Jan Cruijff: reactie nummer 14

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Ik begrijp de emotionele reakties van de mensen, die Dhr. Ridder tot zijn naasten mag rekenen. En ik ben me bewust van het feit, dat de keuze voor Dhr. v.d. Meer een persoonlijk drama voor Dhr. Ridder is. Toch wil ik de vrijheid nemen om hier enige kanttekeningen bij te plaatsen.

Net als Dhr. Ridder steek ik, naast het hebben van een eigen bedrijf, 20 a 30 uur per week in de door mij zo geliefde badmintonsport. De laatste vier jaar als manager van een badmintonschool en badmintonacademy in het zuiden des lands en als voorzitter van de stichting, die zorg draagt voor het inrichten hiervan. Zowel Dhr. Ridder als steller dezes moeten beseffen, dat het bekleden van zo’n verantwoordelijke functie je simpelweg niet populair maakt. Het afbraakrisico is groot. Dat weet je voor je aan de klus begint. Wil je dit niet, stap er dan niet in. Heb je dat besef niet, dan ben je in mijn ogen naïef.

Na vier jaar leg ik nu mijn functie van manager neer. En wel mede hierom:

De bond is (mijn perceptie, hij hoeft niet door anderen gedeeld te worden) het contact met de werkvloer volledig kwijt. Los van sporadisch contact met de TD of een talentcoach heb ik de afgelopen vier jaar nog nooit iemand mogen treffen vanuit het bestuur, noch fysiek, noch is er enig contact geweest via mail, telefoon o.i.d. Vice versa wel.

Een aantal malen heb ik Dhr. Ridder een brief gestuurd over allerhande ontwikkelingen, zoals de herstructurering van het talentenplan, het Yonex-contract. Keurig nette brieven, met een goede onderbouwing van argumenten. Nooit heb ik het geluk mogen ervaren hier een reaktie op te krijgen.

Voorts heb ik op enig moment de TD in kennis gesteld van het feit, dat 2 van onze spelers hun roots hadden bij de HBB (Helmondse Badminton Bond) en hoe we hiermee om dienden te gaan. De TD heeft mijn vraag per direct bij het bestuur neergelegd. Daar is hij een jaar (!) blijven liggen tot het moment dat we, van de ene op de ander dag te horen kregen, dat bewuste spelers zich niet meer mochten inschrijven voor toernooien en dat ze uit alle uitslagen van het JM-circuit zouden worden geschrapt. Kinderen van 12, mind you! Is dat dan de bond, die we met zijn allen nastreven?

Kinderen van 12, die op de nationale jeugdselectie training op woensdagmiddag een reprimande krijgen omdat ze per ongeluk de verkeerde sokken dragen. Op een training, mind you! Is dat de bond die we met zijn allen nastreven.

Rigide, non-communicatief, dat is wat er van de bond geworden is. Het gelijk aan zijn zijde denkende te hebben en niet meer luisterend naar de werkvloer.

Ik wil Dhr. Ridder bedanken voor zijn inzet en hoop dat we met Dhr. V.d. Meer een meer open, transparante organisatie krijgen.

Jan van Riel