Erik Meijs: 'Doelstellingen gehaald!'

Maak kennis met Boris Vermaas!

Christian Lind Thomsen kon er helaas nog niet bij zijn vanwege verplichtingen en ziekte. Het was mijn eerste trip naar Praag. Mijn hotel was lekker dicht in de buurt van de trainingshal. De hal zelf lag in een mooi gebied met veel groen en in een groot sportcomplex. Een ideale omgeving om me voor te bereiden op de Czech International in Brno. Woensdag ben ik daar naar toe gegaan.

Ik stond als eerste geplaatst in de kwalificatie. Dat zegt echter vrij weinig over wie je dan tegen komt. Dat is altijd een kwestie van geluk of pech. Ik wist dat ik zware tegenstanders tegenover me zou vinden. Mijn doelstelling vooraf was dan ook het behalen van het hoofdtoernooi en een goede partij neerzetten tegen de laatste tegenstander uit Denemarken.

Ook in de eerste ronde trof ik meteen een Deen. Ik begon niet goed en kwam niet in mijn spel, waardoor ik de eerste set ook vrij dik verloor. In de tweede set eigenlijk hetzelfde beeld, ik maakte veel onnodige fouten en bewoog niet snel genoeg over de baan. Ik kwam zelfs op 13-17 achter, waardoor het er bijna kansloos uitzag voor mij. Gelukkig wist ik mezelf op te peppen en puur op vechtlust deze set nog met 21-19 naar me toe te slepen. In derde set ging het ook weer gelijk op, totdat ik op een gegeven moment toch afstand kon nemen en deze set + wedstrijd uiteindelijk kon winnen. Ik was dus alles behalve tevreden, omdat ik veel energie had verspild.

De tweede wedstrijd moest ik spelen tegen een Engelsman, die de week ervoor nog de finale had gehaald bij de Belgian Junior, kortom een sterke jeugdspeler. Deze keer begon ik sterk aan de wedstrijd en kon het tempo goed hoog houden, waardoor ik de set eigenlijk eenvoudig naar me toe kon trekken. In de tweede set maakte ik veel onnodige fouten en begon ik de versnelling kwijt te raken, waardoor hij meer tijd kreeg om mij te gaan sturen. Ik verloor deze set in de verlenging met 21-23. Een mentaal tikje dat doorwerkte in de derde set, want ik kwam met 2-8 achter. Ook nu weer herpakte ik mezelf goed en knalde ik door naar de laatste ronde van de kwalificatie. Door deze 2 onnodige drie-setters die in totaal al bijna 1,5 uur in beslag namen werd het tijd voor de wedstrijd waar ik me mentaal al een aantal dagen op had voorbereid namelijk tegen Mathias Mundbjerg uit Denemarken.

Lees de rest van het verhaal op de website van Erik Meijs.