Stijgende lijn zet door

Maak kennis met Debora Jille!

Dinsdag vertrok ik met mijn coach Roy Calbo richting Glasgow voor de Scottish Open. Vorig jaar had ik hier goed gespeeld en ook dit jaar voelde ik me prima. Maar het zou deze keer moeilijker worden, want het niveau was verhoogd van Challenge naar Grand Prix en dan weet je wat je te wachten staat. Dat betekent dat vrijwel alle Europese topspelers aanwezig zijn. Dat zijn echter de spelers die ik eerst zal moeten verslaan, dus daar is ook mijn plek.

In de eerst ronde had ik op papier gezien een goede loting, maar omdat het wel een speler uit Maleisië was weet je het natuurlijk nooit. Zoals ik de laatste tijd steeds vaker probeer kwam ik ook nu snel uit de startblokken. Ik kwam dan ook meteen met 9-3 voor en zag dat hij niet elke keer uitstapte naar een shuttle, maar de rally erna wel weer volle bak ging. Toch wist ik bij de 11 dat hij ermee ging stoppen en ja hoor dit gebeurde ook. Waardoor ik na 4 min. spelen alweer klaar was en me kon opmaken voor het grotere werk, namelijk tegen de nummer 1 geplaatste Ville Lang uit Finland.

Ville is in de badmintonwereld een bekende speler, waarom? Omdat hij een nogal aparte manier van spelen heeft, maar zijn handelingen na een rally, tijdens, ervoor of erna, zijn net zo apart. Toch staat hij al een tijdje in de top 40 van de wereld en ja als je op de Olympische Spelen 3 sets tegen Lee Chong Wei speelt, dan kan je echt wel badmintonnen!

Je weet ook nooit bij hem of hij zin heeft of niet om te gaan spelen. Heeft hij geen zin en begint hij al te zeuren na 1 rally dan moet je er bovenop zitten en kan je hem mentaal pakken. Heeft hij wel zin dan is het een Chinese muur waar je niet makkelijk doorheen kan komen. Ga je vervolgens meedoen met zijn rally's dan krijg je het helemaal zwaar, want dat is zijn spelletje om iemand helemaal stuk te krijgen. Elke wedstrijd verschilt bij hem, dus je zal vanaf punt 1 ready moet zijn.

Lees de rest van dit artikel op de website van Erik Meijs.