Erik Meijs is zich bijzonder bewust van 'de critici'

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Heeft men in elk geval weer iets om over te praten of te bekritiseren. Om meteen al wat zorgen weg te nemen die door mensen zijn geuit: ik ben echt niet uit het veld geslagen door mijn eerste partij tegen Axelsen te verliezen en ook zeker niet bang om hem een volgende keer weer te ontmoeten op de baan. Het was goed om tegen een dergelijk groot talent te kunnen spelen en nieuwe ervaring op te doen. Het sterkt mij alleen maar in het geloof dat ik nog veel groeimogelijkheden heb en zo gaan we dus ook met veel energie en vooral plezier verder.

Waar het schip strandt, daar mag iedereen van alles van vinden, me een subtopper noemen, nooit verder komend dan de Europese subtop etc. Who cares, ik ben gelukkig alleen aan mijzelf en mijn team verantwoording verschuldigd en wat anderen vinden is niet relevant. Goedbedoelde adviezen van buitenaf nemen we graag mee, maar we bepalen zelf wel wat we er mee doen. Kortom, laat de kritiek maar weer komen.

Nu het WK zelf. Op papier had ik de eerste ronde een goede loting, namelijk Joe Wu uit Nieuw Zeeland. Hij staat rond de zelfde ranking als ik, dus zou het een fifty-fifty wedstrijd worden en was een goede wedstrijdvoorbereiding nodig. Ik had besloten om mij deze keer te laten coachen door een Deense coach, Andreas Johannsen. Was ook wel zo efficiënt aangezien hij in de buurt van Kopenhagen woont. In het verleden heb ik vaker met Andreas gewerkt en ook in de toekomst zullen we contact blijven onderhouden, want de samenwerking verliep prima.

Op zondag heb ik nog wat meegetraind met de Nederlandse selectiespelers en op maandag dan de eerste wedstrijd op mijn 2e WK. Fred van Wankum had mij de afgelopen weken fysiek klaargestoomd en dat was prima gelukt weer. Zoals andere spelers ook al hebben verteld, en als je wedstrijden live hebt gezien zal het niemand ontgaan zijn, was de opkomst voor de spelers spectaculair. Heel gaaf om je naam op zo'n groot bord te zien verschijnen, met al het licht en muziek erbij.

Dan de wedstrijd zelf. De shuttles waren vrij traag dus het maken van makkelijke snelle aanvallende punten zou erg lastig worden. Ik zou dus op de rally moeten spelen en kansen afwachten, dan wel versnellen. In tegenstelling tot wat sommigen denken is Wu helemaal geen trage speler, maar iemand die voor elke shuttle gaat. Hij heeft echter geen bijzondere slagen. Vanuit het net kon hij goed naar achteren versnellen met snelle vlakke lobs, maar voor de rest speelde hij vooral 1 tempo en bleef hij vechten.

Ik speelde zelf heel wisselend deze eerste partij. Ik begon goed, door meteen het initiatief te nemen. Ik maakte weinig fouten, zodat ik kansen kreeg om aan te vallen of te versnellen. Hoewel Wu regelmatig dichterbij kwam, behield ik toch mijn voorsprong en het overzicht en kon ik de eerste set binnenhalen met 21-16. In de 2de set was het patroon niet heel anders. Joe Wu moest meer de aanval kiezen om de wedstrijd te kunnen kantelen, maar ik kon gelukkig een goede voorsprong houden en een relatief laag foutenpercentage, waardoor ik ook de tweede set wist te winnen, met 21-13. Voor het eerst in mijn carrière bij de laatste 32 op een WK, heel gaaf (en alvast weer naar mijn critici: natuurlijk besef ik dat een groot aantal spelers boven mij in de ranking niet op het WK stonden, maar dat doet verder niets af aan mijn eigen prestatie).

Ondanks een rommelige wedstrijd toch winst en dus kon ik mezelf opmaken voor een geweldige uitdaging, namelijk het talent van Denemarken Viktor Axelsen die 14de was geplaatst en 100 plaatsen hoger in de ranking staat. Het was vooraf duidelijk dat ik alleen winstkansen zou kunnen hebben als hij een matige dag had, ik een superdag, vrijwel foutloos zou spelen en de juiste gaten zou kunnen vinden in zijn spel.

Lees de rest van dit artikel op de website van Erik Meijs.