Gemengde gevoelens na Bitburger Open

Maak kennis met Dyon van Wijlick!

Een taaie speler die op een moordend tempo de shuttle in kan weten te houden en met duiken en vliegwerk ook shuttles terug brengt waarvan je bijna zeker weet dat het een punt moet zijn. Kortom, iemand waar ik vanaf punt 1 klaar voor moest zijn. Ik deed mijn warming up en ging vol adrenaline de baan op. Het begin was goed en bij de 11 had ik een kleine voorsprong te pakken.

Ik had het idee dat Lucas nog niet helemaal bij de les was, maar ik ging op hoog tempo door met mijn spel. Hij werd gek in deze set en kreeg geen kansen op terug te komen met als resultaat 21-13 winst. In de tweede set werd het een ander verhaal. Hij begon het tempo ook op te schroeven en er ontstonden hele snelle lange rally's met returns van beide kanten waardoor de wedstrijd een stuk spectaculairder werd en spannender.

We bleven de gehele wedstrijd dicht bij elkaar en gaven elkaar geen ruimte om een voorsprong te pakken. Toch wist ik in de belangrijke fase aan het einde rustiger te blijven, geen gekke dingen uit te halen (behalve een smash return achter mijn rug en een netbal die over het netrandje tolde...) en won ik deze set met 21-19. Enorm blij was ik hiermee, want het had dus ook de andere kant op kunnen gaan.

Lees de rest van dit artikel op de website van Erik Meijs