Iris Tabeling vierde haar verjaardag in Canada

Maak kennis met Joran Kweekel!

En nu ben ik weer heerlijk thuis! Al is het echt thuis uitrusten maar voor een dagje, want morgen begint de voorbereiding voor het WK alweer!

Maargoed, in New York dus het eerste toernooi. Samantha en ik hadden daar een redelijk pittige loting in de eerste ronde, namelijk Japanners. We kenden ze niet heel goed, maar van videobeelden konden we aflezen dat het niet gemakkelijk zou worden. Goed voorbereid gingen we de wedstrijd in, maar het was bij lange na niet voldoende tegen deze tegenstanders. Waren zij beter? Ja. Speelden wij op onze top? Nee. Had er dan meer ingezeten? Ook dat denk ik van niet, maar dat zul je natuurlijk nooit helemaal weten.

We verloren met 11 en 17, kwamen zeker beter in de wedstrijd op het laatst maar dat was niet op tijd. Deze Japanse meiden kwamen uiteindelijk tot de finale. Extra zuur!

De rest van de week was voor mij vooral trainen, wat niet bijster goed ging omdat de trainingsbanen niet echt geweldig waren. Ze waren met tape gelegd op een indoor atletiekbaan. Niet echt bevorderlijk voor je ledematen dus, en daarom heb ik alleen een beetje getraind als de main hall leeg was en ik daar mocht trainen. Verder het enige positieve aan vroeg eruit liggen, ik heb nog wat van New York kunnen zien.

Op zondag de week erop vlogen we door naar Calgary, Canada. Dat ligt aan de andere kant van Noord-Amerika, dus dat was nog ongeveer 5 uurtjes vliegen. Het toernooi begon voor mij en Samantha al op woensdag, waar de rest allemaal pas op donderdag in actie hoefde te komen. Dat was omdat de mixen pas op donderdag begonnen en Selena en Eefje hadden een bye in de eerste ronde damesdubbel. Samantha en ik moesten spelen tegen een koppel uit Chinese Taipei. Dat we goede kansen hadden om weer eens een eerste ronde te winnen wisten we, alleen moesten we het wel doen. Je kan nog zo goed weten hoe een tegenstander uit te spelen is, als je het niet kan uitvoeren dan wordt het hoe dan ook een lastig verhaal. Gelukkig zat het mee, het was nog spannend maar in twee sets trokken wij aan het langste eind en wonnen we weer een keer de eerste ronde! Een erg lekker gevoel kan ik jullie vertellen!

Op donderdag mochten dus ook wij nog een keer aantreden. En wel tegen het koppel uit India waar we in Australië nog zo dik van hadden verloren. Zij stonden hier derde geplaatst, en wij wisten in ieder geval hoe we het niet moesten doen. We begonnen sterk en zij hadden ons waarschijnlijk wat onderschat in het begin. We pakten een voorsprong en gaven die eigenlijk niet meer weg en wonnen de eerste set. In de tweede hebben wij de gehele set tegen een achterstand aangekeken en er moest een beslissende derde komen. Ook hier stonden we de gehele set achter, tot we van 16-13 achter naar 16-17 voor een goede run maakten. Echter daarna was het een reeks van foutjes, verkeerde beslissingen en goede punten van de Indiërs, waardoor we alsnog met 21-17 verloren. Als je zo dicht bij bent wil je natuurlijk winnen, maar nu kan ik er wel met een goed gevoel op terug kijken.

Uiteraard moeten we in genoeg dingen nog verbeteren, maar het was nu al zo veel beter dan de vorige keer. En uiteindelijk wonnen deze dames uit India het toernooi, alles in twee sets, dus zo slecht was het misschien toch niet :)

Vrijdag heb ik nog de overige koppels aangemoedigd, en zaterdag was ik jarig! Best gek om niet thuis te zijn, maar in het verre Canada, al had ik de dag niet beter kunnen vieren dan ik gedaan heb. Ik heb een auto gehuurd en bij de verhuur kregen we een mooie prijs voor een Ford Mustang omdat ik jarig was.

Lees de rest van dit artikel op de website van Iris Tabeling.