Oro zit er weer op

Ken je BC Victoria al?

Het is een heel erg dubbel gevoel, want drie weken camps draaien is heel vermoeiend, maar het is zo geweldig om te zien hoe spelers en trainers groeien tijdens deze weken.

De spelers van de zes verschillende landen zijn een hechte groep geworden en zijn onafscheidelijk. De twee weken zijn zonder een enkel incident verlopen: geen blessures, geen ongevallen, alleen maar positieve ervaringen. Er is verschrikkelijk hard gewerkt en de spelers hebben kunnen ervaren hoe het is om tot het uiterste te gaan. Zelfs topspelers hebben alles uit de kast moeten halen om het vol te houden.

De 10 trainers die de hele dag in de hal rondliepen hebben alle spelers constant geholpen en verbeterd. Dat maakt de training extreem effectief. Daar waar je normaal op een training misschien een paar keer een opmerking krijgt van je trainer heb je op Oro een heel team van toptrainers die elke fout zien die er weer uit wordt gehaald. Elke trainingseenheid van 1,5 uur krijg je een schat aan informatie mee. Iedere speler hebben we tijdens de week ook zien verbeteren.

Ik ben enorm trots op mijn trainersstaf, wat een inzet. Roel die naar boven kwam voor een kop koffie en boos was. Ik vraag hem wat er aan de hand is? "Ik kan beter werk leveren, dit uur was niet voldoende, het volgende moet weer perfect zijn." Henri die bijna niet uit de hal weg te slaan was en ook in de pauze door ging met uitleggen. Martin, de jonge aankomende elitetrainer, heeft er van vermoeidheid een aantal keer helemaal door gezeten, maar vond dan weer een verborgen plek om nieuwe energie uit te halen. Aad met de dubbelrol van fysiotherapeut, trainer en keukenhulp liet elk pijntje met een lach aflopen en kreeg de spelers er weer boven op.

Dan de topspelers Dicky, Christian en Huynh die elke speler hebben gezien, met ze praten, aanwijzingen en training gaven en natuurlijk ook met hen speelden. Het is een inspiratie om zulke spelers als voorbeeld te hebben en de nieuwe generatie het goede voorbeeld te geven. Met Dicky als Nederlander met een berg ervaring uit de hele wereld, Christian met zijn Deense achtergrond en Huynh met de Aziatische manier van werken met de meisjes. Samen hebben we denk ik heel veel in huis uit de gehele badmintonwereld.

Ook de trainers die de bijscholing hebben gedaan moet ik een compliment geven. Rien, Ron, Igo en Ton hebben gezien hoe het ook kan. Bij aankomst heb ik ze verteld dat ze door een kennis-en-emotie-achtbaan zouden gaan. Dat hun zelfvertrouwen aan het twijfelen zou worden gebracht en dat ze er daarna achter zouden komen dat ook zij deze manier van denken over onze sport kunnen leren en er mee aan de slag kunnen. Detail, detail en nog eens detail en als je dat ziet ga je op de kleinste details letten. Mannen, succes met de opgedane know-how en laat zo af en toe eens weten hoe het gaat met de nieuwe trainerskennis. Het is goed te weten dat er weer vier trainers zijn bijgekomen die mijn gedachtengoed verder zullen uitdragen. Op deze manier kunnen we langzaam aan het badminton in Nederland verbeteren.

Om te voorkomen dat elke speler een stukje gaat schrijven op de site (dat mag natuurlijk wel!) is het misschien een goed idee dat je jouw ervaring als reactie toevoegt onder aan dit stukje. Dat geeft een mooi overzicht van elke deelnemer en een goed beeld van wat er is gedaan op het kamp en hoe jullie het hebben beleefd.

Mij rest nog alle deelnemers te bedanken voor hun geweldige inzet, de ouders voor het brengen en halen van hun kroost en mijn trainersstaf voor een inzet die je niet vaak tegenkomt. Carlton Nederland, bedankt voor jullie nooit aflatende steun.

Tot volgend jaar!

Ron Daniëls