De derde set tijdens mijn eerste EK

Ken je BC Asterix al?

Geeft toch een speciaal gevoel, aangezien de hallen bij dit soort grote evenementen over het algemeen groot zijn en op een bijzondere manier ingericht. Dat was hier ook het geval. Het was enorm groot, maar allesbehalve een badmintonhal. Het was eigenlijk meer bedoeld voor gymnastiek en turnen. De ondervloer was dus heel zacht en dus leek het de Russen wel zo makkelijk om de badmintonmatten er gewoon over heen te leggen, waardoor de ondergrond erg zacht werd en je dus meteen je kuiten en knieën voelde. Het had ook tot gevolg dat je meer moeite moest doen om snel vooruit te komen. Ook heb je in dit soort hallen weer meer wind en leer je dus meteen om met verschillende omstandigheden om te gaan.

Nadat ik in de eerste ronde een bye had mocht ik op dag 2 aantreden tegen Kestutis Navickas uit Litouwen. Hij heeft in de top 40 van de wereld gestaan, maar door een blessure is hij lange tijd uit de running geweest en sinds een paar maanden staat hij weer op de baan en is bezig met een inhaalrace naar zijn vroegere topniveau. In zijn eerste ronde liet hij al zien dat hij in vorm was, aangezien hij vrij eenvoudig in 2 sets van Raul Must won, waar ik begin september nog in 2 sets van had verloren. Kortom, het zou een mooie uitdaging voor mij worden.

Dan de wedstrijd zelf. De bondscoach Rune Massing heeft het wedstrijdverloop al in zijn verslag op internet verteld, dus ik beperk me deze keer eens tot uitsluitend de 3e set. Set 3 werd een van mijn spannendste sets die ik tot nu toe heb gespeeld en zeker op een 'groter' toernooi. Bij de 11 had ik namelijk een voorsprong van 1 puntje, maar daarna bleven we weer dicht bij elkaar totdat Kestutis weer een voorsprong pakte tot 19-15 en ik dus moest gaan knokken voor elk punt om alsnog in de race te blijven.

Deze punten tot 19-19 waren verschrikkelijk zwaar. Ik was vol de aanval aan het zoeken en mijn tegenstander was aan het duiken van hier tot Tokyo om alle shuttles alsnog terug te spelen. Soms moest ik wel 5 keer achter elkaar de lucht in om de shuttle weer keihard de grond in te rammen of te kappen of af te stoppen, maar met een snoekduik kreeg hij toch weer alle shuttles terug. Ondanks dit geweld wist ik op 18-19 weer na 3 smashes de winnende smash te slaan en werd het dus 19-19.

Lees de rest van dit artikel op de website van Erik Meijs.