Vincent de Vries in Japan: 'Voorbereiding op het teamtoernooi'

Jij het nieuws, wij een tikkie!

We hebben deze dagen nog lekker kunnen trainen en eten. Ook zijn er weer de nodige potjes kaarten gespeeld waarbij ik niet altijd evenveel geluk had. De dagen bestaan hier vooral uit eten, rusten en trainen. We hebben dag 3 voor het eerst in de main hall kunnen trainen en ik moet zeggen dat het een lekkere hal is om in te spelen. Er zijn 8 banen opgezet waar nog een hele tribune omheen ligt. Ik kijk er al naar uit om hier mijn eerste wedstrijd te spelen. Als wij trainen, trainen wij meestal tegelijkertijd met een ander land. Op dag 3 hebben wij partijen kunnen spelen tegen de Duitsers. Natuurlijk wonnen wij de meeste van deze partijen, want als we tegen Duitsers spelen dan komt er vuurwerk op de banen.

Op dag 4 konden wij uitslapen tot iets voor half 9, want op dat tijdstip stond het ontbijt gepland. Zoals elke morgen neem ik hier wat geroosterd brood, ei, rijst en wat spaghetti met daarbij een paar glazen jus d’orange. Ik ben benieuwd hoe lang ik dit nog vol ga houden elke dag, maar het is wel prima eten. Van 11 tot 1 mochten we weer in de main hall trainen. De Engelsen en Duitsers trainden om dezelfde tijd. Het eerste uur ben ik samen met Mark en Justin single oefeningen gaan draaien. Na een uur deden we praktisch hetzelfde als de dag ervoor. De eerste 20 minuten kreeg ik wat tijd om te rusten. Daarna mocht ik samen met Justin een dubbel spelen tegen 2 Engelsen die we makkelijk wonnen. Op het moment dat we de baan af kwamen rende Justin als een gek naar z'n tas toe. Ik had al wel een vermoeden wat hij ging doen, maar echt zeker van mijn zaak was ik nog niet. Totdat ik Ger iets hoorde roepen in de richting van 'ze staan er', wist ik zeker wat Justin ging doen. Het Yonex stringing team was gearriveerd.

Ik zelf had ook nog wat rackets liggen die bespannen moesten worden, omdat ik er hier ook al een paar kapot had geslagen. Maar dat moest nog even op zich laten wachten, want ik moest nog een single spelen tegen meneer Conditietest. Zo hebben wij deze Duitse jongen genoemd in de loop der jaren, want elke wedstrijd tegen deze jongen is een conditietest. Hierna was ik behoorlijk gesloopt en mijn shirt doorweekt. Nu kon ik mijn rackets naar onze aardige jongens van het stringing team brengen.

Lees de rest van het verhaal op de website van Vincent de Vries.