De WK-woensdag: warme hal en spannende dubbel Eefje en Selena

Woensdagochtend ging heel vroeg mijn wekker en stond ik op uit mijn warme bed. De gedachte dat ik vanmorgen het WK in Ballerup (Denemarken) zou gaan meemaken vervulde mij met louter warme gevoelens.

Onderweg naar Denemarken met een aantal warme kennissen vulde de warme zon de auto al snel met zijn warmte. Ook tijdens de overtocht op de veerboot van Duitsland naar Denemarken hebben we in het warme zonnetje gezeten. We hadden een zeer voorspoedige reis en veel eerder dan verwacht werden we een warm welkom geheten door onze gastheer en zaten we onder het genot van een warm kopje thee in de warme tuin van de gastheer warme herinneringen op te halen.

Omdat we veel eerder in Denemarken waren dan gepland zouden we op tijd kunnen zijn voor de wedstrijd van Erik Meijs tegen Viktor Axelsen. Dat was een mogelijkheid die we niet voorbij konden laten gaan. Omdat we auto niet in de schaduw hadden gezet bij onze gastheer was het nog steeds warm in de auto toen we naar de Super Arena in Ballerup reden.

Onze perskaart werd ter plaatse gedrukt en was nog warm toen we hem om onze nek hingen. Toen we van de persruimte de hal ingingen viel meteen de warme verlichting van de hal op. Ramen en deuren waren afgeplakt om hinderlijk zonlicht buiten te houden. Maar de zon had deze verduisteringmaterialen flink verwarmd zodat de invloed van de zon nog steeds voelbaar was. En voelbaar was hij zeker. Het was warm in de hal.

Met warme belangstelling hebben de wedstrijd van Selena Piek en Eefje Muskens gezien. Het was een spannende partij waar het, zeker aan het einde van de partij, warm van kregen. Maar met 22-20 in de 2e set hebben de dames toch gewonnen.

Met ruime vertraging op het schema kreeg de tegenstander van Erik Meijs een gemeend, warm welkom van het publiek. We gingen eens goed zitten voor deze wedstrijd, twee spelers met grote ambities. Een echte wedstrijd is het nooit geworden. Victor was veel beter dan Erik.

We kregen het toch nog warm bij deze partij, maar dan van plaatsvervangende schaamte. Want zagen we het nu goed? Ging Erik het laatste punt van de partij aanvechten bij de referee, bij een stand van 20-10 voor Victor (nadat hij de eerste game al gewonnen had met 21-9). Na ogenschijnlijk enige aarzeling legde Erik zich toch neer bij de onvermijdelijke nederlaag.

Nog nagloeiend van alle warmte die we vandaag hadden ontvangen trokken we huiswaarts, hopend dat het morgen - donderdag - ietsjes minder zal zijn, zeker wat betreft de temperatuur in de hal.

U gaat nog van mij lezen.