Jorrit de Ruiter met zijn neus op de vechtpartij in Canada

Maak kennis met Quinn Jens!

De finaledag vandaag was een gedenkwaardige. Niet alleen omdat het onze eerste Grand Prix finale was, maar ook door de diskwalificatie in de mannendubbelfinale die vlak voor ons op het schema stond. Issara Bodin en Maneepong Jongjit vormden tot vorig jaar een zeer sterk mannendubbel dat in de top 10 stond en 5e werd op de Olympische Spelen in Londen. Daarna is het goed misgegaan, blijkaar. Zo erg dat Bodin vandaag zijn zelfbeheersing verloor en na de eerste game op zijn oude partner begon in te slaan.

Een verschrikkelijk beschamend moment tegenover het publiek en de televisie, diskwalificatie volgde. Toen de rust wedergekeerd leek begon ik aan mijn warming-up, maar kennelijk was een en ander nog niet klaar. Ik voelde een windvlaag alsof Usain Bolt langs sprintte, maar het was Bodin. Ook in de warming-up ruimte werd er nog flink op los getimmerd! Bah, geen respect voor deze beide, zeer getalenteerde badmintonners. We zijn al een zeer kleine sport met weinig media aandacht en dit soort taferelen horen niet thuis op een badmintonbaan! Ons imago verslechtert alleen maar door zulke acties, praat het uit of vecht desnoods met elkaar op de training, maar niet in het openbaar en zeker niet tijdens een toernooi! Zo, dat gezegd hebbende terug naar onze wedstrijd.

Ook daar kan ik een hele analyse op los laten, maar feit is dat onze tegenstanders uit Hong Kong, die vorige week ook al de US Open wonnen, veel sterker waren dan wij. Met 13-21 en 10-21 kwamen we flink tekort maar gelukkig waren er ook een hoop leuke momenten tijdens de wedstrijd met bijvoorbeeld een van de lijnrechters. Een wel erg ongelukkige call van de lijnrechter werd gelukkig door de scheidsrechter gecorrigeerd, de smash van Chun Hei Lee vloog zowat tegen de reclameborden maar was zo hard dat hij waarschijnlijk dacht dat de shuttle in vloog. Ik gaf hem maar een high five, ook voor ons viel het niet mee de smash van Lee onder controle te krijgen!

In ieder geval ben ik erg blij met onze eerste Grand Prix finale en was het een prima trip zo met z’n achten! Voor nu een laatste groet uit Richmond en zodra ik in Nederland ben, heb ik meer nieuws voor jullie, dus houd de site in de gaten!

Lees de rest van dit artikel op de website van Jorrit de Ruiter.