zij haalden het nivo niet van eerdere wedstrijden en verloren. Normaal gesproken zijn de halve finales de beste partijen, maar vandaag leek het erop dat de kwartfinales wel eens de beste wedstrijden geweest zouden kunnen zijn.

Het belooft een lange finale dag te worden, in allerlei opzichten. Vandaag waren er weer veel lange partijen, de wedstrijd van Viktor duurde een uur en 14 minuten en de wedstrijd van Carolina een uur en een kwartier. Maar omdat het goede wedstrijden waren duurde ze mij niet te lang en deden ze mij mijn problemen met zitten vergeten. Of de finales hetzelfde effect zullen hebben moeten we afwachten. De huldigingen tussen de wedstrijden door in ieder geval niet, maar dan heb ik tijd om een wandeling te maken naar de perskamer en te genieten van het water en brood dat nog steeds ruim voorhanden is. Er staat dit jaar zelfs een bank, misschien dat die beter zit. Of dat zo is leest u mogelijk nog van mij.