Zaterdag Dagverslag Denmark Open 2018: de moeder van Chou Tien Chen

Jij het nieuws, wij een tikkie!

De zaal was slechts matig gevuld. Waarschijnlijk hadden veel mensen moeite met wakker worden. Tontowi Ahmad en Liliyana Natsir hadden ook veel moeite met opstarten vandaag. Of het kwam door het vroege tijdstip of door de wedstrijd van gisteren blijft gissen. De eerste game ging snel en makkelijk naar de Chinese tegenstanders. Tussen de eerste en tweede game begon een kleine Indonesische delegatie zich roeren en werden Tontowi en Liliyana wakker.

Een iets grotere Chinese delegatie niet zich niet onbetuigd en zo ontstond nog voor 10.30 uur een sfeertje in de hal. Het tempo in de wedstrijd ging omhoog en de tweede game ging naar de Indonesiërs. In de derde game hadden de Chinezen niet veel tegenstand meer en ging de winst naar hen. Geen wedstrijd die mij lang bij zal blijven.

Ook de volgende wedstrijd niet. Een herendubbel tussen vier Indonesiërs. Soms kan dat soms veel vuurwerk opleveren. Vandaag helaas niet, de wedstrijd voelde als een verplicht nummer. Bewijzen blijft moeilijk, maar als je kijkt hoe makkelijk de shuttle in het net geslagen wordt op matchpoint voor de favorieten krijg je toch een beetje een ongemakkelijk gevoel.

Nadat je de afgelopen dagen gewend geraakt bent veel actie op de banen te zien, is het een hele teruggang als er maar op één baan gespeeld wordt. Het voelt ineens wel heel stil. Het voelt als een finaledag. Van finaledagen ben je ook gewend dat als de partij die begint je niet direct aanspreekt dat je weg loopt uit de zaal. Als er nog een andere partij in zaal bezig is, blijf je zitten en krijg je toch nog wat mee van de partij die je in eerste instantie niet aansprak. Vandaag ben ik ook een paar keer weg gelopen uit de zaal en dat kan nooit de bedoeling zijn van de nieuwe opzet van de BWF. De doelstelling zal ongetwijfeld zijn dat alle spelers evenveel aandacht en waardering verdienen van het publiek.

Een andere bijkomstigheid zal ongetwijfeld zijn dat als alle partijen achter elkaar gespeeld worden ze allemaal aan de TV verkocht kunnen worden. Dit weglopen bij een aantal partijen gaf mij de mogelijkheid de hal uit te gaan en naar de bakker op het plein om de hoek te gaan. Die heeft heerlijke broodjes. Als je deze creaties zo nog mag noemen. Het kost wat, maar dan heb je ook wat. Een broodje en je hebt je hele lunch gehad en de rest van de middag hoef je niet meer te eten. De hoop op betere broodjes in de perskamer is helaas ijdel gebleken. Het zijn de hele week dezelfde sandwiches gebleven. Dan is een broodje van de bakker eigenlijk geen alternatief maar eerste keuze.

Terug in de zaal was inmiddels Kento Momota begonnen tegen Kidambi Skrikanth. Kento liet weer eens zien waarom hij terecht wereldkampioen is en niemand anders. Het gemak waar hij mee speelt doet denken aan Lin Dan, ook een linkshandige speler. Maar als je aan Lin Dan denkt dan denk je aan de goede Lin Dan in zijn hoogtijdagen. Je hebt dan een beeld dat misschien niet helemaal terecht is: in dat beeld is Lin Dan nog iets beter dan Kento, iets verrassender en misschien wel iets genialer. Kento wint in twee games zonder dat hij in gevaar geweest is.

Zo gaat dat eigenlijk ook in de twee damesenkel. Saina Nehwal en Tai Tzu Ying zijn duidelijk beter dan hun tegenstanders. He Bingjiao lijkt in de tweede game lang mee te kunnen met Tai Tzu Ying. Op een gegeven moment lijkt deze aan de coach aan te geven dat het klaar is en ze versnelt. Daarop heeft de Chinese geen antwoord en de partij eindigt snel.

In de partij daarna proberen Marcus Ellis en Chris Langridge het niveau te halen van gisteren. Dat lukt echter niet. De laatste halve procent is er niet en dat is op dit niveau nodig om te kunnen winnen. Dat laatste halve procent had ook Anders Antonsen niet in de laatste partij van de dag. Het was een verhaal als in de wedstrijden daarvoor. Hij speelt een heel goede eerste game, de tweede game komt hij er niet aan te pas. In de tweede game van vandaag liet hij de game heel duidelijk lopen. In de krant had hij aangegeven dat het een onderdeel van zijn tactiek was, de tweede game laten lopen. In die game een tactiek bedenken hoe hij de derde game gaat aanpakken. In mijn oren klinkt het als een smoes. Als je partij in twee games kan winnen moet je dat zeker doen en niet laten aankomen op een derde game. Je kan op die manier de tegenpartij weer in de wedstrijd helpen en jezelf uit de wedstrijd halen.

Dat lijkt ook nu weer te gebeuren. Anders lijkt zijn concentratie niet de hele wedstrijd op het vereiste niveau te houden. Hij laat regelmatig de benodigde druk op het spel van zijn tegenstander weg vallen. Een tegenstander waarvan een Nederlandse supporter al het hele toernooi beweert dat hij ziek is. En dat hij daarom zijn moeder mee genomen heeft. En inderdaad zitten er 2 coaches achter de baan, waarvan een vrouw. Tijdens het coachen loopt de vrouw snel naar de tas van Chou Tien Chen, haalt dan een banaan uit de tas, pelt alvast de banaan en houdt hem gereed. Als Chou Tien Chen dan bezig is met de banaan maakt ze zijn fles water alvast open en vouwt ze zijn handdoek op. Als hij van shirt wisselt vouwt ze het natte shirt op en stopt het in een plastic zakje. Het zou inderdaad zo maar zijn moeder kunnen zijn. Het werkt allemaal wel. Want na de langste partij van de dag, 1.14 uur, is de conclusie dat Chou Tien Chen in de finale staat, Anders Antonsen onder applaus naar de kleedkamer gaat en wij naar huis gaan en gaan ons voorbereiden op nog een finale dag.

Of twee finaledagen achter elkaar bevalt, leest u hoogst waarschijnlijk alleen hier op badmintonline.nl.