Robin Tabeling stapt over naar zelfde Bundesliga-club in Duitsland als Gayle Mahulette

Jij het nieuws, wij een tikkie!

En natuurlijk, gaan we door zoals we nu bezig zijn of gaan we dingen veranderen? Met het antwoord op deze laatste vraag kom ik straks nog even op terug.

In mijn vorige stukje, dat overigens al lang geleden geplaatst is, zei ik dat na blessure geduld een hele belangrijke factor is. Naast keihard werken om weer op het oude niveau te komen, moet je niet te gretig zijn.

In de tweede helft van het seizoen (januari tot april) ben ik wederom door Europa gereisd en heb ik toernooien gespeeld. Zeker in de dubbel hebben wij (Ruben Jille en ik) goede wedstrijden laten zien, maar helaas soms nog een wedstrijd met stuk minder kwalitatief goed spel. De gretigheid van mij en Ruben is vaak aan ons af te lezen. Ik ben er alleen nog niet helemaal van overtuigd of ons dit vaak goed doet, of wij misschien soms nog iets gecontroleerder moeten spelen. Wel maak je in een seizoen weer genoeg mee. Zo kwamen wij in Frankrijk terug in de derde set van een 20-14 achterstand, tot 21-20 matchpoint om vervolgens helaas weer aan het kortste eind te trekken.

In Finland speelden wij tegen de bekende zuiderburen Golinski/Dierickx om hier ons veel te veel te laten kennen en het spel volledig weg te geven. Vervolgens stonden wij op het EK tegen de All England winnaars Ivanov en Sozonov. Met onze gretigheid wonnen wij de eerste set en overbluften die toch wel flink grote Russen. In de tweede konden we het lang bijhouden, maar dan duurt zo'n set toch net even te lang. Misschien is die nieuwe puntentelling toch wel wat voor Ruben en mij?

Over het EK gesproken, dat was me toch een geweldige beleving. Om op een groot eindtoernooi zoals het EK te staan geeft een sporter alleen maar bakken met motivatie. Voor het eerst op zo'n groot evenement met spelers die in de top 10 van de wereld staan. De wedstrijd die wij hier hebben neergezet zorgde voor veel complimenten en tevreden zijn we ook zeker! De week vloog voorbij en met een hotel die de slechtste wifi ooit had, baalden we dat we voor de kwartfinales naar huis gingen, want spektakel in de hal was er genoeg.

De laatste paar maanden ben ik bezig met het afronden van mijn bachelorstudie van Biomedische wetenschappen. Dit betekende dat ik geen trainingen meer miste en er goed tegenaan kon. Uiteindelijke resulteerde dit in mijn eerste challenge finale in Frankrijk in de gemengddubbel met Samantha Barning. De hele week hebben wij spannende wedstrijden gehad, die ook de andere kant op hadden kunnen vallen. Toch ben ik er stiekem een beetje van overtuigd dat het harde werken van de afgelopen tijd werd beloond en wij op de zondag in een geweldige ambiance in Frankrijk de finale stonden te spelen. Deze ging helaas verloren, maar niet tegen de minste spelers.

Zo aan het eind van het seizoen kan ik dan een balans opmaken. Momenteel sta ik in beide onderdelen rond de 100ste plek van de wereld. Kritisch dat ik ben had dat beter gekund. Zeker in een paar wedstrijden had er meer ingezeten en dus ook meer punten en een betere ranking. Desalniettemin heb ik in de laatste twee toernooien van het jaar een finale plek behaald en een geweldige wedstrijd neergezet tegen de All England winnaars. Nee, het was geen dramatisch seizoen.

Lees de rest van dit artikel op de website van Robin Tabeling.