Denmark Open Inside: vrijdag 16 oktober 2015

Jij het nieuws, wij een tikkie!

Het beloofde vrijdag een mooie toernooidag te worden en dan wil ik zo weinig mogelijke ongemakken hebben en zoveel mogelijk zien van de wedstrijden. De eerste ronde beloofde een mooie mix dubbel tussen het Koreaanse paar dat gisteren de huidige wereldkampioenen uitschakelde en Joachim Fisher en Christinna Pedersen. Beide partijen haalden niet het nivo van de dag ervoor, maar het was nog steeds een wedstrijd om van te genieten, gesteund door het meelevende publiek haalden de Denen de overwinning binnen.

Joachimen Christinna zijn bijna constant in contact met elkaar, na ieder punt is er communicatie, zij kijken elkaar aan, praten of hebben fysiek contact. Een baan verder speelt Ma Jin, het prinsesje, de damesdubbel met haar partner. Tussen deze twee lijkt er bijna geen contact te zijn. De taken zijn duidelijk verdeeld.

Alle ballen die Ma Jin niet speelt zijn voor haar partner, dan hoef je dus verder niet over te praten of te overleggen wie wat doet in welke situatie. Ma Jin heeft de regie en lijkt over het veld te dartelen terwijl haar partner het hele veld moet bestrijken, van voor naar achter en van links naar rechts. En dat doet ze ook, de hele wedstrijd lang, 71 minuten lang.

Ma Jin en Tang Yuanting winnen de wedstrijd in 3 games. Na de wedstrijd staat Ma Jin te wachten op de andere speelsters, racket in de tas en klaar, terwijl de andere het zweet nog van het gezicht moeten vegen en een beetje moeten bijkomen. Het prinsesje lijkt niet gezweet te hebben en oogt okselfris. Later die avond speelt Ma Jin nog het gemengd dubbel met Xu Chen. Ook die hebben dezelfde rol verdeling als in de damesdubbel, wat niet voor Ma Jin is is voor Xu Chen. Deze werkt bijzonder hard en vliegt over de hele baan. Aan het einde van de wedstrijd blijkt dat niet genoeg te zijn en hebben de Koreaanse tegenstanders hem zodanig over het veld gestuurd dat hij het niet meer kon bolwerken en teveel fouten ging maken.

Misschien is dit wel een teken aan de wand dat het gemengd dubbel zodanig aan het veranderen is dat een dame die teveel voorin blijft en onvoldoende meespeelt op de rest van de baan de beperkende factor wordt op dit nivo.

De langste partij van de dag was de herenenkel tussen Kento Momota en Chou Tien Chen. De wedstrijd duurde bijna anderhalf uur. Tot aan het einde van de wedstrijd bleven de spelers de rally's opbouwen en namen geen onnodige risico's. Met twee conditioneel sterke spelers levert dat lange rally's op, zonder spectaculair badminton maar wel mooi om te zien hoe ze de rally's tactisch goed bleven opbouwen.

Een van de kortste wedstrijden van de dag was de wedstrijd waar de meeste mensen voor gekomen waren, de lokale held tegen een van de grootste badmintonner aller tijden, misschien wel de allergrootste. De hal was afgeladen, ik kan mij niet herinneren dat de hal ooit zo vol geweest is. Alle stoelen bezet en mensen in de gangpaden. Victor Axelsen kreeg een geweldig applaus bij het binnenkomen. Dat was misschien het laatste zetje dat hij nodig had.

Vanaf het begin van de wedstrijd speelde hij vol zelfvertrouwen en toonde geen enkel ontzag voor Lin Dan. De Deense staf had waarschijnlijk gezien dat Lin Dan niet in allerbeste doen is dit toernooi en dat er mogelijkheden waren om te winnen. Vanaf de eerste rally werd Lin Dan onder druk gezet door Victor. Victor speelde daar waar mogelijk de shuttle zo snel mogelijk naar beneden, speelde met veel druk en maakte bijzonder weinig fouten.

Hij kwam in beide games snel voor en stond die niet meer af. Ook bij de grote voorsprong verslapte hij niet en bleef vasthouden aan zijn tactiek. Vooraf was een spannende wedstrijd verwacht, maar er was eigenlijk geen sprake van een wedstrijd. Hoewel Lin Dan zijn beste wedstrijd van het toernooi speelde is er alleen aan het begin van de wedstrijd iets van spanning geweest en de rest van de partij was Victor de dominerende partij.

Zo dominerend en zo'n grote uitslag dat je weer begint te twijfelen aan de waarde die je aan de partij kan hangen. Maar daar had het publiek op dat moment geen boodschap aan en gaf Victor een staande ovatie. Gaan we afwachten wat de halve finale tussen Victor en Chen Long ons gaat brengen. Die had vrijdag moeite met Wei Nan, hij verloor de eerste game en leek niet allerbeste doen. Zijn rechter schouder was behoorlijk ingetaped, maar van eerdere toernooien kunnen we ons herinneren dat hij wel vaker helemaal ingetapet wedstrijden gewonnen heeft.

Maar in de 2e en 2e game had Chen Long de juiste lengte van zijn slagen en de weg naar het net weer gevonden en won hij toch weer met duidelijke cijfers.

Zoals verwacht won Carolina Marin van Michelle Li. Michelle was niet helemaal ongeschonden uit de vorige wedstrijd gekomen, haar rechter enkel was ingetapet en leek een beetje te trekken met het been als ze gewoon liep. Het vreemde bij sporters is dan dat als het spel eenmaal bezig is ze alles vergeten lijken te zijn en geen pijn lijken te hebben. Michelle haalde veel ballen, ze had de meeste last als ze in het voorveld een grote uitvalspas moest maken en dat werd ook vakkundig door Carolina uitgespeeld.

De wedstrijden waren zo interessant dat ik de ongemakken van het zitvlak helemaal vergeten was. Ook het water en het brood in de perskamer hebben op mij moeten wachten, maar gelukkig had de man van de perskamer nog wat bewaard voor mij. Met een voldaan gevoel en vol verwachtingen voor de halve finales keerde ik huiswaarts en besefte mij dat ik vandaag het zitkussentje niet nodig gehad heb, benieuwd hoe dat tijdens de halve finales gaat. U gaat er ongetwijfeld van lezen.