Marco de Jager: de Ontwikkel-puzzel in de praktijk

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Maar ermee werken over een langere periode - hoe doe je dat eigenlijk en wat heb je er als speler aan?

We zijn ongeveer een half jaar verder. Marco heeft tot aan de zomer weinig tijd gehad voor training vanwege zijn studie. Een perfectie situatie om wat dingen uit te testen in de puzzel: hoe plan je zodanig dat je toch vooruitgang boekt in zo'n schijnbaar onmogelijke situatie?

De truc zat hem erin om heel gericht de tijd te besteden: eerst goed bekijken wat belangrijk was op een bepaald moment, welke puzzelstukken ging het om. Dan: wat was precies op dat moment aan de orde én haalbaar. Vervolgens ruimte in de planning vinden: voor baantraining, liefst heel gericht op wat Marco nodig had en op haalbare afstand; voor fysiek trainen (specifieke krachttraining, hardlopen); maar ook voor vrienden, familie, een leven ernaast dus.

Plannen dus, samen in blokken erg goed plannen en al gaand de planning bijstellen waar nodig. Dit bleek goed te werken, gestaag werd bijvoorbeeld gebouwd aan een veel betere fysieke conditie. Dit in nauw overleg met Marco's lokale sportschool, Bodyfit in Wierden, die erg kundig is en van onze specifieke verzoeken programma's weet te bouwen. Op de baan werd met name gewerkt aan mogelijkheden vergroten en benutten.

Tegen de zomer was fysiek veel meer mogelijk: de blessuregevoeligheid enorm afgenomen, het uithoudingsvermogen toegenomen - hier werd dan in de zomer verder op gebouwd. Het plan was: een aantal weken badmintonvrij en dan vooral fysiek trainen en interval lopen. Maaaaar inmiddels was de motivatie van Marco nog verder gegroeid en er was meer tijd beschikbaar: uiteindelijk werden het 2 weken baanvrij en is de rest van de zomer doorgetraind, naast 3 keer per week interval lopen en 2-3 keer wekelijks gericht fitnessen. Vanaf begin augustus terug op de baan, privé-training, alweer specifiek om een aantal elementen te verbeteren, met name looptechnisch nu. Dit was goed te doen omdat het uithoudingsvermogen nu erg ver gevorderd was.

Belangrijk is om te benoemen, dat gedurende het hele proces zeer geregeld overleg plaats heeft gevonden: wat doen we, waarom, hoe zit de planning, wat kan er anders, moet er anders etc. Bij alles heeft Marco zelf actief meegedacht zodat het proces van ontwikkelen van Marco zelf is en blijft.

Een paar meetmomenten zijn wel fijn: de toernooien in het voorjaar werden telkens geëvalueerd op ontwikkeling - werkt het wat je nu aan het verbeteren bent, hoe ver ben je, wat moet er nog. Winnen is leuk, maar focus op de langere termijn ontwikkeling bleek toch wel fijn spelen. Als trainer bij winst én verlies helpen vasthouden aan de ontwikkel-focus, dat is belangrijk. Samen de goede punten eruithalen en ook de verbeterpunten, die de speler - Marco zeker - vrijwel altijd zelf weet te beschrijven.

Na de zomer was het inmiddels wel interessant geworden of je met werken op deze manier ook daadwerkelijk echt serieuze vooruitgang kunt boeken. Want de baanuren zijn al met al nog beperkt geweest, en de sparring wel erg gemotiveerd, maar ook zeer wisselend van niveau, -hoewel de trainingen daar wel op werden aangepast als het even kon om er toch zo veel mogelijk uit te halen, elke keer weer.

Om een lang verhaal kort te maken: eerst in Gorredijk uitproberen. Bemoedigend al met al, er zat zeer zeker progressie in. Fysiek een ruim voldoende. Badmintoninhoudelijk: een ander spel krijgt vorm met de nieuwe elementen erin, nu nog leren vasthouden.

Dan op toernooi in Duitsland afgelopen weekend. Waar Marco de kwartfinale verloor van de vroegere 6-voudige Westduitse kampioen, maar dat terzijde, in ieder geval geen schande. Belangrijker was het commentaar van de lokale voorzitter, die Marco voor de zomer in actie had gezien: Wat heeft hij gedaan van de zomer? Hij is nu zo ontzettend veel beter geworden!

En dan de volgende dag bekroond met de uitnodiging om te komen trainen bij voorgenoemde ex-kampioen 3 keer per week. Erg leuk natuurlijk en zeer bevredigend.

Maar het allerbelangrijkst is dat Marco het zelf voelt: er is nog veel te verbeteren, maar er is ook al veel gebeurd, veel vooruitgang geboekt. Met zo weinig baantraining nog wel over het laatste half jaar bekeken, maar wel steeds heel gericht. Mét tijd om de studie goed te doen, tijd voor vrienden, familie. Druk, maar bevredigend al met al.

We werken verder, de motivatie is in top, het plezier staat voorop en datgene, wat soms wat minder plezierig is, is in ieder geval merkbaar zinvol. We hebben voor de herfst een nieuwe planning gemaakt: diverse trainingen op diverse plaatsen bij elkaar gepast zowel inhoudelijk als met school, werk en Marco's sociale leven. Prettige bijkomstigheid wat dat betreft is overigens de bereidheid om mee te werken die diverse trainers hebben getoond, erg fijn.

Het doel blijft, dat hij het meeste uit zijn badminton kan halen onder de gegeven omstandigheden en zonder zijn "leven" compleet in te moeten leveren. En dat hij zelf actief in het proces meedenkt en -werkt.

Wordt vervolgd, u hoort van ons als we meer ervaringen hebben opgedaan met werken vanuit de Ontwikkel-puzzel.

Stinne Rasmussen