Vincent de Vries in Japan: 'Een spelletje van Rune'

Maak kennis met Pim van Veghel!

Een mooie 11 uur slaap was een feit. Voor het eerst gingen wij hier ontbijten. Het ontbijt bestaat hier uit een saladebar, warm buffet en een drinkautomaat. Gelukkig hebben ze hier brood, dus zit ik niet permanent aan mijn bakje rijst vast.

Na een paar dagen 3 keer per dag rijst eten word je het wel zat. Net zoals in de andere restaurants in Japan is het ook hier met stokjes eten. Gelukkig is mijn motoriek goed genoeg om normaal te kunnen eten met stokjes, maar sommige... Het eten is verder prima. Na vele kleurrijke drankjes uitgeprobeerd te hebben, bleef ik toch maar gewoon bij mijn jus d’orange.

Na het ontbijt was het tijd om ons favoriete tijdverdrijf bezig te gaan, assholen. Dit spel heeft Rune ons de avond ervoor geleerd en sindsdien is het een soort verslaving geworden voor ons. Rune was overigens na een paar potjes gestopt omdat ons denkniveau hem waarschijnlijk verbaasde. We bleven met z’n vijven over. Na een avond alleen maar verloren te hebben begon ik na het ontbijt weer met een schone lei. Al snel kreeg ik betere kaarten en won ik dit potje en werd bekroond tot president. Dat hield in dat ik kleine meneer Tabeling tot het diner mocht commanderen. Een heerlijk gevoel om een keer niet mijn veters te strikken, mijn tas te dragen, bidon te vullen, enz.

Om 2 uur was het tijd om met de bus naar de hal te gaan rijden. Nog voordat ik lekker in mijn stoel kon gaan zitten waren we er al. Dus reden genoeg voor ons om voortaan te lopen naar de hal. Eenmaal aangekomen in de hal zochten we naar de main hall. Een paar Japanners die als Poolse bouwvakkers te keer gingen, moesten de opbouw nog doen. Fantaserend over de te komen ambiance liepen we naar de trainingshal.

Lees de rest van het verhaal op de website van Vincent de Vries.