Soraya de Visch Eijbergen: mijn doel is wereldkampioen worden

Maak kennis met Nikki Korving!

Hoelang badminton je al?

Ik ben op mijn vierde al begonnen in de woonkamer. Op mijn achtste ben ik echt begonnen met badminton spelen en op mijn tiende zat ik officieel op een club. Nu ben ik 23, dus ik speel al zo'n 13 jaar.

We hoorden dat je geselecteerd was voor de Olympische Spelen, hoe vond je dat?

Ik was niet geselecteerd voor de Olympische Spelen voor dit jaar. Daarvoor moet je in de top 20 van de wereld staan en ik stond/sta in de top 40/50 dus ik mocht nog niet meedoen. Wel ben ik geselecteerd voor de Olympische Spelen in 2020. Dat vind ik erg leuk. Het is een spannende, leuke en vooral lange weg te gaan voor de komende vier jaar.

Zit badminton in jouw familie?

Ja, mijn moeder speelde vroeger natuurlijk ook al en heeft ook bij Schollevaar training gegeven. Mijn vader speelt badminton voor de lol.

Is dit ook de reden waarom je bent begonnen met spelen?

Ja, ik ging toen ik een jaar of acht was al mee met mijn ouders naar toernooien en competitie en dan beland je er eigenlijk al wel in.

Wat is het leukste dat je in jouw badmintoncarrière hebt meegemaakt?

Hier moet ik wel even over nadenken. Toen ik Europees Jeugdkampioen werd, dat was wel een mooi hoogtepunt. Afgelopen WK in Indonesië, Jakarta was ook erg mooi. Het EK in Kazan. Maar ik denk dat het mooiste moment wel was dat ik Europees Jeugdkampioen werd.

Qua belevenis was Indonesië het mooiste. Ik speelde het WK in Jakarta en ik moest tegen de nummer 1 van Indonesië spelen. Die hal was eigenlijk best wel klein. Normaal speel je in hele grote arena's en deze hal was best klein. Maar er waren duizenden mensen, heel veel Indonesiërs. Die Indonesiërs zaten heel dicht bij de baan en ik moest tegen een Indonesische spelen dus je kunt je wel voorstellen, al dat lawaai. Iedereen was tegen mij in die hal en het was mijn eerste WK, zij was ongeveer tien jaar ouder. Het moment dat ik begon en ik de shuttle sloeg hoorde ik 'boe' en elke keer als zij de shuttle sloeg hoorde ik 'yeah'. Dus elke keer als ik sloeg was het 'boe' en elke keer als zij sloeg was het 'yeah'. Al die mensen tegen je is echt bizar, dat is wel het mooiste moment dat ik heb meegemaakt, kippenvel.

Hoe kan je het beste met de druk omgaan?

Ik speel natuurlijk al sinds ik heel klein ben, dus je leert het op gegeven moment, je maakt stappen. Je begint met het NJK, dat win je, er komt een enorme druk op je te staan, iedereen verwacht van je dat je wint. Zo bouw je dat op, dus je leert er eigenlijk mee om gaan. Niet altijd makkelijk, maar je moet wel. Als je een echte winnaar bent, heb je geen keus. Op het moment dat jij op de baan staat, dan kan je niet meer de gedachte hebben 'misschien win ik, misschien verlies ik', nee, je staat op de baan om te winnen. Dan maakt het niet uit wat al die mensen van je denken of je nou verliest of wint, het is jouw moment, dus jij moet het doen.

Veel mensen, vooral kinderen, zien jou als hun voorbeeld. Wie is/was jouw voorbeeld?

Op dit moment heb ik niet echt een voorbeeld. Vroeger heb ik een voorbeeld gehad, Judith Meulendijks, oud-speelster en ook een aantal keren Nederlands Kampioen geweest. Zij speelde echt prachtig, echt een winnaar. Verder heb ik nooit echt idolen gehad.

Hoe vind je BC Schollevaar?

Ik vind het een hele leuke, enthousiaste en vooral een hele hechte club. Je hebt clubs waarbij de spelers niet veel met elkaar doen, ook buiten badminton niet. Maar volgens mij is het bij deze club zo, dat jullie elkaar ook naast de club nog ontmoeten, buiten het badminton. Dat mensen terugkeren bij deze club, zoals Herman, vind ik ook erg leuk om te zien, omdat het zo'n gezellige club is. Leuke jeugd, leuke trainers, André die onwijs veel voor de club doet, dus een hele leuke club.

Wij dachten dat je hier ook hebt gespeeld, klopt dat?

Nee, ik heb hier niet gespeeld, maar wel training gegeven aan de kleine kinderen. Dat waren toen Daphne en Aparna, maar toen waren ze echt nog heel klein.

En hoe vond je het om dat te doen?

Ja leuk, maar nu zijn ze allemaal langer dan ik.

Doe je verder nog iets naast badminton, zoals werk?

Ik geef veel trainingen. Clubtrainingen, maar heel veel privétraining en dan heb je het vaak over elfjarige meisjes die ik een aantal jaren probeer te begeleiden.

Het zwaarste aan topsport is het 2x, soms 3x op een dag trainen, dat kost genoeg energie van je lichaam en dan heb je vaak geen energie meer over om iets erbij te doen.

Wat is je grootste doel in het leven en bij badminton?

In het leven is het om gelukkig te zijn, om te genieten van het leven. Ik denk dat je soms vergeet om te genieten, je staat vaak op de baan en dan denk je van 'ik moet winnen, want wat zullen anderen dan denken van jou', maar je speelt voor jezelf, dat is het mooiste.

Als jij hard getraind hebt en het lukt in een wedstrijd, is dat het mooiste dat er is, want jij hebt dat zelf gedaan. Je moet niet vergeten te genieten van dingen.

Mijn doel met badminton is om wereldkampioen te worden. Eerst Europees Kampioen en daarna gaan voor het wereldkampioenschap. Misschien hopelijk ooit kwalificeren voor de Olympische Spelen, dat zou mooi zijn over vier jaar.

Bedankt voor het interview!

Tekst: Natalie en Lisa.